Ένα δημοκρατικό Δημοτικό Συμβούλιο – όσα είδα και άκουσα

Και από πού να ξεκινήσω. 

Κατάφερε λοιπόν με χρόνια και καιρούς και ήρθε προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα των οχλήσεων από οικοδομικές εργασίες εις την αγαπημένη μας νήσο, τη Λευκάδα. Έχω την αίσθηση, εκτός κι αν έχω μείνει πίσω, πως το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, υπερβολή να πω όλο, ζει από τον τουρισμό, άμεσα ή έμμεσα.  Να η ανάπτυξη, να τα μαγαζιά, να οι καινούργιες βίλες, εστιατόρια, μπαρ, rooms to let, προβλήτες και κότερα και Airbnb της θειά Μαρίτσας. Από τα λίγα που καταλαβαίνω, όλα αυτά σχετίζονται και όλα αυτά λένε, εδώ ο καλός τουρισμός, ελάτε σε μας. Θα σας ταΐσουμε, θα σας ποτίσουμε, θα σας κοιμίσουμε, θα σας πάμε και βόλτα με το κότερο. Αμέ. Και κάποιοι άκουσαν και ήρθαν. Welcome to Lefkas, have a nice stay. 

Και έρχεται το τούριστ και πάει να φάει και του έρχονται μέσα στο πιάτο κάτι χώματα που ξεφύγανε από το φορτηγό που πάει για την οικοδομή λίγο παραπέρα, μέσα από τον μοναδικό δρόμο του χωριού, αυτόν που διασχίζει μπαρ καφέ εστιατόρια. Στην καλύτερη τη βγάζει μόνο με το μπουρί της εξάτμισης, είναι και λίγο πιο ψηλά οπότε τον πιάνει καλύτερα. Ε, δεν γίνεται, το φορτηγό πρέπει να περάσει, σεζόν είναι αλλά τι να γίνει το έργο πρέπει να προχωρήσει. Πάει ο έρμος να πλαέσει, ξυπνάει μαύρο χάραμα από σφυρί που σπάει το βράχο, να κάνει υπόσκαφα στο βράχο λέει. Και δώσε του ντούκου ντούκου σφυριού στα 50 μέτρα από το κατάλυμα που έχει πληρώσει. Εννοείται ότι κι αυτός ο τουρίστας, αυτός ντε που του είπαμε έλα σε εμάς, δουλεύει όλο το χρόνο και βάζει τα χρήματά του, είτε είναι φραγκάτος είτε τα μαζεύει κουκί κουκί, να πάει δέκα μέρες να ξεκουραστεί. Συνήθως είναι και η μοναδική του άδεια. Κάποιος του είπε ε καλά χριστιανέ μου, δέκα το πρωι είναι, σήκω πήγαινε για μπάνιο, τόσες παραλίες έχουμε. Τι θες και κάθεσαι όλη μέρα στην πισίνα σου; Και άμα αυτό αγόρασες, τι; Ε, μην κοιτάς που αυτό προωθεί η Λευκάδα, διακοπές πολυτελείας, δεν είναι έτσι ακριβώς, είναι λίγο αλλιώς. Να πας στη δεξίωση αλλά μη θες και ορίτζιναλ λουί βιτόν. Δε θες να πας για μπανιο; Ε καλα, κάτσε να πιείς ένα μοχίτο, με φρέσκο μαϊντανό, από τον κήπο μας. Μέρα είναι, τι θες δηλαδή, να το απολαύσεις χωρίς το σφυρί πάνω από το κεφάλι σου; Στέρεο στο έχουμε, 4 ταυτόχρονα! Κάποιος το κάνει γαργάρα και δε λέει τίποτα, λέει μόνο πως δεν θα ξαναέρθει. Ένας άλλος όμως, ούτε ένας ούτε δύο, σηκώνεται φεύγει ζητώντας τα λεφτά του πίσω. Και τα παίρνει. Και καλά κάνει. Μια δυο λοιπόν, τα Σύβοτα βγάλανε το όνομα. Γιατί τα παραδείγματα που αναφέρω είναι από τον «όμορφο, παραδοσιακό, γνωστό για τη ΦΥΣΙΚΗ (μπετονένια πλέον) του ομορφιά» όρμο και οικισμό των Συβότων. Και είναι πολύ περισσότερα από αυτά. Για τα άλλα ας δώσουν παράδειγμα οι κάποιοι συνάδελφοι που επαναστατούν μόνο στην κουβέντα καφενείου. 

