Καλοκαιρινά μπροτσαλίσματα

Κάθε πρωί στη θάλασσα
Είναι μια πανδαισία.
Η Βίκη η Μικρώναινα,
φέρνει τη γερουσία.
Η μία γέρνει απ’ εδώ,
άλλη μπατέρνει απ’ εκεί,
άλλη σωσίβιο κρατεί.
Είμαστε όλες για Κ.Α.Π.Ι.
Η Βάσω του Γαρύφαλου,
κι η Λευτερία η Κεριού
κι η Σουζάνα του Καλού.
Να σου φτάνει κι η Αρετή,
μ’ ένα καλάμι για ραβδί.
-Μα τι το θέλεις το ραβδί;
-Να καβαλήσω το τσουνάμι.
Ω! και η Τζένη η ναζιάρα,
που ‘ναι κι η πιο παιχνιδιάρα,
αυτή φοβάται πιο πολύ,
μια μέδουσα μην της ριχτεί,
και της πληγώσει το κορμί.
Μια ανθοδέσμη ειν’ αυτές,
λουλούδια μαραμένα,
κι ανάμεσα τους μια μικρή,
μικρή γαρυφαλλένια.
Φαντάζει από μακριά,
σαν μύγα μες το γάλα,
μα συμμετέχει και αυτή,
στα νιάτα τα μεγάλα.
Λένε ανέκδοτα πολλά,
βγαλμένα απ’ τη ζωή τους,
τα εβδομήντα προ πολλού,
έχουν στην κατοχή τους.
Και χαχανίζουνε τρελά
κι αναταράσσουν τα νερά.
Σαν έχει κύμα η θάλασσα
και προσπαθούν να βγούνε,
η μια βαστάει την άλληνε,
πέφτουν και μπουσουλούνε.
Κι αν κάποια δεν μπορεί να βγει,
με δύναμη τραβούνε.
Αν θέλετε κι άλλες πολλές
να ‘ρθετε στην παρέα,
Σάτυρα κάνει η Αρετή
και τα περνάμ’ ωραία.

Αύγουστος 2022
Αρετή Κουνιάκη- Κοψιδά