«Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα», πάτερ Δημοσθένη Παπακωστόπουλε

Έκτορας Γ. Χόρτης

Είναι γνωστό ότι στο χώρο της Εκκλησίας ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως λίγοι. Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ο άοκνος λευίτης παπα – Δημοσθένης, για τη διαδρομή του οποίου στη διακονία της Εκκλησίας επί  εξήντα τέσσερα (64) συναπτά έτη ακούγονταν με όλους τους τρόπους το ομόθυμο «Άξιος» του Εκκλησιάσματος. Γιατί ο παπα – Δημοσθένης δεν είχε μόνο υψηλή θεολογική και φιλολογική συγκρότηση αλλά και την ικανότητα να κάνει επίκαιρο τον Θείο λόγο, προσαρμόζοντάς τον στα καθημερινά προβλήματα και τις αναζητήσεις του ποιμνίου του και κάνοντας πράξη το «Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».

Πρόκειται για έναν ιερωμένο που με ιεραποστολικό ζήλο εφάρμοσε σε όλη του τη ζωή το «αγαπάτε αλλήλους». Ο λόγος του, που απέρρεε από τα διδάγματα και τις αξίες του Χριστιανισμού, ήταν λόγος παιδευτικός. Η δράση του δεν περιοριζόταν μόνο στο χώρο των  μητροπόλεων Λευκάδος και Ιθάκης και Νέας Σμύρνης στις οποίες υπηρέτησε ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, ούτε μόνο στον χώρο της Εκκλησίας και της Εκπαίδευσης – ελάμπρυνε με την παρουσία του ως καθηγητής σχολεία όπως το Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης  -, αλλά ήταν καταλυτική και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο.

  Ο αείμνηστος παπα – Δημοσθένης με τη γνωστή τοις πάσιν αφιλοχρηματία του, αλλά και την αγάπη του και το πηγαίο ενδιαφέρον του για τον πλησίον ήταν παντού και πάντοτε έτοιμος να συμπαρασταθεί εμπράκτως σε πλήθος από καθημερινά προβλήματα σε όσους είχαν ανάγκη.  Με τη σπάνια και πολύτιμη πνευματική και ηθική σκευή του είχε αποκτήσει αδιαφιλονίκητο κύρος, σεβασμό και αναγνωρισιμότητα όχι μόνο στη Λευκάδα και στη Νέα Σμύρνη αλλά και πολύ ευρύτερα. Για μας τους Λευκαδίτες  ο παπα – Δημοσθένης ήταν η προσωπικότητα για την οποία σεμνυνόμαστε, ήταν ο Δάσκαλος όλων μας, ρητήρ λόγων και πρηκτήρ έργων, ένα τεράστιο μέγεθος ανθρώπου που πάντοτε έδινε και ποτέ τίποτε δεν πήρε.

Κι όταν μιλούσε σε διάφορες εκδηλώσεις, όπως π.χ.  με την ευκαιρία της κοπής της πίτας  των Συλλόγων Λευκαδίων στο γνωστό λευκαδίτικο στέκι της Γερανίου,  όλοι οι παρευρισκόμενοι ακούγαμε με άκρα προσήλωση τα εμπνευσμένα λόγια του και τις πολύτιμες συμβουλές του. Στην τιμή της μνημόνευσης των έργων και ημερών του παπα –Δημοσθένη με  τη χωρίς υπολογισμούς και όρια ανεκτίμητη προσφορά του «ουκ αν ισόρροπος ο λόγος των έργων φανείη». Και κάτι πιο προσωπικό: θυμάμαι με συγκίνηση τις συναντήσεις  μαζί του, όταν τον επισκεπτόμαστε με τον αδερφό μου τον Άγγελο στο γραφείο του της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, και τις συζητήσεις μας, κατά τις οποίες άρδευε την ψυχή και το πνεύμα μας με τα νάματα της σοφίας του.                               

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Έκτορας Γ. Χόρτης