Έχουν γραφτεί ήδη από το 2019 δημοσιεύσεις επισκεπτών που παροτρύνουν κόσμο να μην ξαναπατήσει. Αυτές οι δημοσιεύσεις κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι ήταν στην τελευταία σελίδα του φακέλου που σας δόθηκε και που κανένας σας δεν διάβασε. Γιατί ήμουν εκεί. Γιατί το 2019 μαζεύτηκαν υπογραφές από όλες τις επιχειρήσεις, όχι μόνο του ξενοδοχειακού χώρου, για την αφόρητη κατάσταση στα Σύβοτα. 

Μπετονιέρες, φορτηγά, σφυριά, τσάπες, τροχοί. Ένα ανελέητο σφυροκόπημα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δε στεκόταν και δεν στέκεται ακόμη, γιατί συνεχίζει το πανηγύρι μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις, άνθρωπος. Ούτε η γιαγιά που  θέλει να κάτσει στην αυλή της και δεν αντέχει, ούτε και ο ξένος που αφήνει τα χρήματά του σε όλους μας. Γιατί κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, Αντιδήμαρχοι, Δήμαρχοι και αγαπητοί οικοδόμοι από αυτά τα χρήματα ζούμε όλοι! ΟΛΟΙ. 

Τα παιδιά σας κατά το πανό, και τα παιδιά μας, από αυτά χρήματα τρώνε. Τα κτήρια που κατασκευάζετε δεν είναι του μπάρμπα Μήτσου ούτε της θειά Κούλας. Όσα τέτοια είναι, είναι λίγα κύριοι. Καταστήματα και βίλες και διαμερίσματα χτίζετε κύριοι, αυτών που μπόρεσαν ή τόλμησαν βάζοντας το κεφάλι τους στο ντορβά των δανείων, να βάλουν ένα κλειδί πάνω σε μια πόρτα. Κι αυτή η πόρτα πρέπει να μείνει ανοιχτή για να ταΐσει τις οικογένειες αυτών των ανθρώπων, που με τη σειρά τους ταίζουν τις δικές σας γιατί ΜΕ ΕΣΑΣ συνεργάζονται. Ταΐζουν και των υπαλλήλων και των συνεργατών τους. Και των προμηθευτών τους. Κι αυτοί με τη σειρά τους άλλους κλάδους. 

Βλέπετε κύριοι οικοδόμοι που σηκώσατε λεφούσι προχθές στο Δημοτικό Συμβούλιο, κι άλλοι έχουν δάνεια, παιδιά να σπουδάσουν, γονείς να συντηρήσουν. Είτε χτίσουν κάτι νέο, είτε κάνουν ανακαίνιση και συντήρηση πάλι εσάς θα πάρουν.  Με τη μόνη διαφορά ότι από τους δώδεκα μήνες έχουν τύποις έξι να δουλέψουν εκ των οποίων ουσιαστικά και καθαρά τρεις. Λέγατε προχθές κύριοι ποιος θα πληρώσει τους ανθρώπους του κλάδου που θα κάθονται τρεις μήνες. Απάντηση από κανέναν δεν πήρα ποιος θα πληρώσει τους ανθρώπους του τουρισμού που κάθονται εννέα μήνες. Κι αν πάει καλά το τρίμηνο. Ποιος θα πληρώσει τους έχοντες καταλύματα που επιστέφουν χρήματα πίσω και χάνουν μέρος της σεζόν; Οπότε το τρίμηνο πάει πολύ λιγότερο; Να σας βοηθήσω. Στην περίπτωσή μου δεν μου πλήρωσαν οι γείτονες μου που βαρούσαν τo σφυρί, τροχούς και μπουλντόζες μέσα στο φουλ της σεζόν. Μόνη μου τα πλήρωσα. Μαζί και το σπασμένο στομάχι. Τέσσερις πελάτες μόνο σε έναν μήνα. Μετά ήρθε ο κορονοιός. Και την άλλη χρονιά ξανάρθε. Και από τον ενάμιση καθαρό μήνα είχαμε και τις οχλήσεις. Και φέτος ξαναπάμε. Για να προλάβω μερικούς, θα ρωτήσετε, όπως ρωτήσατε, εσύ δεν έχτιζες, δεν ενοχλούσες;

