Στον αλησμόνητο Τάκη Ντελημάρη

Μ’ ένα φωνόγραφο στ’ αστέρια τ’ ουρανού
ταξίδι άρχισες στ’ απέραντο του νου
να ξεσηκώσεις τους φευγάτους στο χορό
γενιές ολόκληρες απ’ τον ρομαντικό καιρό
μ’ ένα φωνόγραφο κι αλλοτινά τραγούδια
μοιράζεις άπλετα της καρδιάς σου τα λουλούδια:
“Ελάτε φίλοι να γινούμε όλοι ένα
έξω απ’ το χορό δεν θα αφήσουμε κανένα
εδώ είναι το Πάνθεον πλέον τ’ ουρανού
η ορχήστρα παίζει – χορέψτε με το νου
ελεύθεροι πιά από σώματα και βάρη
στροβιλιστείτε όλοι με περίσσια χάρη
με τον φωνόγραφο του Τάκη Ντελημάρη
ο χάρος δεν μπορεί ποτέ του να μας πάρει
μας απαθανατίζει η μηχανή του φωτογράφου
σε φιλμ ασπρόμαυρο του καλού κινηματογράφου
μας απαθανατίζει ο χρωστήρας του ζωγράφου
και θα μας βρείτε πάντα στο Μουσείο Φωνογράφου”!
“Θα μας βρείτε πάντα στο Μουσείο Φωνογράφου”

στον αλησμόνητο Τάκη Ντελημάρη.

ποίηση Γιάννης Φαλκώνης 26.5.2023