Το ταξιδιωτικό μου χνάρι. Καλοκαίρι στη Λευκάδα

siteadmin • 25 Νοεμβρίου 2021

Γράφει η Ελένη Γιαννακίδου

Για τους Ιταλούς περιηγητές είναι το νησί της Santa Maura, όνομα εμπνευσμένο απ το ομώνυμο Κάστρο της Αγίας Μαύρας που βρίσκεται στα δεξιά της εισόδου, καθώς μπαίνουμε στο νησί της Λευκάδας. Ένα κάστρο -φρούριο που μας γυρνά πίσω στις εποχές της Φραγκοκρατίας κι Ενετοκρατίας με τη διπλή τάφρο του, τις πολεμίστρες και τα κανόνια του κι αποτελεί απόληξη της τεράστιας λιμνοθάλασσας δεξιά κι αριστερά με το πλήθος των αργυροπελεκάνων, ερωδιών και άλλων αποδημητικών αλλά και ενδημικών πτηνών που βρίσκουν καταφύγιο εκεί.

Το τοπίο δένει αρμονικά με τις σκόρπιες καλύβες των ψαράδων μέσα στη θάλασσα αλλά κι από κείνη τη λωρίδα γης μέσα στη λιμνοθάλασσα όπου πάνω της υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, μέρος αγαπημένο εκείνου του μοναδικού για την ευαισθησία και την εκλέπτυνση του λόγου του ποιητή, του Άγγελου Σικελιανού. Με τη σύζυγο του Εύα, εκεί βρίσκουν την ηρεμία στην ψυχή τους, ονειρεύονται για την Ελλάδα, ενώ ο ποιητής μέσα σ αυτό το παραμυθένιο τοπίο συνεχώς συνθέτει, κι η σύζυγός του είναι πάντοτε η Μούσα του που τον συντροφεύει μια ολάκερη ζωή.

Και αυτό το ποιητικό με το θεατρικό συνάμα, δημιουργούν ακόμη μια αναπάντεχη έκπληξη σ εκείνον που έρχεται στο νησί για πρώτη φορά, γιατί διαπιστώνει πως, για να προσεγγίσει το νησί, πρέπει να περάσει δια μέσου μιας πλωτής γέφυρας και κάθε φορά που περνά ένα πλοίο, αυτή με μηχανισμό στρέφεται μέσα στο νερό, δεξιά ή αριστερά, για να αφήσει χώρο για τη διέλευση του εκάστοτε καραβιού. Φανάρια εκατέρωθεν της γέφυρας μάς ειδοποιούν πότε μπορούμε να την περάσουμε και να αντικρύσουμε την πρωτεύουσα του νησιού, την Λευκάδα.

Η Λευκάδα φαίνεται ως μια πόλη στεριανή με τη χαρακτηριστική της γέφυρα να φωτίζεται κι οι μουσικές απ τα παράπλευρα μπαρ να ξεσηκώνουν τους επισκέπτες.

Στα στενά, πλήθος Gellaterie, Fast food, Βar, Ταβερνάκια, γεμίζουν το μάτι με εικόνες, ενώ στο γραφικό Νυδρί, που επιλέγουμε εμείς να μείνουμε, αμέτρητα εστιατόρια για ψάρι, κρέας και ζυμαρικά απ το σούρουπο και μετά, γεμίζουν κόσμο που έρχεται ν απολαύσει ένα καλό γεύμα! Καθόμαστε σε μια Τρατορία για να γευτούμε ιταλική κουζίνα, που εδώ στο Νυδρί έχει την τιμητική της, και χαζεύουμε τους ταξιδιώτες που στήνονται κάτω απ τον ανδριάντα του Θρυλικού Ωνάση με το σακάκι του στον ώμο και το χαρακτηριστικό του βλέμμα που διαγράφει με επιτυχία το λαμπρό επιχειρηματικό του όραμα, για να βγουν μια φωτογραφία και να αισθανθούν για λίγο την αίγλη αυτού του Μεγιστάνα… Δεν χάνουμε την ευκαιρία, φωτογραφιζόμαστε κι εμείς! Παρατηρούμε το καταπράσινο νησί του Σκορπιού που απλώνεται απέναντι απ το Νυδρί, τη νήσο Μαδουρή αλλά και τ άλλα πριγκηπονήσια και φυσικά το άλλο γνωστό των Επτανήσων, το Μεγανήσι. Αποφασίζουμε αμέσως να αφιερώσουμε μια μέρα για κρουαζιέρα στα γύρω νησάκια!!!

