Οι δυτικές Ακτές μας καταστρέφονται
Του Σπύρου Κρητικού
Συχνά βλέπουμε στο διαδίκτυο κείμενα που υμνούν τις ακρογιαλιές μας. Όμως είναι γεγονός ότι οι δυτικές ακτές μας καταστρέφονται. Η άμμος σταδιακά εξαφανίζεται. Ένα μέρος της συγκεντρώνεται στην αμμόγλωσσα αλλά δεν αναπληρώνεται στα σημεία που φεύγει. Η αλλοίωση του περιβάλλοντος είναι τεράστια. Και φοβάμαι ότι δεν ασχολείται κανείς.
Εγώ μεταφέρω απλά την εμπειρία μου με εικόνες.
ΦΩΤΟ 1. Στο κοντρί στον Άη Γιάννη πριν 60 περίπου χρόνια. Τεράστια αμμουδιά. Oι γυναίκες πλένουν ρούχα στις ποτισσές. Προλάβαμε και εμείς μέχρι την δεκαετία του 1990 τις “λούμπες” που έσκαβαν οι ψαράδες πίσω από τον βράχο και έβαζαν εκεί ζωντανά τα ψάρια που χρησιμοποιούσαν στην συρτή (χάθηκε κι αυτό).
ΦΩΤΟ 2 Στο κοντρί η ίδια ακριβώς περιοχή σήμερα. Μόνο βράχια. Κρανίου τόπος.
ΦΩΤΟ 3 Ο Αη Γιάνης κάποτε.
ΦΩΤΟ 4 Ο Αη Γιάννης σήμερα
ΦΩΤΟ 5 Ο Άγιος Νικήτας κάποτε
ΦΩΤΟ 6 Ο Αγιος Νικήτας πέρυσι
ΦΩΤΟ 7 Λίγο πριν την Γύρα πέρυσι. Η άμμος έφθανε στην θάλασσα και σχετικά εύκολα κολυμπούσαμε.
ΦΩΤΟ 8 Το ίδιο σημείο σήμερα. Η άμμος χάθηκε τόσο στην ακτή, όσο και μέσα στην θάλασσα. Κανείς δεν κολυμπά εκεί εφέτος.
9 Στο καφενείο στην γύρα σήμερα. Βράχια. Εδώ κάποτε ήταν ο παράδεισος για τις μικρομάνες που συνδύαζαν την υπέροχη αμμουδιά με τις ευκολίες του καφενείου, όταν λειτουργούσε.
10. Ο Αη Γιάννης από ψηλά. Παντού υπήρχε αμμουδιά, εκτός κάτω από τον βράχο. Το θέαμα σήμερα είναι αποκρουστικό, τουλάχιστον για εμάς τους Λευκαδίτες που το μάτι μας έχει συνηθίσει να χαϊδεύει αμμουδιές.
Είναι φανερό ότι σε μερικά σημεία λείπει άμμος πλάτους τριάντα (30) μέτρων τουλάχιστον. Και στην θέση της άμμου βράχια. Ήδη από τον Άη Γιάννη μέχρι τον τηλέγραφο οι ακτές είναι εντελώς κατεστραμμένες χωρίς άμμο. Ακόμη και ο δρόμος μπορεί να καταρρεύσει με μια φουρτούνα. Το ίδιο και από την Γυράπετρα μέχρι του Καλκάνη.
Το πρόβλημα είναι ορατό. Αν συνεχιστεί η εξαφάνιση της άμμου σε άλλα 60 χρόνια πιθανόν η παραλία στο κάστρο (τουριστικό περίπτερο και ΤΑΟΛ) να έχει την ίδια εικόνα. Πότε θα ανησυχήσουμε; Όταν θα αρχίσει να έχει πρόβλημα το Κάθισμα; Τότε θα είναι αργά.
Αν θέλουμε οι απόγονοί μας να μην ζήσουν τέτοιες εικόνες, όπως εμείς στον Αη Γιάννη, πρέπει οι αρχές του τόπου να κάνουν κάτι ΤΩΡΑ. Να μελετήσουν το πρόβλημα. Ίσως υπάρχει λύση. Δεν το γνωρίζω. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε για τις αμμουδιές μας που χάνονται και το μέλλον του τόπου.
Φωτο 1,5,6, 10 από το διαδίκτυο Φωτο 3 Χριστίνα Μουσούρη
The Author All posts
1 Σχόλιο
Σήμερα έψαχνα φωτογραφίες της Γύρας για το πως ήταν η αμμουδιά παλιότερα και τώρα. Κατά σύμπτωση, βρήκα πριν λίγο αυτή την ανάρτηση. Προφανώς γινόμαστε όλο και περισσότεροι όσοι βλέπουμε το σοβαρότατο πρόβλημα στις αμμουδιές της Λευκάδας.
