Ποιοι οφείλουν να παρευρεθούν στο Δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης

Το συμβούλιο που θα λάβει χώρα αύριο στις 3μ.μ. στο Διοικητήριο,  συγκαλείται όχι από πρόταση της πλειοψηφίας ή από την κανονική ροή των θεμάτων. Συγκαλείται επειδή ζητήθηκε από το 1/3 των μελών του δημοτικού συμβουλίου, όπως προβλέπει ο Νόμος  

Εκτός από τα «πρόσωπα της διπλανής πόρτας», δηλαδή όλους εμάς, που αύριο πρέπει να δώσουμε το παρόν στο Διοικητήριο, σκέφτηκα κάποιες ειδικές περιπτώσεις προσώπων ή ομάδων, που δεν πρέπει μόνο, αλλά οφείλουν, να παρευρεθούν. Από το 2014 που παρακολουθούμε από κοντά τα τοπικά πράγματα μέχρι σήμερα και παρά την μεσολάβηση του σεισμού του 2015,  δεν πρόεκυψε θέμα τέτοιας μεγάλης σπουδαιότητας, όπως είναι η αποτροπή της εκχώρησης και καταστροφής, της παραλίας του Κάστρου.

Πρώτος και καλύτερος ο βουλευτής αν δεν δεσμεύεται από κοινοβουλευτικό έργο. Μετά όλοι οι πρώην βουλευτές, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης. Αυτοί έχουν τιμηθεί με την ψήφο των Λευκαδίων, έχουν μισθοδοτηθεί με τους φόρους τους, κάποιοι μπορεί να έχουν συνταξιοδοτηθεί από την θητεία τους στα κοινά. Όλοι κρατούν εφ’ όρου ζωής τους τίτλους και τα «παράσημα» που τους εκχώρησαν οι Λευκαδίτες: «πρώην βουλευτής, πρώην δήμαρχος». Η παρουσία τους στο Διοικητήριο είναι το ελάχιστο που μπορούν να προσφέρουν σε ανταπόδοση της ύψιστης τιμής που απήλαυσαν και απολαμβάνουν. Δεν τους θέλουμε να φωνάξουν συνθήματα, ούτε να τοποθετηθούν αν δεν είναι έτοιμοι, ούτε να αντιπαρατεθούν. Η παρουσία τους όμως, σε ένα ύψιστης σημασίας θέμα, θα δώσει την εικόνα μιας συντεταγμένης πόλης με συνέχεια μέσα στο χρόνο.

Εκπρόσωποι των «πολιτιστικών συλλόγων». Αν διαβάσουμε τα καταστατικά των «πολιτιστικών σωματείων»  θα ξαφνιαστούμε μαθαίνοντας πόσα θέματα έχουν ταχτεί να υπηρετούν. Στην πράξη η προσπάθεια τους εξαντλείτε στην εκμάθηση παραδοσιακών χορών  και μουσικών οργάνων.  Ουδέποτε από όσο θυμάμαι εξέφρασαν θέση ή άποψη για θέματα Πολιτισμού, χωρίς εισαγωγικά.

«Για μένα δείγμα του πολιτισμού μας δεν είναι το πλήθος των πολιτιστικών συλλόγων, (χωρίς να θέλω να απαξιώσω το έργο τους)…  Άλλωστε η Ελλάδα είναι πρώτη σε αριθμό συλλόγων και σωματείων σε όλη την Ευρώπη και ουραγός σε όλες τις μετρήσεις που έχουν σχέση με την Παιδεία και τον Πολιτισμό.»… Ο πολιτισμός της καθημερινότητας ή αλλιώς, έμπρακτος πολιτισμός, είναι αυτός που μας καθορίζει…. Αυτό που παραλάβαμε είναι δημιούργημα του πολιτισμού των προηγούμενων. Το αλλοιώσαμε, το καταστρέψαμε. Δεν θα έπρεπε σήμερα να συναισθανόμαστε την ευθύνη να κάνουμε κάτι για να το αποκαταστήσουμε; Δεν θα έπρεπε η αγωνία μας αλλά και η φιλοδοξία μας να μας κατευθύνει ώστε αυτό που επιθυμούμε και στοχεύουμε να είναι ο σύγχρονος πολιτισμός που εμείς δημιουργούμε να αντικατοπτρίζεται στις πόλεις και τους οικισμούς και να περάσει στις επόμενες γενιές με στοιχεία που αξίζει να διατηρηθούν και να συνεχιστούν;…»*