Επιλέγουμε το καράβι Οδύσσεια, γιατί έχουμε μαζί και τα παιδιά μας και η εικόνα του καπετάνιου αλλά και του καραβιού μάς βγάζει κάτι θεατρικό που παραπέμπει και σ άλλες εποχές… Είχαμε δίκαιο. Ο καπετάνιος μάς δίνει πληροφορίες για την περιοχή, μας κερνά ντόπιο ρακί εν πλω, η κόρη μας ντύνεται ως άλλη ιέρεια και μας προσφέρει ελιές, οι τουρίστες ενθουσιάζονται, ανοίγει το μεγάλο πανί, φωτογραφιζόμαστε στο κατάρτι και ξεκινά το ταξίδι στο χρόνο και την Ιστορία… Τα δελφίνια μάς ακολουθούν, συντονισμένα σε σμήνη, κάνοντας βουτιές και κλέβοντας την παράσταση!
Αρχικά, φτάνουμε στο Μεγανήσι, για την ακρίβεια σ έναν απ τους οικισμούς του, το Σπαρτοχώρι. Απ το λιμάνι του ανηφορίζουμε το μονοπάτι μέσα σ ένα καταπράσινο τοπίο διαμορφωμένο με σκαλιά και βγαίνουμε στο χωριό. Μια μεγάλη πλατεία με ηρώο κι ένα καφέ σε όροφο με θέα σ όλο το Ιόνιο, μπροστά μας. Ψάχνουμε την Εκκλησία, γνωρίζω καλά πως όπου υπάρχει ναός, γύρω του αναπτύσσεται η ζωή του τόπου. Πράγματι!. Στο κεντρικό στενό υπάρχει ταβερνάκι, μ έτοιμη την ψησταριά του για το βράδυ στην αυλίτσα του, κοντά ένα καφενεδάκι, πιο κει να κι η εκκλησία με το τριγωνικό πανύψηλο καμπαναριό της. Όλη η κούραση μεμιάς εξαφανίζεται, όταν μας καλωσορίζει ο ιερέας της. Θεσσαλονικιός κι αυτός, σχεδόν συνομήλικός μας, μας μιλά για το ναό και το νησί. Τα μεγάλα μας παιδιά τού πιάνουν την κουβέντα για την καθημερινότητα σ αυτόν τον τόπο. Τους λέει για τις ομορφιές του χωριού, τα παιδιά ρωτούν για τη ζωή των νέων στο νησί κι ο Ιερέας απαντά στις ερωτήσεις τους… Φεύγοντας, μας βγάζει έως έξω στο δρομάκι και μας φωνάζει δυνατά: «Παιδιά, μην παρατάτε τα όνειρά σας» και μας κουνάει το χέρι γι αντίο, καθώς εμείς κατηφορίζουμε το μονοπάτι… Παράξενη αίσθηση μού δημιουργεί αυτή η φράση, την έχω πει κι εγώ μύριες φορές αλλά, τώρα που την ακούω στ αυτιά μου ως αποχαιρετισμό, αυτόματα οι λέξεις αποκτούν άλλο νόημα, πιο ουσιώδες, στο μυαλό μου..

