Μάσκες – Του Πάνου Ροντογιάννη

Του Πάνου Ροντογιάννη

Όλο το χρόνο φίλοι μου τη μάσκα μας φορούμε
και έξω και στο σπίτι μας μ’αυτήν κυκλοφορούμε.
Σαν έρθει της Αποκριάς το μέγα καρναβάλι
όλοι τρεχάτοι ψάχνουμε να βρούμε κάποιαν άλλη.
Κι απ’τις πολλές που βάζουμε λοιπόν στο πρόσωπό μας
μια ίσως τον πραγματικό να δείξει εαυτό μας
ή κάποιους πόθους μας κρυφούς στο φως να φανερώσει
που απ’ατολμία και αιδώ τους είχαμε κλειδώσει.

Σαν δεις ανθρώπους να φορούν του μουλαριού κεφάλι
κάποιοι θα είν’κομματικοί και μιζαρπάχτες άλλοι.
Πίσ’απ’του Σόιμπλε τη μορφή με τα σφιγμένα χείλη
θα είναι οι τροϊκανοί του Βαριοφάκη οι … φίλοι.

Μόνες ψυχούλες και πιστές στο Αλκιβιάδειο κόμμα,
πίσ’απ’τις μάσκες που φορούν η Μπέμπα κι η Αλόμα.

Στολή ψαρά ή κυνηγού και πάει με καμάρι;
Το’χει καημό, δεν χτύπησε ποτέ λαγό ή ψάρι.
Φλογοκοπάει στην μάσκα του η νιότη η βαρβάτη;
Θα’ν κάποιο γεροντόπιασμα που έχει χάσει κάτι.

Με μάσκα μια πανέμορφη γλυκογελούσα κόρη,
δείχνει τον μέγα του καημό ένα αναμμένο αγόρι.

Κάτω απ’τη μάσκα καπνιστή και λίγο οινοπότη
θα δεις Μιχάλη κι Άγγελο μα και τον Παναγιώτη.
Μια μάσκα φόρεσα κι εγώ σαν άραβας εμίρης
κι ένας μικρός εφώναξε :-Να ένας κακομοίρης.