Αποχαιρετισμός σ’ ένα φίλο, σ’ ένα ξεχωριστό άνθρωπο

Γράφει ο Παναγιώτης Σκληρός

Έφυγε ο Μπάμπης ο Λάζαρης, ο φίλος, ο αγαπητός όλων μας. Ο επιστήμονας, ο γνώστης, ο φυσιολάτρης, ο αγνός άνθρωπος που αποτύπωνε με τη μηχανή του στιγμές, ανθρώπους, πρόσωπα, φύση, φώς, χρώματα, σωστά στολίδια, πουλιά, ξωκλήσια, αρχαίες κολώνες και αλησμόνητες πατρίδες.

Πήγαινε παντού και πάντοτε με την αγαπημένη του Κατερίνα που έλαχε να φύγουν μαζί. Έφυγε εδώ που αγάπησε τόσο, μέσα στην ίδια τη φύση. Στον τόπο που γεννήθηκε, που υπηρέτησε που βοήθησε αγρότες και απλούς ανθρώπους με τις γνώσεις, την εντιμότητα και τον καλό του λόγο. Εκεί , στο πεδίο κι όχι μες απ τα γραφεία. Εκεί, γονατιστός να δει και να συμβουλέψει για το μάτι του αμπελιού που δεν έριξε, για το δάκο, για τον περονοτρίφτη. Εκεί δίπλα σε κάθε γεωργό και συμμετείχε στον καημό του.

Μας χάρισε εικόνες απ αυτά τα πεδία και μας ταξίδεψε στο μεράκι αλλά και στον πόνο του αγρότη. Μας χάρισε τα μυστικά της λιμνοθάλασσας και τα παιγνίδια των γλάρων , των φλαμίνγκος, των ερωδιών, των πουλιών της φύσης μας. Μας χάρισε και εικόνες «των ταπεινών» όπως έλεγε..Μας δώρισε την αγάπη του για τη μελέτη και την ανάγνωση, μας άφησε ν ακούμε δια παντός την ουράνια φωνή του, αυτή τη φωνή την ήρεμη, την μεστή, την καθάρια, την κρυστάλλινη, μια γνήσια ελληνική φωνή, βαθιά, σοβαρή και στιβαρή.

Χωρίς λάθη, επαναλήψεις και φωνές. Μια φωνή με χρώμα, με νόημα, με αρχή και τέλος όπως ο ίδιος το προσδιόριζε.Η σκιαγραφία του Μπάμπη του Λάζαρη είναι δύσκολη αυτή τη στιγμή που είμαστε όλοι συγκλονισμένοι αλλά και απλή. Δύσκολη γιατί δεν θα θελε τίποτε να πούμε γι αυτόν και πρέπει να το σεβαστούμε αλλά και απλή όπως ήταν κι ο ίδιος, ένας απλός, γλυκύτατος χαρακτήρας με δωρικότητα αλλά και καλοσύνη, αγάπη και προσφορά. Δεν του άρεσαν οι μεγαλοστομίες και τα περιττά λόγια. Την ουσία υμνούσε και την στιγμή που ζούσε. Αυτή που τελικά κυνήγησε -απ ότι φαίνεται- μέχρι την τελευταία στιγμή του.

Φίλε, τέτοιοι άνθρωποι σαν εσένα δεν ξεχνιούνται και πάντα θάναι μπροστά μας με τα έργα που μας άφησες, τις παρακαταθήκες σου και την ζεστή σου φωνή.Να πας στο καλό φίλε. Κι εσύ κι η Κατερίνα. Έτσι απλά και απέριττα ,με δυό λέξεις και –συμπάθαμε- αν είπα περισσότερες.. Πολλές, πλιότερες σου πρέπουν…

Παναγιώτης Σκληρός