Οι Αποκριάτικοι χοροί και το Πάνθεον

Γράφει ο Πάνος Φέξης

Τα  εισιτήρια του χορού του Ορφέα είχαν πουληθεί όλα. Τα τραπέζια ήταν όλα κλεισμένα πολλές μέρες πριν και  για να βρει κάποιος μια καρέκλα ακόμα και στη γαλαρία του Πάνθεον έπρεπε να βάλει μέσον. Θέμα του χορού η εξωτική Χαβάη.

Τα συνεργεία  από τα ξημερώματα είχαν στρωθεί στην δουλειά για να είναι όλα έτοιμα το βράδυ.

 Από μια καταπακτή περνούσαν μέσα στο ταβάνι του Πάνθεον,  ο ηλεκτρολόγος ο Γιώργος ο Λευκαδίτης, παρών σε όλα, μαζί με τους βοηθούς του και άπλωναν μέτρα καλώδια για να συνδέσουν με ρεύμα τους τρεις μεγάλους πολυέλαιους που θα κρεμόντουσαν  στην μεγάλη σάλα, όπως επίσης στις απλίκες και στις κολώνες  ανάμεσα στον τοίχο. Ο ξυλουργός ο Βαγγέλης ο Βλάνος, με ένα σκεπάρνι κρεμασμένο στο λαιμό  του όπως συνήθιζε,  ένα πριόνι και μια ποδιά στην μέση γεμάτη πρόγκες κάρφωνε τα έτοιμα  βαμμένα κάγκελα που λαμπύριζαν από την χρυσόσκονη και την σκάλα του  παταριού της σκηνής που  ήταν γεμάτη τραπέζια και καρέκλες με φόντο ένα  μεγάλο ζωγραφισμένο  σκηνικό που κάλυπτε όλη την οθόνη με θέμα μια εξωτική  χαβανέζικη παραλία με γαλάζια νερά και καταπράσινους κοκοφοίνικες. Ο Βαγγέλης τοποθετούσε τα κάγκελα  και τα κολονάκια γύρω από την μεγάλη πίστα που ήταν στο κέντρο της σάλας αφήνοντας δυο εισόδους που τα κολονάκια τους  τα στόλιζαν  φωτιστικά  που είχαν σχεδιαστεί στο θέμα του χορού  και έφτιαχνε το πατάρι των μουσικών  που το πλαισίωναν  γιρλάντες   με χάρτινα λουλούδια και πολύχρωμες εξωτικές μάσκες από την μακρινή  Χαβάη.

Το βράδυ όλα ήταν  έτοιμα. Η σάλα λαμποκοπούσε, το φως και τα χρώματα σε έκαναν να νιώθεις ότι βρισκόσουν σε αίθουσα  παλατιού. Από το  ταβάνι κρέμονταν  τρεις τεράστιοι  πολυέλαιοι με σκελετό  φτιαγμένο από  χοντρό σύρμα που είχε επιμεληθεί ο μεγάλος αριστοτέχνης σιδηρουργός  Πάνος  Κομεντινός. Οι πολυέλαιοι ήταν ντυμένοι με  χάρτινα λουλούδια που έμοιαζαν σαν να είχαν κολλήσει επάνω τους χιλιάδες πεταλούδες. Πολυάριθμες και οι λάμπες που τους φώτιζαν και το φως τους έκαναν να μοιάζουν με χρυσούς στήμονες καθώς λαμπύριζαν μέσα από τα μεγάλα πέταλα των λουλουδιών που περιτριγύριζαν τους πολυελαίους. Το  πάτωμα της πίστας βαμμένο με λευκό χρώμα και ζωγραφισμένο με πολύχρωμα εξωτικά λουλούδια.

Τα μπαλκόνια της γαλαρίας στολισμένα με χάρτινες λουλουδένιες γιρλάντες κι αυτά  και οι απλίκες στους τοίχους έμοιαζαν με τροπικά λουλούδια που  λαμπύριζαν  από χρυσόσκονη.

Το στενό δρομάκι του Πάνθεον ήταν γεμάτο από τον κόσμο που περίμενε  υπομονετικά στην ουρά για να μπει στην σάλα του χορού. Οι γυναίκες επίσημα  ντυμένες με όμορφες  κομμώσεις και τουαλέτες που είχαν ράψει ειδικά για τον χορό. Γούνες, ψηλοτάκουνες γόβες, μαργαριταρένια κολιέ και σκουλαρίκια και οι άνδρες με κουστούμι και γραβάτα υποχρεωτικά όπως έγραφε η πρόσκληση. Στην είσοδο στο ταμείο ο Χάρης ο Γιαννουλάτος έκοβε τα εισιτήρια  και στην πόρτα της αίθουσας λίγο πριν την κόκκινη κουρτίνα  ο πρόεδρος του σωματείου καλωσόριζε τους καλεσμένους φορώντας στο πέτο των ανδρών ένα κόκκινο ή μπλε χάρτινο λουλούδι  που θα τους επέτρεπε να χορέψουν με την ντάμα τους στην πίστα κάθε φορά που θα άλλαζε το χρώμα για τα ζευγάρια.