Αυτές τις εργασίες τις έκανα τον χειμώνα και την άνοιξη συνέχισαν οι πιο ελαφριές. Που σηκώνουν ωράριο με κάποια σχετική διαρρύθμιση. Κουφώματα, ηλεκτρολογικά, πλακάκια, υδραυλικά και τόσες άλλες εργασίες που μπορούν να γίνουν. Μιας και αναφέρω το ωράριο, για τις επίσημες έστω ώρες κοινής ησυχίας ούτε λόγος. Αλλά και να γίνει, λέμε τώρα, πάτε πείτε στον άνθρωπο που πληρώνει τόσα λεφτά πως του κάνετε τη χάρη και δεν βαράτε από τις εφτά το πρωί βάση νόμου, αλλά από τις οκτώ. Και 2-3 ώρες το μεσημέρι διακοπή (αν, λέμε, γιατί δεν) και ευχαριστημένοι να είστε. Και πως το είπαμε; Θέλουμε ποιοτικό τουρισμό; Από αυτόν για να έχουμε να χτίζουμε;

Με αυτά και με εκείνα λοιπόν, ενστάσεις, φωνές, γκρίνια, τσακωμοί, παράπονα, είχε ζητηθεί και στην προηγούμενη Δημοτική αρχή και στην τωρινή να γίνει κάτι για το θέμα. Και ο Κύριος Δρακονταειδής τότε δεν κούνησε ούτε το βλέφαρο. Και καταλήξαμε πολίτες στα δικαστήρια. Και φτάνουμε στο σήμερα. Και ο Κύριος Καλός είχε ενημερωθεί σχετικά από όταν ανέλαβε. Ούτε τότε. Με αυτά και με εκείνα, βγήκε σήμερα το θέμα της Μυκόνου. Πολλοί από εσάς θέλατε να καταλάβετε πως το ζήτημα ήταν να γίνουμε Μύκονος. Και όχι το μοντέλο της ως παράδειγμα προσαρμοσμένο ανάλογα. Που αλίμονο, εκεί έχουν απαγόρευση εφτά μήνες.  Ενδιαφέρον θα είχε. 

Ήρθε λοιπόν το θέμα προς συζήτηση και εκτροχιαστήκατε κύριοι. Είμαι ακόμη σοκαρισμένη από όλο αυτό το τσίρκο που έγινε στο συμβούλιο. Ένας ουγκανισμός (εκ του ούγκανου) άνευ προηγουμένου. Πίσω μου ο κύριος με την κόκκινη μπλούζα έλεγε στον διπλανό του  – έχοντας σχολιαστεί η ζημιά του ξενοδοχειακού χώρου – «Στ’ @χιδια μας αυτοί». Πνίγηκα από την αδικία, από τη χολή, δεν κρατήθηκα, του λέω από αυτούς ζείτε κι εσείς. Ο μπροστινός μου γιουχάιζε τον Κύριο Δ.Γαζή που πήρε το λόγο μετά από τρεις και ώρες, η μόνη φωνή που ακούστηκε από την άλλη πλευρά, και δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει, χάλαγε τη σούπα βλέπεις. Όταν του είπα μα όλοι μαζί δουλεύουμε, αλυσίδα είναι, έφαγα  bulling στην ελληνική. 

