Ο Μαστρομήτσος ο Καπνιάς και το φυσερό του

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Γράφει ο Παναγιώτης Σκληρός

Μετρίου αναστήματος αλλά ροδαλός, με κοιλίτσα, πολύ χιουμορίστας που πάντα έκανε τις πλάκες του με τους πελάτες ή τους περαστικούς, ο μπάρμπα Μήτσος ο Παρίσης , ήταν ο σιδεράς στο χωριό μας.

Ο άνθρωπος που έπιανε ένα κομμάτι σίδερο και τόφτιαχνε γκασμά, τσεκούρι, πέταλα για τα άλογα και τα γαϊδούρια, καρφιά, βαριοπούλα, κάγκελα για τα μπαλκόνια, κλαδευτήρια, δρεπάνια, αμπάρες για πόρτες και σφήνες, ρόδες για τα κάρα, γενιά για το όργωμα , επισκεύαζε δε ακόμα και προπέλες, έλικες  για τα καίκια…

  Ο μπάρμπα Μήτσος ήταν βέρος μπουρανέλος αλλά η Βασιλική που μάζευε όλα τα πίσω χωριά στην αγορά της σαν κέντρο κι επίνειο, προσέλκυσε πολλούς τεχνίτες απ τη χώρα για να δουλέψουν, μετά την δημιουργία του λιμανιού της. Όπως ο Σπύρος ο Δρακάτος ο ξυλουργός που παντρεύτηκε στην Κοντάραινα, ο Βασίλης ο Πεντεσπίτης που έφτιαχνε και μπάλωνε παπούτσια, οι σαμαράδες από την Εξάνθεια και άλλοι. Επιπλέον οι χονδρέμποροι της Βασιλικής, οι περισσότεροι ήταν Δραγανίτες που είχαν γυρίσει απ την Αργεντινή ή την Αμερική που είχαν πάει μετανάστες κι έκαναν περιουσία, όπως οι ¨Κατωποδαίοι¨, ο Γεράσιμος ο Κατσίκας, ο Αρσένης ο Μελάς, ο  Φλίππος κι ο Πέτρος ο Κατωπόδης-Καπέος , ο Γιάννης Δρακάτος , ο Στέλιος ο Ανυφαντής με καταγωγή απ το Σύβρο μα κι ο Σπύρος ο Ζώγκος απ τον Αη Πέτρο .

 Κι είχαν καλές δουλειές μιας και για να πας στη χώρα στα παρόμοια  μαγαζιά ήθελες κοντά δυο μέρες χαμένες. Τα χάβρικα, τα σιδεράδικα δηλαδή στη χώρα ήταν μαζεμένα στην περιοχή τα άη Μηνά, κοντά στα παλιά χάνια. Ήταν εκεί κοντά για να προμηθεύουν άμεσα τους πεταλωτές, πέταλα για τα άλογά τους που έφταναν μ αυτά στη χώρα. Πολλές φορές ήταν και οι ίδιοι οι σιδεράδες, πεταλωτές.