Ο κύριος Αντώνης ο Κανιός ντυμένος κι αυτός με μαύρο κουστούμι, ήταν ο υπεύθυνος της γκαρνταρόμπας που βρισκόταν  στον επάνω όροφο του κινηματογράφου. Κρατούσε  τα παλτά και τις γούνες δίνοντας σε ένα χαρτάκι το νούμερο της γκαρνταρόμπας  που στο τέλος της βραδιάς επέστρεφε έναντι αντιτίμου.

Στο μεγάλο μπαρ  δεξιά στην είσοδο της αίθουσας οι δυο συνεταίροι ο Ανδρέας  ο Μουτρούκαλης με τον Γούρμο ήταν οι υπεύθυνοι για τα τραπέζια και την εξυπηρέτηση των πελατών και για τα γκαρσόνια που έφερναν τις παραγγελίες  προπληρώνοντας με μάρκες. Τα  γκαρσόνια ντυμένα με λευκό σακάκι  μαύρο παντελόνι  και γραβάτα  δεν σταματούσαν να τρέχουν στα τραπέζια  με γεμάτους δίσκους  με μπουκάλια κρασιού Δεμέστιχα, μπύρες ουίσκι και την απαραίτητη φρουτοσαλάτα με μήλα και αχλάδια.

Η καμπίνα της προβολής είχε κλείσει και ο μηχανικός  που φρόντιζε την μηχανή για την  προβολή των ταινιών  ο Σωτήρης ο Πάπιος έκανε μεροκάματο πουλώντας σερπαντίνες και κομφετί στην μεγάλη σάλα  όπως και ο συμπαθέστατος και πάντα ευγενικός  ο Βασίλης ο Τσιγώνιας ντυμένος την κατάλευκη μπλούζα και την ποδιά του πουλούσε ψημένα αλατισμένα  αμύγδαλα  σε μικρά χωνάκια από λαδόκολλα  που είχε στο ντυμένο με λευκό ύφασμα καλάθι του, από τραπέζι σε τραπέζι.

Στο πατάρι της ορχήστρας οι μουσικοί ντυμένοι επίσημα σαν τους μουσικούς της ορχήστρας του Τιτανικού,   περίμεναν το σύνθημα για να αρχίσουν την βραδιά με μαέστρο τον Νίκο Μορίνα, στα κόκκινα  ντραμς ο Λίζας, στην κιθάρα και το τραγούδι  ο Σπύρος Βανδώρος και ο Νιόνιος ο Γράψας, στο φλάουτο ο Σπύρος Κατωπόδης, στο τρομπόνι ο  Ντίνος ο Μπαμπάρος, στο κλαρίνο ο Τάσος Κοψιδάς, στο ακορντεόν ο Σπύρος ο Κονίας και στην κορνέτα ο Κώστας  Καμινάρης.  Όλοι τους Λευκαδίτες μουσικοί.

Στα τραπέζια, στις πρώτες θέσεις δίπλα στην πίστα, ο κόσμος μαζευόταν σε μεγάλες παρέες, ήταν όλοι έτοιμοι για την δοξαστική έναρξη της μεγάλης γιορτής της Αποκριάς. Η κορνέτα του Καμινάρη άνοιξε την βραδιά με τα κόκκινα να χορεύουν όπως πρόσταξε η φωνή απ’ τα μεγάφωνα και τα πρώτα ζευγάρια γλίστρησαν στην πίστα, χορεύοντας το πρώτο βαλς της βραδιάς. Πρώτος όπως πάντα ο Δήμος ο Σάντας με την γυναίκα  του την κυρά Λούλα ντυμένη την  επίσημη λευκαδίτικη φορεσιά της.  Ο Ντίνος ο Τζετζέκος με την κυρία Άννα, ο Αριστείδης ο Μάντζαρης με την Νίκη, ο Ζαχαρής ο Κατωπόδης  με την κυρί Νίτσα και η Γεωργία Χαμοσφακίδη με τον Βούλη και φυσικά ο Βασίλης ο Θερμός με την Άννα τη Νικοδήμου. 