Στη συνέχεια, φτάνουμε σε μια απόμακρη παραλία του νησιού κι ως άλλοι Ροβινσώνες, βουτάμε στο βυθό, εξερευνούμε μικρές σπηλιές και μετά στην αμμουδιά, ψήνουμε σουβλάκια πάνω σε ψησταριές που χουν στηθεί απ το πλήρωμα του καραβιού και πίνουμε κρασί … Έλληνες, Ιταλοί, Άγγλοι, Σουηδοί γινόμαστε όλοι μια παρέα απολαμβάνοντας καταμεσήμερο τον καυτό ήλιο με γέλια, φαγητό και μουσικές… Για το τέλος αφήνουμε μια βουτιά στη σπηλιά του Παπανικολή, εκεί που άλλοτε το θρυλικό υποβρύχιο έβρισκε στο μέρος αυτό καταφύγιο στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και μια βόλτα όσο πιο κοντά γίνεται για αναμνηστικές φωτογραφίες μπροστά από τον φημισμένο Σκορπιό και το νεοκλασικό σπίτι του άλλου μεγάλου μας ποιητή, γέννημα τούτου του τόπου, του Βαλαωρίτη, στη Μαδουρή.

Όσο για τις εξορμήσεις μας στις παραλίες, αυτές ξεκινούν φυσικά απ τους πιο μακρινούς προορισμούς στο νησί ,απ τα νερά που απ την αρχή του ταξιδιού ονειρευόμασταν, και διαπιστώνουμε πως τα νερά αυτά γίνονται πιο βαθιά, πιο διάφανα και πιο γαλάζια, κάθε φορά που αντικρύζουμε από ψηλά τους Εγκρεμνούς, που παραδίνουμε το κορμί μας στον ονειρεμένο κόλπο στο Πόρτο Κατσίκι να κολυμπήσει ανέμελα, που βουλιάζουμε στην αμμουδιά του Μύλου, που παίζουμε με τα παιδιά μας στον γραφικό κολπίσκο του Άγιου Νικήτα, που αναζητούμε αέρηδες στις παραλίες της Βασιλικής, που ψάχνουμε ήσυχα ακρογιάλια στις ακτές στη Νικιάνα…. Κι αυτή η αίσθηση της δροσιάς του Ιονίου και των χρωμάτων της θάλασσας θα μας συντροφεύουν για πολύ καιρό ακόμη, όταν θα χουμε επιστρέψει στην καθημερινότητά μας.

Κι αφού χορταίνουμε ήλιο και θάλασσα, αναζητούμε λίγη αίσθηση ελευθερίας στην Εξάνθεια, σ αυτό το χωριό, που δεμένοι με εξοπλισμό και αλεξίπτωτο στην πλάτη μας θα επιχειρήσουμε ένα πέταγμα στα σύννεφα…. Στο ομώνυμο μπαρ –εστιατόριο στο τέρμα ενός γκρεμού, κάθε πρωί και απόγευμα συντελείται αυτή η απόδραση!!! Οι θαμώνες απολαμβάνουν τον καφέ ή το φαγητό τους κι οι τολμηροί δοκιμάζουν να δαμάσουν τον φόβο τους μ αυτό το extremeσπορ, το paragliding! Η αδρεναλίνη στα ύψη και το σώμα ίπταται μαζί με τον εκπαιδευτή και τ αλεξίπτωτο…. Απογειωνόμαστε μετά από μια 15λεπτη πτήση στην αμμουδιά της παραλίας Κάθισμα, εκεί που τα κύματα σκάνε στην άμμο και πλήθος κόσμου παίζει μ αυτά ή τα χαζεύει ρεμβάζοντας από τις ξαπλώστρες των πολλών beachbar της πιο πολύβουης παραλίας του νησιού. Στην άλλη πλευρά του νησιού, στην παραλία του Αη Γιάννη θα μάθουμε την τεχνική του Surfing και θα φωτογραφηθούμε στους καφετί μύλους με τις τεράστιες ανέμες που δεσπόζουν κατά μήκος της παραλίας …

