Οικία Ζαμπελίων συνάντηση παλιού και νέου

Η  Συμέλα Ηλιάδου – Αρχιτέκτονας Μηχανικός και η Ειρήνη Γκισγκίνη Πολιτικός Μηχανικός, μεταπτυχιακές φοιτήτριες του ΠΜΣ Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Επαναχρήσεις Κτιρίων και συνόλων, της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,  εκπόνησαν διπλωματική εργασία με θέμα  «Οικία Ζαμπελίων συνάντηση παλιού και νέου» και   αφορά την επανάχρηση του κτιρίου και την επανένταξη του στον ιστό της πόλης.

Ακολουθεί το σκεπτικό της εργασίας,  σχέδια και φωτορεαλιστικές απεικονίσεις.

Έχοντας επισκεφτεί αρκετές φορές την Λευκάδα ξεχωρίσαμε το συγκεκριμένο κτίριο μέσα στο πυκνό αστικό ιστό και λόγω της ιστορικότητας του αλλά λόγω του αρχιτεκτονικού του χαρακτήρα. Επίσης μας έκανε εντύπωση πως ένα τόσο παλιό κτίριο μένει αναξιοποίητο τόσα χρόνια, έτσι φοιτώντας στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα ”Επαναχρήσεις κτιρίων και συνόλων” του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μας δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο κτίριο επιλέγοντας το για την διπλωματική μας εργασία. Ακόμα σκεφτήκαμε πως φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και θα ήταν μια καλή ευκαιρία το κτίριο να ξανασυστηθεί στο κοινό και στην κοινωνία της Λευκάδας, λαμβάνοντας υπόψιν πώς κάποτε αποτέλεσε μέρος της ελληνικής ιστορίας.

Η παρούσα διπλωματική εργασία, με τίτλο “Οικία Ζαμπελίων, μια συνάντηση παλιού και νέου”, από τη Γκισγκίνη Ειρήνη και την Ηλιάδου Συμέλα, πραγματεύεται την προσπάθειά να επανενεργοποιηθεί μέρος των συνολικών δραστηριοτήτων της πόλης της Λευκάδας μέσω ενός ιστορικού κτιρίου , η οποία παρουσιάστηκε το Μάρτη του 2021, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τίτλο “Επαναχρήσεις κτιρίων και συνόλων”. 

Η οικία Ζαμπελίων αποτέλεσε ορόσημο για την τοπική ιστορία της Λευκάδας, όμως σήμερα έχει χάσει την αίγλη του όντας ένα ακόμα εγκαταλειμμένο κτίριο.  

Η προσέγγισή μας εστιάζεται στην αντιμετώπιση του κτιρίου ως ενιαίο κομμάτι του ιστορικού κέντρου της πόλης, και οι παρεμβάσεις που προτείνουμε να γίνουν είναι με γνώμονα την ανάπτυξη ενός κέντρου πολιτισμού, τεχνών αλλά και μνήμης.  

Οι παρεμβάσεις αυτές σέβονται το ήδη υπάρχων κτίριο και την παραδοσιακή λευκαδίτικη αρχιτεκτονική. Είναι ήπιες με μια σύγχρονη μορφή, με γνώμονα να αναδειχθεί το ίδιο το κτίριο. Η όψη από την οδό Ζαμπελίων κρατείται ανέπαφη, ενώ η ουσιαστική παρέμβαση έχει γίνει στην όψη της οδού Τζαβέλλα, όπου και προτείνονται να γίνουν δύο απλές μεταλλικές κατασκευές με την μπροστινή τους όψη να είναι από καθρέπτη ώστε φωτίζονται επαρκώς οι χώροι αλλά και να αντανακλούν το περιβάλλον γύρω τους. Ακόμα η σκέψη μας ήταν να βγάλουμε στο προσκήνιο τις καμάρες που ορίζονταν στον τοίχο του ισογείου και να τις μεταφέρουμε πιο αφαιρετικά με σύγχρονα υλικά, όπως το οπλισμένο σκυρόδεμα. Στον εξωτερικό χώρο από την οδό Τζαβέλλα προτείνεται να γίνει μια διαμόρφωση και να τοποθετηθούν διάφορα είδη δέντρων και βοτάνων της Ελλάδας.  

Στους χώρους που δημιουργούμε προτείνονται οι χρήσεις να είναι οι ακόλουθες:Στο ισόγειο ο επισκέπτης αρχικά μπορεί να ενημερωθεί για το ίδιο το κτίριο, τις δράσεις που πραγματοποιούνται σε αυτό αλλά πληροφορίες για την πόλη της Λευκάδας και τέλος να περιηγηθεί στους δύο Εκθεσιακούς Χώρους. Επιπλέον στο ισόγειο υπάρχει καφέ-εστιατόριο. Στον όροφο έχει τη δυνατότητα κάποιος να περιηγηθεί μέσα από εικόνες φωτογραφίες και ηλεκτρονικά μέσα στον τρόπο δόμησης των αντισεισμικών κατασκευών της περιοχής. Ακόμα στη στάθμη του ορόφου εδράζεται ένας μικρός Χώρος Προβολής και Ενημέρωσης για το κοινό. Εκεί οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν ταινίες, ενημερωτικές προβολές, ντοκιμαντέρ αλλά και να πραγματοποιούν διάφορες εκδηλώσεις και ομιλίες. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο χώρος μνήμης που αφορά το ίδιο το κτίριο αλλά και τα επιφανή άτομα που έμεναν σε αυτό. Ένα shop και κάποια διοικητικά γραφεία έρχονται να πλαισιώσουν τις λειτουργίες του ορόφου. Οι εξωτερικοί χώροι διαμορφώνονται με κύριο γνώμονα τα στοιχεία της φύσης να συνδιαλέγονται αρμονικά με την ανοιχτή έκθεση που πραγματοποιείται και εμπεριέχει γλυπτά και εκθέματα μεγάλου μεγέθους. Κατά την είσοδό στο χώρο γίνεται κατανοητό από τον επισκέπτη ότι εκτός από κέντρο τέχνης και πολιτισμού, είναι και ένας πνεύμονας πρασίνου στην πόλη. Μέρος του εξωτερικού χώρου έχει αφιερωθεί στην ανάπτυξη ενός μικρού βοτανικού κήπου, που παρατίθενται αρκετές ποικιλίες βοτάνων της Ελλάδος. 

Τέλος ευχαριστούμε τον πολιτικό μηχανικό Κωνσταντίνο Ζαβιτσάνο για τις συμβουλές τους καθ’όλη τη διάρκεια της διπλωματικής.