Η πίστα άρχιζε να γεμίζει με ζευγάρια που στροβιλίζονταν νωχελικά στις νότες του βαλς και του τανγκό, μέχρι να  τελειώσει ο χορός και να αλλάξουν τα χρώματα των  χάρτινων λουλουδιών στα πέτα των καβαλιέρων… χορεύουν τα μπλε ακούστηκε πάλι η φωνή απ’ τα μεγάφωνα και ξαναγέμισε η πίστα με νέα ζευγάρια που συναγωνίζονταν στις φιγούρες ενώ ο αέρας γέμιζε από  σερπαντίνες και κομφετί που πετούσαν οι θαμώνες και έπεφταν μέσα στα ποτήρια με το κρασί στα τραπέζια κάνοντας πολλούς να δυσανασχετούν που έχαναν το ποτό τους.

Στη μέση της βραδιάς, η ορχήστρα έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα  για να μπορέσουν τα κορίτσια που βοηθούσαν, να πουληθούν  οι λαχνοί που κλήρωναν μεγάλα δώρα, προσφορά των καταστημάτων  της πόλης με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των σωματείων.

Όμορφα κορίτσια  από τα χορευτικά και τις χορωδίες των σωματείων, γυρνούσαν  από τραπέζι σε τραπέζι  με πειράγματα και γέλια και  πουλούσαν τα αριθμημένα κουπόνια  από τα μπλοκ  που είχαν στα χέρια τους δίνοντας τα  αποκόμματα  στις παρέες που ξεκουράζονταν με την σειρά τους πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.

 Όλοι περίμεναν την ώρα που θα έβγαινε ο Βούλης και παίρνοντας το μικρόφωνο θα διάβαζε τα σατυρικά του κείμενα που είχε ετοιμάσει για όλους τους παριστάμενους προκαλώντας γέλια και χειροκροτήματα. Όταν τελείωνε τις απαγγελίες έβγαζε στην λοταρία τους λαχνούς που είχαν περισσέψει και με πειρακτικό ύφος προκαλούσε τις παρέες που ήξερε ότι μπορούσαν να συνεισφέρουν οικονομικά, να αγοράσουν τους υπόλοιπους λαχνούς, κάνοντας ένα είδους πλειστηριασμού για το ποιος θα δώσει τα περισσότερα χρήματα βοηθώντας παράλληλα και τα σωματεία. Μερικοί απ’ αυτούς που προσέφεραν σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν ο Στέλιος ο Βανδώρος, ο Βαγγέλης και ο Γιάννης ο Ζαχαρής, ο Γιάννης ο Ιωακειμίδης, ο Βασίλης ο Κουρατζάνης, ο Βασίλης ο Θερμός και πολλοί άλλοι… 

 Το  γλέντι τελείωνε λίγο πριν βγει ο ήλιος  και όλοι πήγαιναν σε παρέες από σπίτι σε σπίτι για να απολαύσουν μια ζεστή γαλατόπιτα  και ένα γαλακτομπούρεκο.

Ο χορός της Φιλαρμονικής γινότανε την τελευταία  Κυριακή της Αποκριάς με την ίδια επιτυχία αλλά με μόνη διαφορά, ότι επειδή ξημέρωνε καθαρή Δευτέρα τις πρώτες πρωινές ώρες μοιράζονταν σε όλους χαλβάς και ζεστές λαγάνες.  

Βουνά ο χαρτοπόλεμος  το πρωί έξω από το Πάνθεον που το καθάριζαν για τον απογευματινό παιδικό χορό  και εμείς τα παιδιά ψάχναμε σκαλίζοντας  να βρούμε   τις ροδέλες από  τις σερπαντίνες που δεν είχανε  ανοίξει όταν τις πετούσανε.

Ο ερχομός της τηλεόρασης στα σπίτια, στο τέλος της  δεκαετίας του 1970  ήταν η αιτία που το Πάνθεον και οι Απόκριες άρχισαν να χάνουν την αίγλη τους. Σιγά σιγά άρχισε να φθίνει ο θεσμός ειδικά τις τσικνοπέμπτες που το Πάνθεον ήταν άδειο κι έτσι οι επιχειρηματίες που ασχολούνταν με αυτό, σταμάτησαν να ενδιαφέρονται. Ταυτόχρονα είχαν γίνει νέα μαγαζιά όπως το  τουριστικό περίπτερο στο Κάστρο που τα σωματεία έκαναν εκεί τους αποκριάτικους χορούς τους,  χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στη διακόσμηση. ΄Ηταν η εποχή του νταμπλ ντοτ και οι ορχήστρες πια έρχονταν από  άλλες περιοχές  μακριά από τη  λευκαδίτικη κουλτούρα.

Συνεχίζεται

Διαβάστε το Α’ μέρος ΕΔΩ
Διαβάστε το Β’ μέρος ΕΔΩ