Υπήρξαν όμως εποχές που τα πολιτιστικά σωματεία στο νησί μας, τιμούσαν τον τίτλο τους. Η τοπική εφημερίδα «Λευκαδίτικες σελίδες» εκδόθηκε από τον Ορφέα, το 1961 και έκλεισε το 1966. Στην εφημερίδα έγραφαν και σχολίαζαν όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος της Λευκάδας εκείνης της εποχής .

«…Αν διαβάσει κανείς τους «αστερίσκους» της ανυπόγραφης τακτικής στήλης «ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ» της εφημερίδας, θα διαπιστώσει ότι θέματα όπως η καθαριότητα των πλατειών και των δρόμων (ο μποχός και ο κουρνιαχτός), οι (ανύπαρκτες) πινακίδες και οι σπασμένοι λαμπτήρες των δρόμων, η εμφάνιση της πλατείας, η κατάσταση των ακτών κ.λ.π. εμφανίζονται ανελλιπώς. Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι αυτή η «μοντέρνα» σύλληψη της έννοιας του πολιτισμού προέρχεται από συναντήσεις με προωθημένες αντιλήψεις, που ορίζουν διασταλτικά την έννοια του πολιτισμού, και αντιπαρατίθενται στην αντίληψη περί του πολιτισμού ως αποκλειστικής και αφ’ υψηλού ενασχόλησης με τα γράμματα και τις τέχνες. Και είναι αυτή η «σύλληψη» ένα δείγμα νεωτερικής σκέψης…»**

Δεν «προσκάλεσα» τους «πνευματικούς ανθρώπους» του νησιού είναι… απόντες…  

Άφησα για το τέλος το Εμπορικό επιμελητήριο και τον Εμπορικό Σύλλογο γιατί νομίζω πως θα παρευρεθούν χωρίς «πρόσκληση».

ΥΓ. θυμίζω και μια παλιά ιστορία που μου διηγήθηκαν σήμερα:

Το 1980  εμφανίστηκε στην πόλη μας μια εταιρεία από τον Καναδά. Ερωτεύτηκε το ιβάρι μας και ήθελε να φτιάξει μια τεράστια και υπερπολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα, στο πλάτωμα που χρησιμοποιούν τα ανεμόπτερα. Η Λευκάδα  ήταν μέσα στη φτώχεια και την μιζέρια εκείνη την εποχή, ανεργία και υποαπασχόληση βασίλευαν. Παρόλα αυτά την ημέρα της συζήτησης του θέματος στο ΔΣ, στον προθάλαμο και στον περιβάλλοντα χώρο του Δημαρχείου, όλη η πόλη παρατάχτηκε αρνητικά. Δήμαρχος ήταν  Θ. Ζωιτάς, αντιπολίτευση Σ. Μαργέλης. Η απόφαση δεν μπορούσε παρά να είναι αρνητική, όπως και ήταν.

* Από το βιβλίο του Νίκου Κονδυλάτου: Η Λευκάδα αύριο, από την τουριστική μονοτροπία στη διαλεκτική της βιωσιμότητας, που εκδόθηκε το 2017, από τις εκδόσεις fagotto
** Δημήτρη Τσερέ: «Λευκαδίτικες Σελίδες»: Μια οφειλόμενη απόδοση τιμής