Μίλησαν από τον κλάδο ένα σωρό κόσμος, από την πλευρά των ξενοδοχείων 2-3 με το ζόρι. Ο κύριος Δημοτικός Σύμβουλος με τη σκούρα μπλε Polo μπλούζα (συγνώμη που δεν σας θυμάμαι) έσκουζε σε όλη τη διάρκεια για τη Δημοκρατία και όταν μετά από 3,30 ώρες πήρε το λόγο μια και μοναδική κυρία, η Κυρία Λογοθέτη από τη Λυγιά ιδιοκτήτρια καταλυμάτων με σοβαρό πρόβλημα ακυρώσεων και ρήτρων από την εταιρία που συνεργάζεται, δεν πρόλαβε να μιλήσει ούτε ένα λεπτό ολοκληρωμένα. Οι δημοκράτες της επανάστασης την διέκοπταν και τη γιούχαραν. Υπάρχουν καταγεγραμμένα αυτά κύριοι, να τα ακούσετε και να τα ξανακούσετε. Απορώ που ήταν η φωνή της Δημοκρατίας να πει αφήστε τη γυναίκα να μιλήσει. Ντράπηκε και η ντροπή. Ο κύριος που μίλησε  – εκπρόσωπος εργολάβων δε θυμάμαι ακριβώς, μίλησε πεντάλεπτο, τελείωσε ο χρόνος του και συνέχισε να μιλάει έως ότου ολοκλήρωσε, λέγοντας χαρακτηριστικά κ. Πρόεδρε εγώ θα συνεχίσω. Η δημοκρατία σας κύριοι βρωμάει λίγο. 

Ήταν εκεί και δύο άνθρωποι, τρεις μάλλον, που έχουν φάει  από το δικό μου χτίσιμο και τρώνε ακόμη από τις συντηρήσεις. Ήρθατε «αγαπητοί»» φίλοι να χειροκροτήσετε τι ακριβώς; Το να μην μείνουν οι οικοδόμοι χωρίς δουλειά; Ή την πάρτη σας; Όταν… σφυρί μπορείς να βαράς 12μηνο; Ή…. και… πουλάς 24 μήνες το χρόνο, 48 ώρες την ημέρα, όλων των ειδών οικοδομικά υλικά σε όλη τη νοτιοδυτική Λευκάδα; Τι ακριβώς χειροκροτούσατε; Τι θα παθαίνατε συγκεκριμένα εσείς αν γινόταν αναβολή – ΧΡΟΝΙΚΗ ΑΝΑΒΟΛΗ – συγκεκριμένων εργασιών; Πάλι από εσάς θα αγοράσουν, πάλι εσένα θα καλέσει να βαρέσεις τον βράχο. Λίγο αργότερα μόνο. Γιατί κύριοι αυτό ήταν το ζητούμενο. Όχι να μείνουν οι οικοδόμοι χωρίς δουλειά, αλλά να γίνει ανακατανομή του χρόνου εργασιών ώστε το καλοκαίρι να δουλέψουν όλοι. Και αυτοί που σας ταΐζουν. Η όποια εφαρμογή περιορισμών θα πήγαινε σε ιδιοκτήτες και εργολάβους που καλούνται να μη βάζουν μπροστά όποτε να ‘ναι και όταν τους μιλάς για συνεργασία και λύση τραμπουκίζουν. Γιατί έτσι μπορούν και έτσι κάνουν. Γιατί κύριοι μπήκατε μέσα ένα τσούρμο και κάνατε το συμβούλιο μάχη του Αστερίξ με τους Ρωμαίους. Ακόμα κι αυτοί όμως πλακώνονται στις φάπες με πιο ενδιαφέρον τρόπο. 

Λυσάξατε για το ύψος των προστίμων. Λέτε πως θα εξαντληθεί οικονομικά ο εργαζόμενος. Δηλαδή μας λέτε πως τα όποια μέτρα παρθούν θα παραβιαστούν, αλλιώς γιατί καημός για το πώς θα πληρωθεί το πρόστιμο; Να είναι πιο μικρό να μπορούμε να το πληρώνουμε γιατί θα γράψουμε κανονικά τις αποφάσεις όπως γράφουμε τα ωράρια κοινής ησυχίας; Και τι κόπτεστε για το πρόστιμο αφού θα επιβαρύνει τον εργολάβο και όχι τον εργάτη; 

Τσιρίζατε πως η Μύκονος είναι άλλη περίπτωση αφού δεν έχει ντόπιους εργάτες οικοδομής και φέρνει ξένους. Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του Λευκαδίτικου πληθυσμού, του ντόπιου καθαρόαιμου από DNA Λευκαδίτη είναι πάνω στη σκαλωσιά. Μυστρί και πυλοφόρι. Και αυτοί οι έρμοι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Τώρα το ότι οι εργάτες οικοδομής το μεγαλύτερο ποσοστό είναι της αλλοδαπής και κυρίως της βορειοδυτικής μας γείτονος είναι άλλο θέμα. Οι καημένοι Λευκαδίτες. Γεμίσατε τον χώρο του συμβουλίου με εργάτες της αλλοδαπής για το μπούγιο. Γελάνε και τα μιστριά. Δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους, ίσα ίσα και αυτοί μαζί μας ζούνε και εργάζονται. Την υποκρισία σας κράζω. Γιατί κύριοι Λευκαδίτες, άμα δεν υπήρχε αυτός ο κόσμος θα αναγκαζόσασταν να πιάσετε τσαπί μοναχοί σας. Έλα όμως που κανένας καθαρόαιμος δεν αφήνει το στυλό. 

Το στομάχι είχε σφιχτεί και ήθελα να φύγω τρέχοντας. Λέω δεν πρέπει, μείνε να ακούσεις τις θέσεις των Δημοτικών Συμβούλων. Δε μπορεί, κάποιος θα πει ότι τα πράγματα παιδιά είναι κι έτσι. Μάταια περίμενα. Εντυπωσιάστηκα από την εμμονή του κ. Γληγόρη να μην πάρει θέση στο θέμα, να μην πει μια πρόταση, έμεινε στην εμμονή του να ασκεί αντιπολίτευση λες και αυτό ήταν το θέμα. Κατάρα αυτός ο τόπος, να ασχοληθούν οι άρχοντες με κάτι από κοινού. Όχι, πρώτα το πολιτικό σκέλος και οι αντιπολιτευτικές τσιρίδες και ίσως μετά όλα τα άλλα. Περίμενα να δω τον κ. Δρακονταειδή που όλο λεβεντιά μου έλεγε πόσο καλά τα έκανε εκείνος και πόσο κακά ο κ. Καλός. Και ο Κύριος Δρακονταειδής απουσίαζε. Και ο κύριος Σκιαδαρέσης του επιμελητηρίου, να τα λέμε όλα. Και οι δύο είχαν λόγους. Ας είναι. Μετά τα κλωτσομπουνίδια κάποιες προτάσεις ακούστηκαν, έπρεπε να γίνει μάχη πρώτα για να γίνει μια κουβέντα και να εξεταστούν πλευρές και προτάσεις. 

Και κάπου κατά τις 12 το βράδυ έφυγα. 

Καταφέρατε κύριοι οικοδόμοι και λοιποί να στρέψετε την «άλλη πλευρά» όπως την αποκαλείτε εναντίον σας. Δεν θέλατε ανθρώπινη κουβέντα για το κοινό καλό όλων. Μείνατε στην  φράση «στα @χιδι@ μας αυτόί». Θα είχε ενδιαφέρον να κλείσουν για ένα μήνα, δε χρειάζεται παραπάνω, όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις του νησιού. Για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, που έλεγε κι ο παππούλης μου. Κοπάνια. 

Πηνελόπη Φατούρου – Μεγαλοξενοδόχα