Όμορφα, άσχημα και ευτράπελα από μια χτεσινή βόλτα

Μόλις δυο βήματα από την πόλη χτες είδα τους πρώτους τιναχτάδες. Ήταν πάνω σε μια βαϊσμένη από καρπό ασπρολιά και τίναζαν με όρεξη. Οι γυναίκες από κάτω τίναζαν τα μικρά κλαδιά που έπεφταν και φρόντιζαν τα δίχτυα. Τους καμάρωσα.

Το Ανοιχτό μας Θέατρο είναι κλειδαμπαρωμένο αυτή την εποχή. Όπως όμως έχουν φύγει τα καλοκαιρινά «παραπέτα» που έκρυβαν τη θέα στους τζαμπατζήδες, το εσωτερικό του είναι ορατό και από το δρομάκι που οδηγεί στον πεζοδρόμο. Απ’ όταν λοιπόν ξέστησαν τη σκηνή έμεινε μπόλικη σαβούρα μέσα. Κοντά στο ιβάρι έχουν πεταχτεί σανίδια, χαλασμένες καρέκλες και άλλα σκουπίδια. Δεν θα ήταν άσχημο με ένα φορτηγάκι του Δήμου να μεταφερθεί η σαβούρα και να καθαριστεί κάπως.

Αυτή η φωτογραφία προκαλεί γέλιο και θλίψη. Συμμερίζομαι τον ιδιοκτήτη του παλιού σακακιού που αντί να το πετάξει στον κάδο το κρέμασε σε κοινή θέα. Κανένας δεν φαίνεται να το καταδέχτηκε.

Ο άλλος συμπολίτης μας άφησε τις κούτες έξω από τον μπλε κάδο παρότι δεν ήταν γεμάτος. Τον άνοιξα!