Η «αθέατη» πλευρά των έργων του διαύλου

Συνεχίζοντας το δρόμο απέναντι από το ΚΤΕΛ, προς τη μεριά της θάλασσας, βρέθηκα μπροστά σ’ ένα εργοτάξιο της εταιρείας που εκτελεί το έργο διάνοιξης του διαύλου. Εκεί είχαν μεταφερθεί πριν από μήνες μεγάλοι σωροί με πέτρες. Με αυτές δημιουργήθηκε μπροστά από τον πρώην -και σήμερα σε ανάπλαση σκουπιδότοπο- ένας πέτρινος βραχίονας.

Θα υψωθεί ακόμα 1,5 μέτρο όπως μου είπε ο τεχνικός. Ο προορισμός του είναι, να συγκρατεί τη λάσπη και τα σκουπίδια που σε άλλη περίπτωση με τα χρόνια, θα έκλειναν το δίαυλο.

Το έργο του διαύλου ολοκληρώνεται όπου να‘ναι. Η εταιρεία πρέπει να βρίσκεται μέσα στα χρονικά περιθώρια που τέθηκαν εξ’ αρχής, παρά τις δικές μας καθυστερήσεις λόγω λαθεμένης διαχείρισης της άμμου.

Είναι γεγονός πως όλοι όσοι είμαστε δεμένοι με την αμμόγλωσσα λαχταρήσαμε πολλές φορές στην κατάσταση που τη βλέπαμε. Ένα τοπίο σαν γήπεδο στην αρχή και στη συνέχεια γεμάτη βράχους, πέτρες και μηχανήματα.
Πιστεύω πως φεύγοντας η εταιρεία θα την διαμορφώσει κάπως, ώστε να μοιάζει με αμμουδιά.

Αν από τη μεριά τη δική μας είχε γίνει σωστός προγραμματισμός για την μεταφορά της άμμου στις παραλίες, το έργο της διάνοιξης του διαύλου συνολικά, θα μπορούσε να είναι από τα σημαντικότερα που έχουν γίνει στο νησί μας.