Ανάδειξη του βαρούλκου  (μαντσίνας) στο λιμάνι της Λευκάδας

Οι εργασίες για την ανάδειξη του παλιού βαρούλκου στο λιμάνι της Λευκάδας προχωρούν. Έχει καθαριστεί και βαφτεί σε ματ τόνο, έχει αναδειχτεί  αυτός ο γίγαντας της τότε  εποχής και μοιάζει σαν… ολοκαίνουργιος. Από όσο γνωρίζουμε θα φωτιστεί επίσης.

 Το σίγουρο είναι, πως  κινήθηκαν τα γρανάζια του Δήμου, μετά από   8 χρόνια, (δυο δημαρχιακές θητείες), από όταν είχαμε επισημάνει την σημασία που έπρεπε να έχει για την πόλη και το λιμάνι της αυτός ο γερανός.

Τρεις φορές δημοσιεύσαμε άρθρα για την ιστορία του, τη χρήση και κυρίως τη σημασία που είχε σε άλλες εποχές για την πόλη μας και την ανάγκη προστασίας του:  το 2016, το 2021 και το 2022 ,την κραυγή αγωνίας του Κώστα Καραβία.

 Βρήκαμε μετά από έρευνα και αυτή την φωτογραφία που εικονίζεται στην ίδια θέση, στις  αρχές  του 20ου αιώνα, άγνωστο ποια ακριβώς ημερομηνία.

Μαντσίνα το έλεγαν οι παλαιοί Λευκαδίτες και έκανε χρέη σημερινού γερανού. Βρίσκεται μπροστά από το εστιατόριο της Μαργαρίτας. Αφημένο στην τύχη του, άγνωστο στους νεώτερους, τα τελευταία  πολλά χρόνια  έκανε χρέη δέστρας για τα σκάφη ή χώρος εναπόθεσης σκουπιδιών.

Είχαμε γράψει: Πολλές οικογένειες έζησαν από αυτό το βαρούλκο όταν όλη η εμπορική κίνηση του νησιού γινόταν στο λιμάνι. Καράβια και καΐκια φόρτωναν και ξεφόρτωναν δίνοντας δουλειά και ψωμί σε πολύ κόσμο. Εργάτες θυσίασαν τα χέρια τους δουλεύοντας αυτό το μηχάνημα σε άλλες εποχές.

Αυτό το βαρούλκο που κόβει στη μέση το πεζοδρόμιο αποτελεί κομμάτι, ψηφίδα, της ιστορίας του νησιού. Γι’ αυτό και πρέπει να το διατηρήσουμε. Προστατεύουμε κάτι αν γνωρίζουμε την ιστορία του. Προστατεύουμε κάτι αν οι μνήμες μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και ξεπερνούν την αντοχή και τη διάρκεια ζωής, ακόμα και του σίδερου!

Δυστυχώς το νησί μας έχει διατηρήσει ελάχιστα δείγματα της σύγχρονης ιστορίας του, λες και θέλει να την ξεχάσει…

Αυτό το παλαιό βαρούλκο ήταν μέρος της ζωής του λιμανιού τότε που η πόλη αλλά και το νησί, δεν είχε καφέ και μπαρ, ούτε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σε εποχές που η πόλη είχε φτωχούς ψαράδες και μεροκαματιάρηδες που ζούσαν από τις δραστηριότητες του λιμανιού. Σε εποχές που στα χωριά του νησιού οι αγρότες έφτιαχναν ξερολιθιές για να δημιουργήσουν μια σκάλα χωράφι για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Ελπίζουμε έστω και με μεγάλη καθυστέρηση η μαντσίνα να παραδοθεί στις επόμενες γενιές σαν ελάχιστος φόρος τιμής στους ανθρώπους του μόχθου, σαν τοπόσημο του λιμανιού.