Είμαστε τυχεροί που όσο βρισκόμαστε στο νησί το φεγγάρι είναι ολόγιομο. Θα χαρούμε λοιπόν ένα σούρουπο το ηλιοβασίλεμα αλλά και την Πανσέληνο στο πιο ρομαντικό μέρος του νησιού, στο Amente στον ορεινό Δρυμώνα. Σ αυτό τον χώρο, πάνω σ ένα ψηλό λόφο, έχει στηθεί ένα μπαρ -restaurantό που ντόπιοι και ξένοι, σχεδόν συνωμοτικά, γνωρίζουν πως θα πρέπει να βρίσκονται γύρω στις 19.30 σένα απ τα τραπέζια του που είναι τοποθετημένα πάνω σε μαρμάρινα ή ξύλινα πλατώματα πάνω σε μικρές πισίνες ή να βρουν θέση στα καθίσματά του μπαρ, για να δουν τα ομορφότερα χρώματα του ουρανού. Τότε είναι λοιπόν που, σαν δύει ο ήλιος, χρώματα μενεξεδένια, ροζ και πορτοκαλιά απλώνονται διάχυτα σ όλο τον ορίζοντα, μέχρι που ο ουρανός και η θάλασσα να γίνονται ένα, και αμέσως το φεγγάρι, ως ύψιστος Θεός, να φανερωθεί απ την πίσω πλευρά πάνω απ τα βουνά. Ακούγονται τότε οι ηλεκτρικοί ήχοι των δυο νεαρών βιολιστών που μες τα ασπρόμαυρα ρούχα τους συνηγορούν με τη σειρά τους στη χρωματική παλέτα της φύσης και πετυχαίνουν να μας παρασύρουν με τις μελωδίες τους, παίζοντας και περπατώντας ανάμεσα στα τραπέζια και χαρίζοντας σ όλους μας στιγμές μοναδικές! Οι γεύσεις, τα κοκτέιλ, τα χρώματα, οι ήχοι, οι όμορφοι και κομψοί άνθρωποι όλων των ηλικιών στο χώρο, δημιουργούν ατμόσφαιρα παραμυθιού και θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που με τον σύζυγο μου και τα παιδιά μας μοιραζόμαστε μια τέτοια λαμπερή βραδιά !!!

Απ τις διακοπές μας στη Λευκάδα δε θα πρεπε να λείπει η επίσκεψη στον Φάρο, στο Ακρωτήρι Λευκάτας, όνομα παρμένο απ τον τοπικό ήρωα Λευκάτα. Μετά το κολύμπι μας στο Πόρτο Κατσίκι ακολουθούμε τη διαδρομή, σύμφωνα με τις πινακίδες, για να βρεθούμε μέσα από ασφαλτοστρωμένους φιδίσιους δρόμους στην άκρη του νησιού. Ο Φάρος φαίνεται όμορφος από μακριά και πολλοί σταματούν σε διάφορα σημεία στη διάρκεια της διαδρομής προς αυτόν, σε φυσικά υψώματα, για να τον φωτογραφίσουν. Το πεδίο εκεί ενεργειακό, στην αρχαία εποχή δέσποζε ο δωρικός ναός του Απόλλωνα μα από σεισμούς έμειναν μόνο τα ερείπια πάνω στα οποία χτίστηκε ο επιβλητικός φάρος. Αφήνουμε σε ειδικό χώρο το αυτοκίνητο κι ανεβαίνουμε στην κορυφή του λόφου πατώντας σε πέτρες και χαλάσματα. Κάτω απ τον Φάρο πλήθος κόσμου, όλων των ηλικιών και εθνοτήτων, περιμένει τον ήλιο να δύσει….

