Η εξαιρετική φωτογραφία επιβεβαιώνει το «όσα ηλιοβασιλέματα κι αν δεις, κανένα δεν είναι το ίδιο». Όλα υπέροχα με τον δικό τους μοναδικό τρόπο – κι αυτά σαν τους ανθρώπους κατά μια έννοια.
Φαινόμενα σκέδασης, ηλιακές κηλίδες, φαινόμενο Fallsreak hole, οπές φθινοπώρου, καταρράκτες, ( όλα αλληλεπίδραση σωματιδίων σε συνάρτηση με την υγρασία και τη ρύπανση) – ο τρόπος της φύσης να μας δείξει την παντοδυναμία της, φέρνοντας στα μάτια μας εικόνες απείρου κάλους, καθώς η μέρα τελειώνει για να διαδεχτεί την επόμενη. Μια αιώνια υπενθύμιση πως κάθε τέλος κρύβει και την δική του ομορφιά.Κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή, μια νέα ανατολή.
Όμως, όπως σε κάθε τι γύρω μας πασχίζουμε να εξηγήσουμε το πως και το γιατί – γιατί ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος σήμερα, τί είναι αυτό που κάνει τα ηλιοβασιλέματα μαγευτικά- ίσως για μια φορά θα ήταν καλύτερο να υιοθετήσουμε το ” πίστευε και μη ερεύνα” και απλώς να απολαύσουμε αυτές τις στιγμές ως έχουν. Στιγμές που περνάνε τόσο γρήγορα που, αν για λίγο κλείσεις τα μάτια σου, θα χάσεις και κάποια έκφανσή τους. Σαν τη ζωή. Πόσο γρήγορα περνά κι αυτή, κόβοντας μας την ανάσα με τις εκπλήξεις και τις εναλλαγές της. Πόσο επιτακτικό είναι να μένουμε στο εδώ και το τώρα, παρατηρώντας τα “χρώματά” της, την ομορφιά της, ακόμη και τα σκοτάδια της. Στο τέλος της μέρας, αυτό που αξίζει, είναι στιγμές, όσο μικρές και να ‘ναι, που μας έχουν κόψει την ανάσα. Στιγμές που κάνουν την ψυχή μας να ταξιδεύει.
Η φωτογραφία του εξαιρετικού καλλιτέχνη στην αποκωδικοποίηση της είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας και η οπτικοποίηση των συναισθημάτων…και απλά με έκανε να ομολογήσω : Νιώθω ευγνώμων που ζώ, σέ αυτόν τον υπέροχο τόπο!! Με έκανε να παραδεχτώ για άλλη μια φορά πως το ηλιοβασίλεμα όταν το βλέπεις …το νιώθεις, το βιώνεις, οι λέξεις είναι φτωχές… Πώς να περιγράψεις τη μαγεία της στιγμής του φαινομένου με τη συνάντηση της με το προσωπικό βλέμμα της ψυχής!!
Αφήνεσαι στα λόγια του ποιητή,…« τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: Αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!» .
Αφήνεσαι -μέσα σε όλα μας τα «σκοτάδια» και τους κάθε λογής «εγκλεισμούς», να ταξιδέψεις, να μαγευτείς από στιγμές, χρώματα, αισθήσεις ανθρώπους…από τα μικρά – καθημερινά- οικουμενικά και σε όσα θεωρούνται τόσο δεδομένα, όσο η μαγεία ενός ηλιοβασιλέματος.
1 Σχόλιο
Η εξαιρετική φωτογραφία επιβεβαιώνει το «όσα ηλιοβασιλέματα κι αν δεις, κανένα δεν είναι το ίδιο». Όλα υπέροχα με τον δικό τους μοναδικό τρόπο – κι αυτά σαν τους ανθρώπους κατά μια έννοια.
Φαινόμενα σκέδασης, ηλιακές κηλίδες, φαινόμενο Fallsreak hole, οπές φθινοπώρου, καταρράκτες, ( όλα αλληλεπίδραση σωματιδίων σε συνάρτηση με την υγρασία και τη ρύπανση) – ο τρόπος της φύσης να μας δείξει την παντοδυναμία της, φέρνοντας στα μάτια μας εικόνες απείρου κάλους, καθώς η μέρα τελειώνει για να διαδεχτεί την επόμενη. Μια αιώνια υπενθύμιση πως κάθε τέλος κρύβει και την δική του ομορφιά.Κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή, μια νέα ανατολή.
Όμως, όπως σε κάθε τι γύρω μας πασχίζουμε να εξηγήσουμε το πως και το γιατί – γιατί ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος σήμερα, τί είναι αυτό που κάνει τα ηλιοβασιλέματα μαγευτικά- ίσως για μια φορά θα ήταν καλύτερο να υιοθετήσουμε το ” πίστευε και μη ερεύνα” και απλώς να απολαύσουμε αυτές τις στιγμές ως έχουν. Στιγμές που περνάνε τόσο γρήγορα που, αν για λίγο κλείσεις τα μάτια σου, θα χάσεις και κάποια έκφανσή τους. Σαν τη ζωή. Πόσο γρήγορα περνά κι αυτή, κόβοντας μας την ανάσα με τις εκπλήξεις και τις εναλλαγές της. Πόσο επιτακτικό είναι να μένουμε στο εδώ και το τώρα, παρατηρώντας τα “χρώματά” της, την ομορφιά της, ακόμη και τα σκοτάδια της. Στο τέλος της μέρας, αυτό που αξίζει, είναι στιγμές, όσο μικρές και να ‘ναι, που μας έχουν κόψει την ανάσα. Στιγμές που κάνουν την ψυχή μας να ταξιδεύει.
Η φωτογραφία του εξαιρετικού καλλιτέχνη στην αποκωδικοποίηση της είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας και η οπτικοποίηση των συναισθημάτων…και απλά με έκανε να ομολογήσω : Νιώθω ευγνώμων που ζώ, σέ αυτόν τον υπέροχο τόπο!! Με έκανε να παραδεχτώ για άλλη μια φορά πως το ηλιοβασίλεμα όταν το βλέπεις …το νιώθεις, το βιώνεις, οι λέξεις είναι φτωχές… Πώς να περιγράψεις τη μαγεία της στιγμής του φαινομένου με τη συνάντηση της με το προσωπικό βλέμμα της ψυχής!!
Αφήνεσαι στα λόγια του ποιητή,…« τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: Αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!» .
Αφήνεσαι -μέσα σε όλα μας τα «σκοτάδια» και τους κάθε λογής «εγκλεισμούς», να ταξιδέψεις, να μαγευτείς από στιγμές, χρώματα, αισθήσεις ανθρώπους…από τα μικρά – καθημερινά- οικουμενικά και σε όσα θεωρούνται τόσο δεδομένα, όσο η μαγεία ενός ηλιοβασιλέματος.