Σε λίγες μέρες θα έχουν ωριμάσει…

Αυτές οι μηλιές είναι δίπλα στο δρόμο, στη στροφή προς το Σπανοχώρι. Τις είχα φωτογραφίσει το Πάσχα πεντάμορφες νυφούλες, φορτωμένες άνθη.

Τα άνθη έγιναν καρποί όπως είδα προχτές και είναι θέμα ημερών να ωριμάσουν όλα τα μήλα που είναι φορτωμένες. Αυτά τα μήλα είναι σπάνια και δυσεύρετα στις μέρες μας. Είναι μικρά, πεντανόστιμα, έχουν μια μοναδική και ξεχωριστή ευωδιά και γλύκα. Δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο. Χαθήκαν όπως και πολλά άλλα ή αντικατασταθηκαν από ομοιόμορφα και άνοστα φρούτα.

Δεν γνωρίζω την ακριβή ονομασία τους, τα θυμάμαι όμως από τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό. Έχω τη γεύση τους στο στόμα μου… Κάθε τέτοια εποχή όλα τα παιδιά του χωριού κάναμε εξορμήσεις στα κοντινά χωράφια… Σκαρφαλώναμε λιθιές, διαβαίναμε χαντάκια, ανεβαίναμε σε πανύψηλα δέντρα… Τρώγαμε σύκα, μήλα και τις πρώτες ώριμες ρώγες από τα σταφύλια.

Τότε ακόμα η ζάχαρη ήταν είδος πολυτελείας, τα γλυκά του κουταλιού κρυμμένα βαθειά στο σπίτι και οι καραμέλες σπάνιες και μόνο για κάποιους τυχερούς. Τα φρούτα της εποχής ήταν τα γλυκίσματα μας.