Διαβάζουμε μια μικρή πινακίδα που δίνει πληροφορίες για την ιστορία του. Τι να αγναντέψεις και τι να πρωτο -φωτογραφίσεις απ το μέρος; OΦάρος στέκει αλώβητος εκεί, να φωτίζει τις θάλασσες, να νανουρίζει τις καρδιές των συγγενών που περιμένουν τους δικούς τους απ τα ξένα, να κατευθύνει τις ψυχές εκείνων που αναζητούν πυξίδα, να παρηγορεί με το μεγάλο του ύψος αυτούς που στο δειλινό βλέπουν το κύμα που σκάει στο βράχο σαν έγνοιες που σκορπίζονται, αυτούς που αναζητούν το σημάδι του ως αρχή και λήξη σ αυτά που πλήγωσαν και σ’ όλα τ άλλα, τα καλά και τα όμορφα που περιμένουν να ρθουν….

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟ ΝΗΣΙ1 Γιατί μπορείς να πας με το αυτοκίνητο σου χωρίς να μπεις σε καράβι και φυσικά θα έχεις την ευκαιρία να περάσεις την υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας -Άκτιου μήκους 910 μέτρων. Μόνο η αίσθηση ότι οδηγείς και είσαι κάτω από τη θάλασσα είναι μια μοναδική εμπειρία. 2 Για να κολυμπήσεις σε κάποιες από τις πιο διάσημες παραλίες της Υφηλίου. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε καλοκαίρι το νησί κατακλύζεται από διεθνούς φήμης προσωπικότητες που απολαμβάνουν τις διακοπές τους και χαίρονται τα νερά των λευκαδίτικων θαλασσών.

3 Για να γευτείς σε πολλά ντόπια πιάτα τις Φακές Εγκλουβής και να φας τυριά, λευκαδίτικα αλλαντικά και ντόπιο κρέας στα ταβερνάκια των χωριών του νησιού όπως στη Ράχη, στα Χαραδιάτικα, στο Αθάνι με τα ταβερνάκια του που κυριολεκτικά κρέμονται στην άκρη του βράχου, και φυσικά στη γραφική Καρυά με τα νερά και τα πλατάνια της. 4 Για να φας φρέσκο ψάρι στα Σύβοτα πλάι στα Ιστιοπλοϊκά και τα κότερα που ναι αραγμένα στο λιμάνι του χωριού, να πιείς το ουζάκι σου στα καφενεδάκια της Βασιλικής και να χαρείς ηλιοβασιλέματα στο ξωκλήσι της Αγίας Κυριακής κοντά στο Γένι, απέναντι απ το Νυδρί, νιώθοντας πως ο τόπος αυτός σε κάθε γωνιά και κόλπο του κρύβει μοναδικές εκπλήξεις…. 5 Για να προσκυνήσεις την Παναγία Φανερωμένη και να περιηγηθείς στο μοναστήρι της με τον κουκλίστικο ζωολογικό κήπο με τα ελάφια, με τους πολύχρωμους παπαγάλους, με τα παγόνια και με τα πολλά είδη πτηνών αλλά και να επισκεφτείς πλήθος μοναστηριών και μικρά εξωκλήσια που ναι διάσπαρτα σ όλο το νησί.

ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ: ΘΑΜΠΑ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑΓια πολλούς η Λευκάδα είναι ένας προορισμός που συνδυάζεται με άλλα αξιοθέατα της γύρω περιοχής και των γειτονικών νομών και πιστεύουν πως αρκεί ένα Σαββατοκύριακο για να τη γυρίσουν. Μην εγκλωβιστείς σ αυτή τη σκέψη.Η Λευκάδα δεν χορταίνεται με μια μικρή κρουαζιέρα απέναντι απ το Νυδρίκι ένα μπανάκι στον Άγιο Νικήτα και στο Κάθισμα. Αν θέλεις να γνωρίσεις το νησί, περπάτησε τα δασικά μονοπάτια του, κολύμπησε στους καταρράκτες του, νοίκιασε ένα σκαφάκι και βούτηξε σε απόμερες παραλίες και μικρούς κολπίσκους, οδήγησε ποδήλατο θαλάσσης και εξερεύνησε θαλάσσιες σπηλιές μα, πάνω απ όλα βγες και μίλα με τους ντόπιους, πιες καφεδάκι μαζί τους, είναι πρόθυμοι να σου μιλήσουν για τον τόπο τους, για θρύλους και μύθους του νησιού. Τέλος, τραγούδησε καντάδες του παλιού καιρού με τους μουσικάντηδες σε κάποιο απ τα ταβερνάκια πλάι στην παραλία ή στα σοκάκια της χώρας και δες τη Λευκάδα αλλιώς, με τα μάτια εκείνων που ερωτεύονταν και έπλεκαν στίχους και που τους τραγούδαγαν κάτω απ τα μαρμάρινα φουρούζια των λευκαδίτικων αρχοντικών για να τ ακούει και να ευφραίνεται το ταίρι τους….

