Στον Κάβαλο τρεις γενιές πίσω

… Στον Κάβαλο φιλιωμένα το νιόχτιστο με την παράδοση.
Περνάς στενά ρωτάς, κοιτάζεις ακρουμένεσαι.
Στέκεις και καμαρώνεις την παράδοση,
άγγιχτη αφημένη στο έρμο σπιτικό…

Ολούθενε πλατύφυλλες Καρυές, δροσάτες ακακίες,
αμυγδαλιές ξεφυλλισμένες, με τον καρπό τους γινωμένο,
πουρνάρια θεόρατα, πυκνόκλαδα, αγκαθωτά.
Παραδομένος στη μαγεία, ακούς το σήμαντρο της μνήμης…

Μικρίνανε οι φαμελιές. Οι κάτοικοι μισοί.
Πάλι καλά και ο θεός να δώσει…
Λάμψη χαράς. Διατηρεί ο Κάβαλος διθέσιο σχολείο.
Μέσα σε τούτη την πνευματική φωλιά,
τιτιβίζουν ανέμελα τριανταπέντε πεταρούδια…*

*Γιάννης Αθηνιώτης