Εκεί που κάποτε υπήρχαν τα βράχια

Εκεί που κάποτε υπήρχαν τα βράχια λεία και πανέμορφα, σοφά τοποθετημένα από τους προγόνους μας, για να προστατεύουν τον περίτεχνο αυτόν τοίχο -κυματοθραύστη από την μανία των κυμάτων, βολιάσαμε τον τόπο με πέτρες σπαστήρα, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας.

Κλικ για μεγέθυνση στην εκπληκτική φωτογραφία του Χρήστου Σαμιώτη.

 Βλέποντας την φωτογραφία θυμήθηκα τις συζητήσεις που γίνονταν τα καλοκαίρια στην παραλία του κάστρου, όταν το έργο βρισκόταν σε εξέλιξη. Παλαιοί Λευκαδίτες αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα του, επειδή γνώριζαν την περιοχή. Είναι ποτέ δυνατόν, αναρωτιόνταν, με τον κυματισμό που υπάρχει στην  περιοχή, να μπορέσουν αυτά τα μικρά εμπόδια, τοποθετημένα μάλιστα κάτω από το νερό, να συγκρατήσουν άμμο;
Ένα έργο, μεγάλο (μελετητικό -κατασκευαστικό)(;) λάθος, απόδειξη πλήρους άγνοιας της περιοχής. Προσέξτε το ένα μπαστούνι πως έχει αρχίσει να αποσυντίθεται, ενώ δεν έχει συγκρατηθεί  ούτε κόκκος άμμου και η αμμόγλωσσα μεγαλώνει ανεξέλεγκτα.

Το έργο της διάνοιξης – διαπλάτυνσης του διαύλου, ολοκληρώθηκε το 2016 και είχε  προϋπολογισμό 22,3 εκατ. Ευρώ. Σε λίγα χρόνια, όπως όλα δείχνουν, ο δίαυλος θα αρχίσει γίνεται… αδιάβατος. Θα χρειαστούμε ένα νέο έργο για την διάνοιξή του!  

Σχετικά άρθρα: Οι βραχίονες στην αμμόγλωσσα άρχισαν να γεμίζουν άμμο!