ΕΠΙΛΟΓΟΣΚάνοντας μπάνιο στο νησί διαπιστώνω πόση αλήθεια έχει η φράση που λένε οι ντόπιοι πως: «εκεί που ο Θεός φίλησε τη γη γεννήθηκε το Αγιοφύλλι» αναφερόμενοι στην ομώνυμη παραλία του νησιού. Κι εγώ, η απλή ταξιδιώτισσα, την συμπληρώνω: «εκεί που ο Θεός φίλησε τη γη, γεννήθηκε το Αγιοφύλλι, για να κολυμπάμε εμείς οι κοινοί θνητοί στα τυρκουάζ νερά του» Και στα νερά αυτά νιώθουμε λαίμαργοι και χορτασμένοι μαζί, λαίμαργοι, γιατί δεν θέλουμε να βγούμε απ το νερό κι ως άλλοι αμαρτωλοί νιώθουμε πως μέσα σ αυτά γευόμαστε τα δώρα όλου του κόσμου, μα και συνάμα ευτυχισμένοι, που καρπωνόμαστε τούτη την απόλαυση στην αρτιότερη χρωματική παλέτα της φύσης με το άσπρο και κοφτερό, γυμνό, των βράχων και των βότσαλων του βυθού απ τη μια, με το εκτυφλωτικό γαλάζιο των νερών και τον αφρό των κυμάτων του, απ την άλλη…

Να ναι άραγε αυτή η Ομηρική Ιθάκη; –συλλογιέμαι –Που ο Οδυσσέας για χάρη της πάλεψε με τα μυθολογικά τέρατα, μάλωσε με θεούς κι αγαπήθηκε από θεές, έχασε συντρόφους και θαλασσοδάρθηκε μήνες ολάκερους σ άγνωστες θάλασσες για να τη συναντήσει; Kι εκεί στο λιμάνι του φόρκυνα, πλάι στο σημερινό χωριό Σύβοτα, κατά πως ισχυριζόταν ο Αρχαιολόγος Ντέρπφελντ, σαν την πατρίδα του αντίκρυσε, έκλαψε γοερά και, σαν μικρό παιδί, κυλίστηκε στην άμμο της, γιατί χαιρόταν που ο νόστος είχε τελειωμό και που εκεί, στην ταπεινή λίγο πιο πέρα σπηλιά, ο Εύμαιος θα τον περίμενε, δίνοντας του συμβουλές για να κερδίσει πίσω την πρώτη και μοναδική αγαπημένη του που χρόνια ολάκερα τον καρτερούσε και τον περίμενε, την πιστή του Πηνελόπη…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστώ ιδιαίτερα το Golden Sun Villas στο Νυδρί και τον Ιδιοκτήτη του Νεκτάριο Κατοπόδη για την άψογη φιλοξενία που παρείχε σε μένα και την οικογένειά μου και τη δυνατότητα που μου έδωσε να χρησιμοποιήσω τους καταπράσινους κήπους του συγκροτήματος για να οργανώσω το υλικό για τη συγγραφή του άρθρου μου!!