Μνήμη και τιμή σε μάνα Απόστολο

Πέρασαν ήδη δύο χρόνια που έφυγε από κοντά μας η Αείμνηστη Αναστασία σύζυγος του Μιχαήλ Τσούκα. Αισθάνομαι την υποχρέωση σαν γυναίκα, να τιμήσω την μνήμη της. Γιατί πρέπει κάποιος να τιμά μορφές που άφισαν Ιστορία και τιμημένες ζωντανές μνήμες.

Γυναίκα; Καταξιωμένη! Σύζυγος; Τιμημένη! Μητέρα; Δικαιωμένη! Γιαγιά; Ευλογημένη!
Κόρη βγαλμένη από τα Σπλάχνα της Κρητικής Παράδοσης και Λεβεντιάς, Ελληνίδα κόρη.

Η ζωή και η μοίρα, της όρισαν φθάνοντας στον Καναδά, να χάσει πολύ γρήγορα τον πατέρα των παιδιών της, ίσως γιατί δεν την προόριζε για τον τίτλο της Μετανάστριας, αλλά να σταθεί και να ζήσει εδώ στην ξένη Πατρίδα, με ειδική Αποστολική εντολή και προσδιοριμό.

Να προβάλλει στην νέα Γή, το Ήθος, το ηθικό ύψος και τις Αρετές μιας Παραδοσιακής Ελληνίδας, ως Άνθρωπο, Γυναίκα, Σύζυγο και Μητέρα της Θυσίας Ένα ηθικό Υπόδειγμα που οφείλεται να γίνεται δεκτό με σεβασμό, τιμή και υπόλυψη. Να μή ξεχνιέται. Μετά το τραγικό συμβάν, δέχτηκε το Γραμμένο της στωϊκά σε νέα πατρίδα, χωρίς γνώσεις γλώσσας αυτού του τόπου.

Αγκάλιασε με στοργή τις ευθύνες, φύτεψε βαθειά στην καρδιά τα πρέπει, την αποστολή με όλες τις εντολές που τόσο ανεπάντεχα και σκληρά η ζωή της έγραψε και η Μοίρα υπέγραψε.

Μετέτρεψε όλη την θλίψη σ’ Αντρειωσύνη, τον πόνο Αξιωσύνη, την ατυχία σε Φρονιμάδα και αξιοπρέπεια, την μεγάλη ευθύνη σε Αποστολή, τήν άγνοια, Φρόνιμη Γνώση, Προορισμό και Πίστη, τα μπράτσα Ατσάλι, μα την καρδιά ανοιχτή ζεστή φτερούγα. Σκέπη ευλογημένη. Με πιστό Σύντροφο την ελπίδα, την ψυχική δύναμη Εργάτη και τα παιδιά της Θεό!

Σεμνά και αθόρυβα πήρε την Λεωφόρο της ζωής μια μεγάλη και άξια Κυρία, Μάνα και Πατέρας πλέον.
Προσεκτικά και με φρόνηση ανέβηκε όλες της ζωής τις ανηφόρες, αγνόησε τις κατηφόρες και η τύχη που την αδίκησε τελικά την δικαίωσε έτσι, ώστε να δεί τα δυό της αγόρια καταξιωμένους επιστήμονες, Διδάκτορες Γιατρούς που χαίρονται υπόληψη, και τους χαιρόμαστε με σεβασμό και γενική αναγώριση.

Η Ζωή, αφαίρεσε έναν άντρα απ’ τη στέγη της, ο Θεός όμως πρόσφερε μια γεναία ανταμοιβή. Άλλους οκτώ άντρες, μιά οκτάδα εγκόνια που με τις άξιες μητέρες τους ανάθρεψε με στοργή, λατρεία και αφοσίωση μοναδική.

Αξιώθηκε να σταθεί πρώτη στη βουτηγμένη στο μέλι αιχμή ενός βέλους της αγάπης με δέκα άνδρες συνολικά κάτω από τα φτερά της τα ευλογημένα, της Μητέρας και Γιαγιάς. Δεν έζησε λίγο ακόμη να χαρεί τα μικρά της τρυφερά βλαστάρια επιστήμονες, καμάρια του Ελληνισμού στον Καναδά

Και η ψυχή της διάβηκε γαλήνια σαν λειτουργός του καθήκοντος τον Αχέροντα, Λεβέντισσα, Περίφανη κι’Ολόρθη της Κρήτης Κόρη Τιμή και Θρέμμα, χωρίς Βαρκάρη, όπως στάθηκε και στη ζωή. Αγιασμένη από όσους λατρευτούς άφησε ευλογημένους το διάβα της το ηρωϊκό στη Γή. Με συνοδό την τρυφερή αγάπη και αναγνώριση των παιδιών της και οκτώ ευλογημένων της ψυχής της εγγονών.

Άμποτε, η ζωἠ και ο Θεός να αξιώνουν κάθε μοναχική μάνα που με τον μόχθο της και μόνον αναθρέφει παιδιά, να την δικαιώνουν και στεφανώνουν με τόση ηθική ικανοποίηση και δόξα.

Αισθάνομαι σαν Ελληνίδα της διασποράς, μεγάλη τιμή που με αξίωσε η ζωή εδώ στην νέα μου πατρίδα να γνωρίσω η ίδια την ηρωική πορεία της, και να θαυμάσω το Μεγαλείο μιας τόσο σπουδαίας μητέρας, σε όλη του την απλότητα, σεμνά , γιατί ποτέ δεν ζύγισε, ποτέ δεν μέτρησε η ίδια την αξία της. Ποιό υπήρξε το μέγιστο δίδαγμα που υπέγραψε στη ζωή αυτό της τό ηθικό παράστημα. Πόσον φόρον τιμής επέδωσε στο ιδεώδες του Εθνικού οικογενειακού θεσμού, και Εθνικής μας παράδοσης, ως κοινωνικός Απόστολος έξω από τα Πάτρια σύνορα.

Ελάχιστη προσφορά μνήμης και τρισάγιο, όλων εκείνων που γνώρισαν την απίστευτα Ηθική Θωριά της!
Και η μνήμη αυτής αιώνια

Ελπίς Αργύρη –Σάντα
Μόντρεαλ, Φλεβάρης 2016

Αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου, που ανάθρεψαν με μόχθο και τιμή μόνες τα παιδιά τους.