Αυτοί που ζουν σε Χούντα, Απαρτχάιντ και άλλες άγνωστες λέξεις

Μάνος Βουλαρίνος

Τελικά ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να πειστούν κάποιοι ότι δεν ζουν σε Χούντα, Απαρτχάιντ και άλλες λέξεις που δεν καταλαβαίνουν.
Η πανδημία και τα μέτρα για να σωθούν όσοι δυνατόν περισσότεροι και όσα δυνατόν περισσότερα έκανε τους αντιεμβολιαστές συμπολίτες να ξαναπιπιλήσουν την καραμέλα της «ελευθερίας» και των «δικαιωμάτων». Βέβαια τα γράφουν ΕΛΕΥΘΕΡΕΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΜΑΤΑ αλλά, όπως συχνά συμβαίνει, η γραμματική τους μόρφωση είναι αντιστρόφως ανάλογη του πάθους με το οποίο «επιχειρηματολογούν» (σε εισαγωγικά γιατί τα λογικά άλματα, οι ψευδείς πληροφορίες και η επίκληση ακατανόητων για τους ίδιους όρων, δεν είναι ακριβώς επιχειρηματολογία). 

Φυσικά το ζουμί πίσω από τα «επιχειρήματα» τους είναι ένα: θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω χωρίς κανέναν περιορισμό ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα περιορίσω όλους τους υπόλοιπους και θα καταστρέψω κάποιους από αυτούς. Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται για καμία ελευθερία και κανένα δικαίωμα. Απλώς προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ασυδοσία τους και την υποταγή όλων των άλλων σ’ αυτή. 

Έχοντας την ψυχοσύνθεση μικρών παιδιών δεν μπορούν να αντιληφθούν τον κόσμο πέρα από το «θέλω» και το «τώρα» και γι αυτό κάθε προσπάθεια λογικής συνεννόησης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Οι αντιεμβολιαστές δεν αρνούνται να σκεφτούν λογικά, δεν αρνούνται να φερθούν ως υπεύθυνα μέλη μιας κοινωνίας, δηλαδή μέλη που αντιλαμβάνονται πως οι υποχρεώσεις είναι προϋπόθεση για τα δικαιώματα και το αντίστροφο αλλά και ότι αυτό το κουβάρι υποχρεώσεων και δικαιωμάτων αφορά και τους γύρω τους. Απλώς δεν μπορούν να το κάνουν. Η αντικοινωνική τους συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής αλλά ψυχοπνευματικών περιορισμών. 

Έτσι στο μυαλό τους η κοινωνία (συνήθως με τη μορφή του κράτους) έχει κυρίως υποχρεώσεις απέναντι τους κι εκείνοι έχουν κυρίως δικαιώματα. Θα τους θυμάστε πόσο και πώς διαμαρτυρήθηκαν στην τελευταία απόπειρα* κυβέρνησης να επιβάλει τον αντικαπνιστικό νόμο 10 χρόνια μετά την πρώτη του ψήφιση. 

Οι συμπολίτες αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ως απειλή μόνο τον «υποχρεωτικό» εμβολιασμό (σε εισαγωγικά γιατί ποτέ δεν είναι υποχρεωτικός, είναι απλώς προϋπόθεση). Γι αυτούς είναι απειλή και καταπίεση η ζώνη στο αυτοκίνητο, το κράνος στη μηχανή, το κόκκινο στη διασταύρωση, η ουρά στο ταμείο, το όριο επιβατών σε ασανσέρ, η απαγόρευση στάθμευσης σε διαβάσεις αναπήρων ή σε πεζοδρόμια, η απαγόρευση καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, η απαγόρευση χτισίματος όπου τους κάνει κέφι, τα όρια ταχύτητας, οι ώρες κοινής ησυχίας, η απαγόρευση να πετάς τα σκουπίδια σου όπου γουστάρεις… οτιδήποτε τους περιορίζει είναι αντιδημοκρατικό κι οτιδήποτε τους βολεύει είναι η δημοκρατία στην πράξη.         

Γι αυτούς τους συμπολίτες οποιαδήποτε απόπειρα να προστατευτούν τα δικαιώματα των άλλων από τη δική τους ασυδοσία δεν είναι απλώς κάτι που πάει κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον αλλά κάτι πολύ  ευρύτερο και επικίνδυνο. Κάθε περιορισμός στην ασυδοσία τους είναι μια Χούντα, ένα απαρτχάιντ (που δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι, αλλά ξέρουν ότι είναι κακό), είναι στέρηση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων (τα οποία επίσης δεν κατανοούν). Γι αυτούς τους συμπολίτες οι άλλοι δεν υπάρχουν ως άνθρωποι αλλά ως ντεκόρ. Ένα ντεκόρ χωρίς δικαιώματα και ανάγκες. Ένα ντεκόρ το οποίο υπάρχει μόνο για να γεμίζει το γήπεδο ή τη συγκέντρωση ή την παραλία. Κι όταν οι άλλοι δεν είναι ντεκόρ, είναι υπηρέτες. Γκαρσόνια, υπάλληλοι λιανικής, επαγγελματίες οδηγοί, υπάλληλοι υπηρεσιών, δάσκαλοι, τηλεφωνητές, όλους τους αντιλαμβάνονται ως όντα που μοναδικό σκοπό της ζωής τους πρέπει να έχουν την ικανοποίηση κάθε τους ανάγκης. 

Είμαι σίγουρος ότι τους ξέρετε πολύ καλά αυτούς τους συμπολίτες. Ξέρετε τα μυαλά τους, τη συμπεριφορά τους και σίγουρα υποφέρετε από τον τρόπο με τον οποίο περιφέρουν την νηπιακά εγωκεντρική ύπαρξη τους. Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω: πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν και να αλλάξουν συμπεριφορά μόνο με την πειθώ και το καλόπιασμα; Πιστεύετε ότι αυτό που τους χρειάζεται είναι κι άλλη ενημέρωση; Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος τρόπος να συνειδητοποιήσουν τι είναι καλό για τους ίδιους και για τους γύρω τους και ότι αυτά τα δύο καλά ταυτίζονται; Και (κυρίως) πιστεύετε ότι έχουμε χρόνο να τους χαϊδεύουμε και να τους εξηγούμε;  Όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει πάντα να φοράς κράνος όταν ανεβαίνεις σε δίκυκλο, όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν πρέπει να καπνίζεις σε δημόσιο χώρο που μοιράζεσαι με άλλους, όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν μπορούν να βάζουν τα παιδιά τους στο μπροστινό κάθισμα ή τρικάβαλο, πιστεύετε ότι θα μπορέσουν μέσα σε λίγες μέρες να καταλάβουν γιατί πρέπει να εμβολιαστούν; Και μπράβο τους.    

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/