Ο πατέρας μας έφερνε πετάλες και γλαραύγουλα, απ’ τη Σέσουλα…

Γράφει ο Παναγιώτης Σκληρός

Ο πατέρας μας έφερνε πετάλες και γλαραύγουλα, απ’ τη Σέσουλα… Μ’ αυτά τα λόγια θυμάται μια φίλη απ τα πίσω χωριά τον ερχομό του πατέρα της από την Σέσουλα.Πήγαινε εκεί λίγα πρόβατα που είχε ¨αποκόψει¨για να τα δώσει στον χασάπη όταν έρθει το Πάσχα.Προσωπικά θυμάμαι τον μπάρμπα μου το Νίκο το Χάλκα να φέρνει από εκεί όταν πήγαιναν με την τράτα, πιτσούνια, δηλαδή μικρά αγριοπερίστερα που έλεγαν ότι ήταν πολύ θρεπτικό φαγητό για μικρά παιδιά..

Όλοι γνωρίζουν τη Σέσουλα,το φοβερό βραχονήσι στα δυτικά της Λευκάδας, απέναντι από τα Αθάνι,το Δράγανο και το Καλαμίτσι που μοιάζει με σέσουλα, το σκεύος που χρησιμοποιεί ο μπακάλης για να βάνει τα χύμα δημητριακά στη σακούλα. Στους χάρτες φαίνεται να χώνεται με δύναμη στη θάλασσα και ν αντρειεύεται στο ψηλότερο σημείο της με τα τεράστια κύματα του χειμώνα.

Η Σέσουλα είναι ψαρότοπος για πολλούς ψαράδες κυρίως απ τη Βασιλική αλλά κι απ τη Λευκάδα και τον Αη Νικήτα. Θυμάμαι μικρός που είχα πάει δεν έβρισκες πού να πατήσεις από τα αυγά των εκατοντάδων γλάρων που είχαν εκεί τις φωλιές τους αλλά που ήταν κι έτσι άτακτα σκόρπια στο βράχο.Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό, πράγμα που δεν το συνάντησα μετά από 50 σχεδόν χρόνια που ξαναπήγα.

Στη Σέσουλα διατηρούσαν παλιότερα και για συγκεκριμένο μικρό διάστημα ολόκληρα κοπάδια ζώα, κυρίως πρόβατα αλλά και κατσίκια. Έτρωγαν το άφθονο εποχιακό χορτάρι που ήταν κατάχλωρο από τα περιττώματα των γλάρων. Τώρα πια δεν πηγαίνουν ζώα στη Σέσουλα ή τουλάχιστον δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο.Δεν έχω ακούσει επίσης αν έμενε ποτέ κανένας επάνω στο νησί αλλά το θεωρώ απίθανο διότι δεν έχει ούτε ένα δέντρο κι είναι πολύ αφιλόξενο μέρος και πολύ εκτεθειμένο στα καιρικά φαινόμενα. Αν έμενε θα ήταν από δυσκολία επιστροφής λόγω καιρού.

Όταν πλησιάσεις στο νησάκι που περιβάλλεται από βαθειά μπλε νερά  σ ένα από τα μεγαλύτερα βάθη στο Ιόνιο, δεν νιώθεις καμιά φιλόξενη έλξη αλλά αντίθετα ένα δέος. Πρώτον γιατί ξέρεις ότι βρίσκεσαι καταμεσής στο ¨πέλαο¨σε μια σεισμογενή περιοχή που δημιούργησε κι αυτό το ίδιο το νησάκι. Επάνω δηλαδή σε κάποιο απ τα ρήγματα του Ιονίου!!! Αν πας απ το βύθισμα του νησιού,προς την Ιταλία μπορείς να κατέβεις να περπατήσεις αφού προσέξεις καλά να μη καρφωθείς σε κανένα χάλασμα του βράχου ,έτσι όπως το σμίλεψε η μανία και η επιμονή της θάλασσας. Μπορείς κι εσύ να μαζέψεις αστερίες,πετάλες και χουχούλια που είναι κολλημένα στα βράχια ή να προχωρήσεις και να φτάσεις στο ψηλότερο σημείο του που βρίσκεται και το κολωνάκι  της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού. Από κει και πίσω το χάος.. Κάθετος βράχος.Απ την ανατολική του πλευρά το νησάκι είναι ιδιαίτερα επιβλητικό, απρόσιτο και φοβικό. Έχει μάλιστα και μια καλά σμιλεμένη..εισοδο, σαν σε είσοδο του ΄Αδη που θα τολμήσεις η όχι να την περάσεις ακόμα και μ ένα μικρό σκάφος λόγω του κύματος souel (φουσκοθαλασσιάς) που πάντοτε σχεδόν συναντάς σ αυτό το σημείο,πράγμα που χρειάζεται τέχνη κι εμπειρία να μην τσακιστείς στο βράχο..

Είναι το μόνο νησάκι, η Σέσουλα, στο δυτικό μέρος της Λευκάδας σε αντίθεση με την πληθώρα καταπράσινων νησιών στο ανατολικό μέρος.

Δεν ξέρω αν ανήκει σε κάποιον η Σέσουλα αν και κάτι έχω ακούσει σχετικά.Πάντως το καλοκαίρι συνιστώ μια επίσκεψη με μικρό σκάφος για μια επόπτευση. Είναι μια εμπειρία..