Γεια σου κύριε Μενεξέ

Κείμενο και εικόνες: Κωνσταντίνος Κατωπόδης

«Δύο συ και τρία γω
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.»

«Γεια σου κύριε μενεξέ» είπαμε κι εμείς αυθόρμητα όταν συναντήσαμε πρόσφατα τους ανθισμένους αυτοφυείς μενεξέδες, όχι σε κάποιο κήπο όπως λένε οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά σε έναν βιότοπό τους στη Λευκάδα, μέσα στο φαράγγι της Ακόνης, δίπλα από την κοίτη του ποταμού. Μια δροσερή τοποθεσία σαν αυτές που αρέσκεται ο μενεξές να ζει.

«Kι ο μενεξές είπε: ― Στης μάνας μου
τα στήθη κρύβω με στοργή
την ευωδιά μου και την όψη,
κι όποιος θελήσει να με κόψει
γέρνει γονατιστός στη γη.»

Ακολουθώντας τα λόγια του μενεξέ στους στίχους του Γεώργιου Δροσίνη, γονατίσαμε στη γη, όχι για να κόψουμε τα μικρά μωβ λουλούδια του, αλλά για να απολαύσουμε το υπέροχο άρωμά τους. Άλλωστε το γλυκό άρωμα των ανθέων του σε συνδυασμό με την ωραία του εμφάνιση και τις ουσίες που περιέχει είναι οι λόγοι για τους οποίους ο μενεξές από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας εκτός από καλλωπιστικό και φαρμακευτικό φυτό χρησιμοποιήθηκε επίσης στην αρωματοποιία, στην ποτοποιία και στην παρασκευή καλλυντικών.

Στις φωτογραφίες εικονίζεται το είδος Viola alba subsp. dehnhardtii, ένα από τα τρία είδη μενεξέδων που αυτοφύονται στη Λευκάδα.