Η φάτνη

Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης

-Ε, αδερφοί, για πέστε μου, μην είδατε εσείς,
τη φάτνη που γεννήθηκε, ως λεν, ο Λυτρωτής;
Που όποιος τη δει για μια στιγμή μες της ζωής το χρόνο
λυτρώνεται απ`τη μοναξιά και του θνητού τον πόνο;
Χρόνια έψαχνα για τη βρω κι είχα οδηγό ένα αστέρι
σάμπως παιδάκι που ο γονιός κρατούσε από το χέρι.
Μα ψάχνοντας λιγόστευε σιγά-σιγά το φως
μέχρι που εχάθη κι έμεινα στο δρόμο σαν τυφλός.
Κι ένα τραγούδι που έκαιγε σα φλόγα την καρδιά μου,
το ακλούθησα , μα μάκρυνε …δε φτάνει πια στ`αυτιά μου.
Ε, αδερφοί, βοηθήστε με αν βλέπετε εσείς,
τη φάτνη που γεννήθηκε, ως λεν, ο Λυτρωτής.
-Αυτό που ψάχνεις, άνθρωπε, δεν είναι μακριά σου.
Αν θες αλήθεια να το δεις, για κοίτα…στη καρδιά σου.