28 φάροι της χώρας ανοίγουν την Κυριακή 21 Αυγούστου για το κοινό
Ανοίγει για επισκέπτες ο Φάρος Δουκάτο στη Λευκάδα
Τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τη συμβολή των φάρων στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, στην αξιοποίηση του φαρικού δικτύου ως πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και τη συνεισφορά των φαροφυλάκων στη λειτουργία του εν λόγω δικτύου θα έχουν οι πολίτες, στο πλαίσιο της επίσκεψης τους σε 28 φάρους της χώρας, την Κυριακή 21 Αυγούστου, με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Φάρων.
Όπως έγινε γνωστό από το Πολεμικό Ναυτικό, την Κυριακή 21 Αυγούστου το κοινό θα μπορεί να επισκεφθεί από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ τους φάρους σε:
1. Αγ. Νικόλαο – Κέα
2. Ακρωτήρι – Θήρα
3. Αρκίτσα – Φθιώτιδα
4. Μουδάρι – Κύθηρα
5. Βρυσάκι – Λαύριο
6. Γερογόμπο – Κεφαλονιά
7. Γουρούνι – Σκόπελος
8. Δρέπανο – Χανίων
9. Καστρι – Οθωνοί
10. Κερί – Ζάκυνθος
11. Σκινάρι – Ζάκυνθος
12. Κρανάη – Γύθειο
13. Μεγάλο Έμβολο – Θεσσαλονίκη
14. Μελαγκάβι – Λουτράκι
15. Πλάκα – Λήμνος
16. Κόρακα – Πάρος
17. Κοκκινόπουλο – Ψαρά
18. Αλεξανδρούπολη – Αλεξανδρούπολη
19. Ταίναρο – Λακωνία
20. Κόπραινα – ‘Αρτα
21. Κακή Κεφαλή – Χαλκίδα
22. Μονεμβασιά – Λακωνία
23. Λάκκα – Παξοί
24. Βασιλίνα – Ευβοία
25. Πάππα-Ικαρία
26. Σπαθί – Σέριφος
28. Κατάκολο – Ηλεία.
Η Παγκόσμια Ημέρα Φάρων γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου.
The Author All posts
1 Σχόλιο
Οι φάροι, δίνοντας διαχρονικά το στίγμα της αδιάλειπτης σχέσης της Ελλάδας με τη θάλασσα και τη θέση της στην παγκόσμια ναυτική ιστορία, έχουν συχνά αναφερθεί σε λογοτεχνικά κείμενα αλλά και ποιήματα.
Στέκουν μοναχικοί, μακριά από όλους, στην άκρη της στεριάς, εκεί που ενώνεται με τη θάλασσα. Τη νύχτα «μιλούν» με τους ναυτικούς μια ολόδική τους γλώσσα, στην οποία το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται, καθοδηγούν και προστατεύουν.
Η πρώτη αναφορά στους φάρους, τους ακίνητους συντρόφους και παρατηρητές θαλασσοπόρων και ταξιδιωτών, φωτοβόλα ναυτιλιακά βοηθήματα- απαντάται στον Όμηρο, όπου στην Ιλιάδα ( Τ 375). ιστορεί πως όταν στην θάλασσα οι ναύτες πλησιάζουν σε ξέρα θα δουν ψηλά μια αναμμένη φωτιά να τους προειδοποιεί.
«… ως δ’ ότ’ αν ποντοίο ναύτοισι φανείη
καιομένου πυρός τόδε καίεται υψόθ’ ορέφσιν»…
Ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος, γράφει…
“Στην στίλβουσα σιωπή του φάρου”
Όταν ο Θεός έχτιζε στεριές κι έκανε θάλασσες, άφησε ξεχασμένο και το νησί. Δεν έχει όνομα• ένα γυμνό και έρημο νησί. Μοναξιά, απελπισία. Τί άλλο; Στη μέση του πουθενά, κύματα, άνεμοι, πλοία που περνούν!… Το βλέμμα χάνεται εκεί που σμίγουν ουρανός και θάλασσα. Τα μονοπάτια του μυρίζουν θυμάρι και ρίγανη… θάμνοι και ανεμοδαρμένα ξερά κλαριά στέκουν εμπόδιο στη στράτα του μπαρμπα-Φώτη, σαν το ανεβαίνει αργά για να φτάσει στο ερημητήριό του, το φάρο… Κοντά σαράντα χρόνια εκεί, έχει για πανοπλία δύναμη, καρτερία, πίστη και υπόσχεται στεριά στους ναυτικούς. Ο φάρος του αγέρωχος, μοναχικός, έχει γίνει η παρηγοριά τους και οι πέτρινοι τοίχοι τους, δέσμιοι της αρμύρας και σύμβολα σωτηρίας, κρύβουν μυστήριο, απέραντη μοναξιά αλλά και δύναμη συνάμα. Αυτό το “καντήλι της θάλασσας”, που λέει ο ποιητής, σκορπίζει μοναχικές ακτίνες φωτός, ζωής, ελπίδας, αισιοδοξίας και ασφάλειας. Στιγμές που δεν ξεχνιούνται…
«Η στιλβηδών» Ανδρέας Εμπειρίκος, (1935).
Τίποτα στη ζωή δεν είναι αίνιγμα
Η φωτεινή θρυαλλίς έγινε φάρος
Τα κρύσταλλά του μας μιλούν
Κάποτε μοιάζουμε με τις αχτίδες του
Κάποτε μοιάζουμε με την μακρινή φωνή του
Στεκόμαστε ορθοί μεσ’ στις αναλαμπές του
Το σώμα του μας κυβερνά
Το φως του μας δυναμώνει
Η καρδιά μας πάλλεται μαζί του
Οι λογισμοί που αντιπαρέρχονται είναι καράβια
Και η θάλασσα είναι στα πόδια μας
Κανείς από μας δεν στέκει ποτέ στα βήματά του
Καθένας πορεύεται και απομακρύνεται
προς τα κρησφύγετα της οπτασίας του
Η γη που τα σκεπάζει είναι στα σπλάχνα μας…
Σημείωση: στιλβηδών: -όνος, ἡ, λαμπρότης, στιλπνότης, «γυαλάδα», «λοῦστρον», λαμπρότης, στιλπνότης, «γυαλάδα», «λοῦστρον».
«Η στιλβηδών», σύνθετο από το στίλβω και ηδονή μας παρέχει πλούσιο υλικό λέξεων με φωτεινό περιεχόμενο (φάρος, αχτίδες, αναλαμπές, φως, στίλβουσα σιωπή του φάρου) .