HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΚαλημέρα γειτόνισσα

Καλημέρα γειτόνισσα

Γράφει ο Παναγιώτης Σκληρός

Η μάνα μου η Βασιλική, μπροστά στο σπίτι της που είχε κήπο, καθαρίζει φακές και ¨συζητάει ¨με τις γατούλες της γειτονιάς που αγαπούσε πολύ και τις τάιζε με επιμέλεια..Κατέβηκε κι ο μπάρμπα Κωστάγγελος Σολδάτος- Καραγιάννης απ το σπίτι του που είναι απέναντι πηγαίνοντας στο καφενείο, της λέει μια καλημέρα και σίγουρα θα είπαν δυό λόγια για τον καιρό…Πρέπει νάναι καλοκαίρι αν κρίνω απ τις παντόφλες της μάνας μου και το ελαφρύ γιλέκο του μπάρμπα Κωστάγγελο…

Βασιλική γύρω στα 2002.

Προηγουμενο αρθρο
Χαρά και γιορτινή ατμόσφαιρα σκόρπισαν τα παιδιά του “Ορφέα” σε όλη την αγορά της Λευκάδας!
Επομενο αρθρο
Κορωνοϊός: Τα στοιχεία του ΕΟΔΥ για την εβδομάδα (12/12 – 18/12)

2 Σχόλια

  1. Χρήστος
    28 Δεκεμβρίου 2022 at 00:38 — Απάντηση

    Παναγιώτη,
    Έζησα στην ίδια γειτονιά. Ως μαθητής στο γυμνάσιο.
    Θυμάμαι τα πρόσωπα της φωτογραφίας.
    Θυμάμαι και το μουστάκι του ΚΩΣΤΑΓΓΕΛΟΥ.
    Είχε κάτι το ιδιαίτερο, το διαφορετικό!!!!!!
    Χρήστος Μελάς
    εκ Δραγάνου Λευκάδος
    Καλές γιορτές.

  2. Αναγνώστης
    21 Δεκεμβρίου 2022 at 20:24 — Απάντηση

    Σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσω την νοσταλγική φωτογραφία θα κατέγραφα:
    1. Το μυστικό της γειτονιάς μας ήταν η ανθρωπιά, το χαμόγελο. Άνθρωποι καθημερινοί, φιλήσυχοι, με το καλημέρα – καλησπέρα , που σπανίζει πλέον στις μέρες μας, και χωρίς να κρύβονται. Που πάντα χαιρετούσαν όταν σε έβλεπαν.
    2. Η συγκινητική βόλτα στο χρόνο δίνει περισσότερο χρόνο, έκθεση και τιμή. Τότε το παιχνίδι της ζωής έμοιαζε λίγο πιο καθαρό, ανοιχτό, με λιγότερους ιδιοτελείς σκοπούς και επιδιώξεις και δεν αποτελούσε απλά ένα καταφύγιο για τις ατομικές ανασφάλειες, αλλά ένα ορμητήριο για μια κοινή πορεία, μια συνεξέλιξη μέσα στην οποία υπήρχε χαρά, δημιουργική πνοή, αγάπη. Η χαρά της προσπάθειας, η απόλαυσή της συμμετοχής, δεν περιορίζονταν μόνο σε κλειστά συστήματα ( ομάδες, οικογένειες, συντεχνίες). Η ζωή τότε προχωρούσε όχι με βηματάκια, αλλά με άλματα θέλησης και όρεξης. Γι’ αυτό έχουμε τώρα την έγνοια να μη χαθούν ούτε οι μυρωδιές, ούτε οι εικόνες, ούτε η τρυφερότητά της.
    3. Όλες αυτές οι παλιές εικόνες και μνήμες αναζωπυρώνονται , μας επισκέπτονται και πάλι τακτικά, μας τονώνουν και μας στηρίζουν , χωρίς να λένε συμβουλές. Μας κλείνουν το μάτι και μας λένε ενθαρρυντικά: “Βγες από το κλείσιμό σου, υπάρχει φως και ζωή εκεί έξω”.

    4. «Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας
    βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις
    δε χάνεται, δε σβήνει με τα χρόνια
    όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες
    όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.
    ……………………………………….
    Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή
    μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι’ αυτές
    ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμά τους
    ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές».
    ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.