Πυρκαγιές

Γράφει ο Απόστολος Βεργής

Να γράψω για τις φωτιές, μου λένε. Μεγάλη κουβέντα τη στιγμή που γι’αυτές γράφουν σχεδόν οι πάντες. Μα είναι το αντικείμενο των σπουδών σου, μου λεν επίσης. Μα επειδή 7 χρόνια από τη ζωή μου τα πέρασα σε αναδασώσεις και σε φωτιές οι ωδίνες μεγαλώνουν. Παρόλα αυτά όμως προσπαθώντας να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός άρχισα σημειώνω κάποια πράγματα. Αυτές τις σημειώσεις μου θα σας παρουσιάσω.

Α) Για τις πυρκαγιές.

1) Η μη ύπαρξη νεκρών αμάχων ήταν μια επιτυχία. Οι νεκροί στοιχειώνουν, οι νεκροί παράγουν πολιτικές και πολιτικούς με ματωμένα χέρια. Επίσης δεν έγινε ο χαμός, το πατείς με πατώσε που έγινε στο Μάτι. Αυτές όμως οι επιτυχίες δεν προστατεύτηκαν, δεν επικοινωνήθηκαν, ούτε έγιναν σκαλοπάτια για επόμενες επιτυχίες όπως θα έπρεπε, με τελειωτικό χτύπημα την κατάσβεση όλων των πυρκαγιών.

2) Αφέθηκαν ασύστολα να γράφουν και να αναρτούν διάφορα εμετικά και φασιστικά πράγματα στα κοινωνικά δίκτυα φαρμακώνοντας την κοινωνία, χωρίς να υπάρξει παρέμβαση της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, όπως επίσης και η κυκλοφορία ασύστολα fake news έκανε θραύση, για τα οποία υπήρξε αδράνεια, ειδικά σε ότι αφορά αυτα που διακινήθηκαν από γνωστούς φασιστικούς (και κόκκινους και μαύρους) διαύλους. Εμένα αυτή η αδράνεια με βάζει σε σκέψεις άλλες…

3) Έγίνανε απομακρύνεις άμαχων πληθυσμών, αποφεύκθηκε η ύπαρξη τεράστιου αριθμού νεκρών, αν γινόταν ότι έγινε στο Μάτι, ο αριθμός των 500 νεκρών θα ήταν μια πραγματικότητα, χώρια οι πιο πολλές υλικές ζημιές – ευτυχώς δεν έγινε. Με έναν αστερίσκο που θα τον βρούμε κι αργότερα, όπου έμειναν λίγοι ντόπιοι γνώστες των περιοχών οι οποίοι και έβαλαν πλάτη στις κατασβέσεις, στις προσπάθειες να μην υπάρχουν αναζωπυρώσεις, δείχνοντας στους πυροσβέστες και στους εθελοντές περάσματα, χώρους με πολλή καύσιμη ύλη, ιδιοκτησίες σε μεγάλο κίνδυνο κτλ

4) Δεν κινητοποιήθηκε όπως και οσο θα έπρεπε η ΕΥΠ, τη στιγμή που η μετεωρολογική υπηρεσία έδινε για τις επόμενες δύο εβδομάδες συνθήκες βούτυρο στο ψωμί των υποψήφιων εμπρηστών που μπορεί και να είναι κι εχθροί της πατρίδας μας, με κίνητρα πολλά, από την οικοπεδοφαγία μέχρι πολιτική αποσταθεροποίηση.

5) Νωρίτερα στη διετία αυτού του κυβερνητικού σχήματος δεν κινήθηκε καμιά μεταρρύθμιση για την αναβάθμιση της Δασικής Υπηρεσίας, με μεγαλύτερη και ποιοτικότερη στελέχωση, νέες μελέτες και λόγο και της Δασικής Υπηρεσίας στις κατασβέσεις, Οι οποίες εδώ και χρόνια βρίσκονται στα χέρια περίπου αποκλειστικά της πυροσβεστικής – για μένα μεγάλο λάθος.

6) Αφέθηκε, όπως φάνηκε, στην τύχη της η Εύβοια. Βουνά ολόκληρα κάηκαν Μέχρι που έφτασε η φωτιά στη θάλασσα, έχοντας κάψει ότι υπήρχε να καεί.

7) Κάηκαν περιουσίες… Γίνονται, λένε πολλοί… Όχι πάντα, τους απαντώ. Υπάρχουν πράγματα που δεν γίνεται να αντικατασταθούν ή να καθαριστούν από λάσπες όπως έγινε σε εμάς μετά την πλημμύρα της Καρδίτσας. Η στάχτη δεν ανατάσσεται…

Β) Τι πρέπει να γίνει.

1) Καθαρισμοί, αναδασώσεις και στερέωση πρανών γιατί έρχονται από τον άλλο μήνα βροχές. Κι όλα μελετημένα κι όχι άναρχα και όσο είναι δυνατό οι αναδασώσεις να γίνουν με είδη που καίγονται δύσκολα, ειδικά στα κατοικημένα μέρη.

2) Διαρκείς διαχείριση των δασών, με συνεχόμενους καθαρισμούς, δημιουργία πιο πολλών αντιπυρικών ζωών, οδικού δικτύου για πυροσβεστικά οχήματα και παρατηρητηρίων.

