Κάποιες παλιές φωτογραφίες της πόλης μας και η χρησιμότητά τους σήμερα

Πικρή γεύση αφήνει η θέαση  των παρακάτω φωτογραφιών, του Ιταλού Gianfranco Memmi.  Πρέπει χρονολογικά να αναφέρονται  στο μέσον της δεκαετίας του 1980.

Έκτος από τη νεότητα μας δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι να νοσταλγήσουμε βλέποντας αυτές τις εικόνες.

Κι όμως, ακόμα και αυτά τα κατεστραμμένα και ερειπωμένα κτίρια έχουν πολλά να μας μάθουν. Εικονίζονται καθαρά κάποιες όψεις και κυρίως οι χαρακτηριστικές μικρές βιτρίνες -σαν παράθυρο- των καταστημάτων.Αν ας πούμε, υπήρχε αγάπη και ενδιαφέρον για την τύχη αυτής της πόλης, θα μπορούσε διαχρονικά να έχει δημιουργηθεί κάποια Αρχιτεκτονική επιτροπή στο Δήμο.  Να  ήλεγχε τουλάχιστον τον κεντρικό πεζόδρομο, για  να διατηρούνται τα βασικά αρχιτεκτονικά  χαρακτηριστικά του.  Οι  παραδοσιακές όψεις των καταστημάτων και το ιδιαίτερο χρώμα που είχαν, εξαφανίστηκαν. Γέμισε ο τόπος με τζαμαρίες από άκρη σε άκρη. Χάνονται χρόνο με τον χρόνο οι όμορφες μικρές βιτρίνες των καταστημάτων και στη θέση τους τοποθετείται, ό,τι σκεφτεί έκαστος, αφού δεν υπάρχει έλεγχος, κανόνες και καθοδήγηση. Ούτε έλεγχος αλλά ούτε και μέριμνα,  τί θα απομείνει να πουλήσουμε στο μέλλον, αν καταστρέψουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πόλης μας και κυρίως του σημαντικότερου κομματιού, της κεντρικής αγοράς. Όλα θυσία, από αδιαφορία και κυρίως από λαϊκισμό για να μην κακοκαρδίζουμε ψηφοφόρους ή παράγοντες.

Ας προσπαθήσουμε να διαβάσουμε τις φωτογραφίες:

Η κεντρική Πλατεία είναι  υπερυψωμένη, με μπόλικα σκουπίδια. Εκεί στεγάζονταν  οι τράπεζες,  Αγροτική και  Εθνική. Τα ταξί κάνουν πιάτσα μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα. Οι δρόμοι μπροστά και από τις δυο τράπεζες είναι ελεύθεροι για την κίνηση όλων των τροχοφόρων, όπως και το παζάρι.

Στην πλατεία δίπλα  στην Αγροτική τράπεζα έχει πρόσφατα ανοίξει το καφενείο του Νώντα. Στην απέναντι μεριά υπάρχει το καφενείο της Μάνθως και δίπλα μοιάζει να βρίσκεται το φροντιστήριο Αγγλικών Στρατηγακη.
 Η εμβληματική φιγούρα της πλατείας ο περιπτεράς Μάκης Κοκόλιας.

Ο κεντρικός πεζοδρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και υπάρχουν πεζοδρόμια δεξιά και αριστερά. Ερειπωμένα κτίρια… Το δισκάδικο του Γουριώτη, δίπλα ο Γιώργος  Ζακυνθινός (Αυγερινός), ένα κατάστημα με παπούτσια, και λίγο παραπάνω ο Ανδρέας Μαλακάσης (Μπαλωμένος).

(Θυμίζουμε πως η όψη του παζαριού άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο μετά τον σεισμό του 2003 και τα σεισμοδάνεια, (άτοκα και επιδοτούμενα), που δόθηκαν.)

Εικόνες από την οδό Βερροιώτη και η ταβέρνα του Ρεγάντου. Ο φούρνος του Λιόντου -είναι  κλειστός-  και…  περιποιημένος κατάλληλα από τις αφίσες.  Οι αφίσες ήταν κολλημένες με κόλα στους τοίχους.  Παρέμειναν εκεί μέχρι την επισκευή όσων  κτιρίων  είχαν την ατυχία να επιλεγούν, για να μεταφέρουν είτε μηνύματα… αλλαγής, είτε παραστάσεις καλλιτεχνών, «επαναστατών» που πλούτισαν εξ αυτού του λόγου.

Το φερετροποιείο του Καμινάρη.

Η οδός Άγγελου Σικελιανού έρημη με θαμώνες τους ψαράδες και ο Άη Γιάννης το ίδιο.

Άγιος Μηνάς: έχει διανοιχτεί ο οδός 8ης Μεραρχίας, έχουν ολοκληρωθεί  μέχρι και οι νησίδες. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι προφανώς τουλάχιστον μια δεκαετία μεταγενέστερη από τις προηγούμενες.