Οι φωτογραφίες μάρτυρας αδιάψευστος. Το συμπέρασμα θλιβερό. ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ
Φέτος πάρα πολλοί άνθρωποι παρκάρισαν στο χώρο της καντίνας και μόλις είδαν… έφυγαν… τρέχοντας!!!
Σίγουρα χάσαμε εμείς, (αν έφυγαν μόνο από την περιοχή, αλλά όχι κι από το νησί), οπωσδήποτε όμως έχασαν και άλλοι που δραστηριοποιούνται στην πόλη της Λευκάδας.
Μήπως πρέπει να μαζευτούμε και να κανονίσουμε μια συνάντηση με τον κύριο αντιπεριφερειάρχη άμεσα;
– Το κονδύλι με τα 580.000ε για Γύρα-‘Αη Γιάννη, δεν γράφει να καλύπτει κυματοθραύστες ή ότι κρίνουν τελικά οι έχοντες γνώση απαραίτητο για προστατευτούν οι αμμουδιές όλης της περιοχής.
– Το σύστημα ξεφορτώνω άμμο από το δρόμο με φορτηγό και τη στρώνω με μπολντώζα ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ. Είναι επιφανειακή λύση, που με την πρώτη φουρτούνα η άμμος εξαφανίζεται, ενώ η ζημιά που κάνει η μπολντώζα στις αμμοθίνες είναι ανεπανόρθωτη στα σπάνια λουλούδια που φύονται στην άμμο, στις φωλιές πουλιών αλλά και τις φωλιές της προστατευόμενης χελώνας Καρέτα Καρέτα (Υπάρχει σοβαρός λόγος που ο νόμος απαγορεύει τα τροχοφόρα στις αμμοθίνες)
Δεν είμαι ειδικός (βέβαια, και τα αποτελέσματα από τους “μελετητές-ειδικούς τα είδαμε!”), αλλά θυμάμαι έντονα κάτι. Πριν 40 υπέροχα χρόνια- που ήμουν 7 χρονών!- και μας πήγαινε το καΐκι για μπάνιο στο Κάστρο από το Δίαυλο, θυμάμαι από τότε ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ, για πολλούς μήνες και για πολλά χρόνια μια “φαγάνα” πάνω σε πλωτό να βγάζει άμμο από την αμμόγλωσσα και να τη φορτώνει σε ένα διπλανό πλωτό, το οποίο πήγαινε στα ανοιχτά κάπου απέναντι, εκεί αριστερά της Πρέβεζας και άδειαζε την άμμο.
Αν καταλαβαίνω καλά, η φύση για τους δικούς της λόγους εναποθέτει την άμμο στην αμμόγλωσσα, αλλά οι πρακτικοί τότε και εκ του αποτελέσματος σωστοί υπεύθυνοι, παλιότερα έριχναν την άμμο ξανά πίσω στη θάλασσα και εκείνη το χειμώνα προφανώς ξαναέφερνε την άμμο έξω ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ τη – και όχι ρίχνοντάς τη από το δρόμο στην αμμουδιά, επιδερμικά σαν χανζαπλαστ-. Η θάλασσα το χειμώνα φαίνεται πως μοίραζε την άμμο, “έχτιζε” τις αμμουδιές και κάθε καλοκαίρι οι αμμουδιές του τόπου μας ήταν διαμάντια. Οι αμμουδιές μας τότε, είχαν το λιγότερο ένα μέτρο περισσότερο σε ύψος και με την ανάλογη κατηφόρα θα πρέπει να είχαν τουλάχιστον 30 μέτρα περισσότερο πλάτος προς τα νερά από ότι βλέπουμε σήμερα.
Φυσικά, γινόταν πάντα εναπόθεση αρκετής άμμου στην αμμόγλωσσα, αλλά κάθε σεζόν ο κύκλος επαναλαμβανόταν. Αλήθεια, γιατί έσπασε αυτός ο κύκλος; Ποιός ήταν ο λόγος που σταμάτησε μια αποδεδειγμένα αποδοτική πρακτική με μια μέθοδο από την οποία είχαμε συμφέρον σε κόστος, χρόνο και αποτέλεσμα;;
Μήπως αυτός είναι ο κύκλος που έσπασε και χρόνο με το χρόνο οι αμμουδιές έφτασαν σε αυτή την κατάντια;
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΙΚΟΣ ΛΕΙΠΕΙ, ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ;