Κάποιοι φαντάζονται ότι θα κινούνται στους ποδηλατόδρομους χωρίς να πέφτουν σε κάδους ή σε αυτοκίνητα…

Άρωμα Λευκάδας: Ποικίλα σχόλια επίσημα και ανεπίσημα προκάλεσε η χθεσινή ανακοίνωση του Δήμου για την προμήθεια 38 ηλεκτρικών ποδηλάτων πόλης. Δες: ΕΔΩ.
Κοινή συνισταμένη όλων των σχολίων ήταν: μια πόλη άναρχη όπως η δική μας,  πρώτα πρέπει να γίνει φιλική και προσπελάσιμη  στους πεζούς και μετά να ασχοληθεί με τους ποδηλάτες. Με δεδομένο μάλιστα πως οι ντόπιοι διαθέτουν όλοι σχεδόν ποδήλατα, η χρήση αυτών των ποδηλάτων θα γίνεται από τους τουρίστες.  Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για  αποζημιώσεις πολιτών από τις ταλαιπωρίες που προκαλούν οι παραλήψεις και του κρατικού μηχανισμού. Πέραν όλων των άλλων ο Δήμος διατρέχει τον κίνδυνο να μπει σε οικονομικούς μπελάδες από τουρίστες (ενοικιαστές των ποδηλάτων) που έχουν συνηθίσει να ζουν σε… άλλου είδους πόλεις.

Διαβάστε παρακάτω το σχόλιο αναγνώστη:

«Καλή σας ημέρα,
Ξεκίνησα απ το σπίτι μου στην ανατολική παραλία να πάω με τα πόδια στο νοσοκομείο για μια εξέταση. Πέρασα από το φαρμακείο Καββαδά και για να φτάσω στο περίπτερο της εκκλησίας, παρατηρούσα ότι η προτεραιότητα για ένα καφέ ή μια τυρόπιτα ήταν μεγαλύτερη από ένα πεζό. Δημοτική αστυνομία -κλασσικά- πουθενά. έφτασα όμως σκεπτόμενος ότι μπορεί ένας καφές να αξίζει περισσότερο απ την ασφάλεια ενός πεζού.

 Απ’ τον κόμβο του Αγίου μηνά μέχρι το νεκροταφείο νομίζω ότι 3 φορές τουλάχιστον κινδύνεψα να πατηθώ από μηχανάκια, αυτοκίνητα ακόμα και από ποδήλατα. Σ’ εκείνον τον φοβερό ποδηλατόδρομο των 100 μέτρων δεν μπόρεσα να προχωρήσω διότι ήταν κατειλημμένος από διάφορα τροχοφόρα γιατί έτσι τους βόλευε να κάνουν δρόμο και τα πεζοδρόμια. Κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε πεζοδρόμια και τροχοφόρα ανέβηκα στο (μοναδικό) πεζοδρόμιο δίπλα στην οικία τού γιατρού Γρηγόρη. Στα 10 μέτρα μού έκοψε σε όλο το πλάτος του πεζοδρομίου το δρόμο ένας κάδος απορριμμάτων και έπρεπε να κατέβω στο οδόστρωμα!

 Ξανανέβηκα στο πεζοδρόμιο αλλά πάλι στα 20 μέτρα ακόμα ένας κάδος με ανάγκασε να κατέβω ξανά στο δρόμο. Συνέχισα να κάνω το σταυρό μου και μάλιστα πιο μεγάλο μπροστά στα γραφεία της μητρόπολης με την ευχή να φτάσω σώος στο νοσοκομείο μιας και ενώ βρισκόμουν σε δρόμο εντός σχεδίου, δεν υπάρχει πεζοδρόμιο.

 Προχωρώ με προσοχή μες το δρόμο μέχρι την  ΒΡ αλλά λίγο παραπάνω με στριμώχνουν ένα βαρύ τεράστιο φορτηγό που προσπαθεί να βγει από την μάντρα του πρακτορείου  αλλά το εμποδίζουν τα αυτοκίνητα του συνεργείου και του απέναντι πλυντηρίου που βρίσκονται ατάκτως ερριμμένα. Σταματώ να ξεμπλοκάρουν τα αυτοκίνητα και προχωρώ στην διασταύρωση αλλά κάποιες… ζαρντινιέρες  αντί για κόμβο, με εμποδίζουν. Κάνω πάλι το σταυρό μου βλέποντας το κομφούζιο της προτεραιότητας στον κόμβο και στρίβω δεξιά για το νοσοκομείο.

Διερωτώμαι αν με αυτές τις συνθήκες κάποιοι σκέφτονται για εμάς, χωρίς εμάς, να μας φέρουν σ’ αυτά τα χάλια και… ηλεκτρικά ποδήλατα. Η μετακίνηση με ποδήλατα είναι  ο,τι καλύτερο αλλά όταν υπάρχει και λειτουργεί η πόλη χωρίς τα προβλήματα που ανέφερα.

 Προφανώς κάποιοι θα φαντάζονται ότι θα κινούνται στους θαυμάσιους ποδηλατοδρόμους χωρίς να πέφτουν στους κάδους ή σε αυτοκίνητα και οι πεζοί στα πεζοδρόμια που τους ανήκουν! Αναρωτιέμαι σε τι κόσμο ζουν κάποιοι με την θαλπωρή του γραφείου τους και τους γραμματείς γύρω τους! Αλήθεια απορώ.

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία
Ένας τακτικός σας αναγνώστης