3) Εκσυγχρονισμός και πολλαπλασιασμός των ιπτάμενων πυροσβεστικών μέσων.

4) Ανάθεση ρόλων και πάλι στις κοινότητες. Το κυριότερο, την δημιουργία σε κάθε κοινότητα, σε κάθε συνοικία εθελοντικών ομάδων που να συνεργάζονται με την δασική υπηρεσία και με την πυροσβεστική από όπου θα λαμβάνουν και εκπαίδευση.

5) Επαναπροσδιορισμό του ρόλου του στρατού. Δεν πρέπει να είναι ταμπού η ένταξή του και στις κατασβέσεις.

6) Επαναπροσδιορισμός του ρόλου της ΕΥΠ. Τους εμπρηστές πρέπει το κράτος να τους πιάνει προτού αυτοί να βάλουν τις φωτιές.

7) Αυστηροποίηση των νόμων που αφορούν τους εμπρηστές με κακουργηματικές διώξεις. Αλλά και ευελιξία των νόμων καθώς έχουμε το παρανοϊκό φαινόμενο να μην επιτρέπονται κοπές ακόμα και κλαδιών για καθαρισμούς χώρων δίπλα σε οικίες που είναι μέσα στα δάση, αλλά και κοπές για καθαρισμούς χειμάρρων και ποταμών (στο Νόμο Καρδίτσας αυτός ένας από τους παράγοντες που έγιναν τροχοπέδη στον καθαρισμό των ποταμών με αποτέλεσμα την περσινή πλημμύρα).

Υ.Γ.1 Η Ελληνική δεξιά, Σε όλες της τις μορφές, και η παλαιά του αίματος, και η σύγχρονη που θέλει να ενστερνιστεί τον φιλελευθερισμό είναι από τα πιο μπουνταλάδικα, στην πιο καλή περίπτωση αφελή πράγματα που υπάρχουν. Τις όποιες της επιτυχίες (γιατί σαφέστατα έχει και τέτοιες) δεν τις κεφαλαιοποιεί, ούτε τις κάνει σκαλοπάτια για επόμενες επιτυχίες – παρά, τις ακυρώνει πατώντας φρένο. Η μη ύπαρξη άμαχων νεκρών ήταν αναμφίβολα μεγάλη επιτυχία (οι ψυχές των νεκρών του Ματιού θα στοιχειώνουν για πάντα τους προηγούμενους), η αναρχία όμως που ακολούθησε, η περίπου εγκατάλειψη των δασών της Ευβοίας, καθώς και η κακή διαχείριση του διαδίκτυου (υπερβολική ανοχή σε ύβρεις κτλ) πήγε τα πράγματα πίσω…

Υ.Γ.2 Η Ελληνική αριστερά συντεταγμένα και ασύντακτη συνεχίζει να φλερτάρει με τον φασισμό, και τον κοντινό της τον κόκκινο μα και τον μαύρο. Με χυδαιότητες και με “γαμ..σαι” δεν γίνεται αντιπολίτευση αλλά στην καλύτερη των περιπτώσεων περιθωριοποίηση της ίδιας της αριστεράς, σε μια μέση κατάσταση (στην οποία δυστυχώς οδεύουμε) διχασμός, και στην πιο απευχθέα εμφύλιος…

Υ.Γ.3 Μακάρι οι νέες γενιές να διώξουν το πολιτικό (φασιστικό – ένθεν κακείθεν) μίσος από την καθημερινότητα της κοινωνίας μας. Ο εμφύλιος ποτίζει ακόμα τις ψυχές πολλών Ελλήνων οι οποίοι κρίνουν τη ζωή κομματικά και πρόστυχα – δεν είναι και λίγοι που έχουν κάνει τον διχασμό επάγγελμα. Ζητείται ενότητα και δημιουργική κριτική και βρισίδια τα οποία πάντα καταλήγουν κοινωνικά στο κενό.

Υ.Γ.4 Και οι δημοσιογράφοι για άλλη μια φορά τα έκαναν μαντάρα. Αυτό που δημοσιογράφος, ως βοηθός Νέρωνα, περιέγραφε την πυρκαγιά σαν να περιέγραφε αγωνίσματα του Σαρβαϊβορ μια αηδία την ανέδιδε… Τρέμε Λιανέ, φυλάξου Τανιμανίδη…

Υ.Γ.5 Τελειώνοντας θα σταθώ στο τέλος σε μια άλλη καταστροφή, την περσινή που συνέβη στην περιοχή που κατοικώ, την πλημμύρα στο νόμο Καρδίτσας. Έγιναν έργα, δόθηκαν λεφτά, τα ποτάμια καθαρίστηκαν – μα θέλει κι άλλο, θέλει δουλειά από όλους μας. Και κάτι τελευταίο: Το ποτάμι που φούσκωσε και έπνιξε τον τόπο, που έρχεται απ το χωριό Ραχούλα και περνά δίπλα από το χωρίο Σέκλιζα (αγαπώ πιο πολύ τις παλιές ονομασίες των χωριών), πλέον στέρεψε περίπου εντελώς – σημεία των καιρών…

ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