Τα πραγματικά σπίτια χτίστηκαν εκεί που η γη το επέτρεπε…

Συγγραφέας του κειμένου που ακολουθεί είναι ο Ιταλός Gianfranco Memmi. Σπούδασε και εργάστηκε ως αρχιτέκτονας στην Ιταλία. Ηρθε στο νησί μας πρώτη φορά το 1969 σε συνέχεια ενός μεγάλου ταξιδιού στα Βαλκάνια. Επέστρεψε το 1980 και έκτοτε έρχεται κάθε χρόνο τρεις και τέσσερις φορές. Τα τελευταία χρόνια μένει στο νησί πολλούς μήνες κάθε χρόνο. Από το πλήθος των φωτογραφιών που έχει δημοσιεύσει, συμπεραίνουμε πως περπάτησε, γνώρισε και εξερεύνησε όλο το νησί, το οποίο και φωτογράφισε. Μέσα από τις εικόνες του, αποτυπώνονται ευδιάκριτα  οι σταδιακές «αλλαγές» του νησιού μέχρι να φτάσει στο σήμερα, που το νησί ουσιαστικά… «άλλαξε χέρια» και όψη.
Το κείμενο είναι σε γενικές γραμμές κατανοητό, παρότι μεταφράστηκε από τα ιταλικά στα ελληνικά από τον ίδιο τον συγγραφέα μέσω του Google translate.

«Τα πραγματικά σπίτια… τα πραγματικά σπίτια χτίστηκαν με τα υλικά της γης της Λευκάδας, πέτρα και ξύλα ελιάς, ήταν η ζωή της Λευκάδας.»

«Τα πραγματικά σπίτια χτίστηκαν εκεί που η γη το επέτρεπε, χωρίς να καταστρέφονται οι λόφοι, με μηχανές δημιουργίας αφύσικων χώρων, χωρίς να καταστραφούν τα βράχια για να φτάσουν στη θάλασσα.

Κτίστηκαν πραγματικά σπίτια όπου υπήρχε ήδη δρόμος, έστω και μικρός, δεν κατασκευάστηκαν νέοι δρόμοι και δρόμοι καταστρέφοντας δάση, βλάστηση, τοπία.

Τα αληθινά σπίτια ήταν ανοιχτά, δεν υπήρχαν φράχτες, ή πύλες που απαγορευόταν να πλησιάσεις, γιατί γύρω από αληθινά σπίτια υπήρχε ζωή, άνθρωποι περνούσαν από εκεί, χαιρετούσαν, κάθονταν σε ένα βράχο και σε ρωτούσαν “πώς είσαι”, και γύρω από τα πραγματικά σπίτια ήταν η ζωή αληθινή για τους ανθρώπους από τότε που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μαζί, και δημιουργήσαμε κοινότητες, αντάλλαξαν αισθήματα, υπήρχε πολιτισμός, μεταδιδόταν η γνώση και από κάθε σημείο έβλεπες το υπέροχο τοπίο της Λευκάδας, και όλοι μπορούσαν να απολαύσουν αυτή την μοναδική θάλασσα.

Τα πραγματικά σπίτια χτίστηκαν από ντόπιους τεχνίτες, και γείτονες και φίλοι βοήθησαν, και έχτισαν και εδραίωσαν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Τώρα δεν υπάρχουν σπίτια, δεν υπάρχουν αληθινά ή ψεύτικα, υπάρχουν φυλακές για πλούσιους… ή για τους φτωχούς που ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι για μια εβδομάδα!

Οι νέες φυλακές χτίζονται με σίδερο, ανοξείδωτο, πλαστικό, μπετόν, γυαλί και δεν έχουν καμία σχέση με τη Λευκάδα.

Οι νέες φυλακές χρειάζονται πισίνες, για να νιώσουν πλούσιοι για μια εβδομάδα… και με την πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου, χτίζουν πισίνες σκάβοντας ανάμεσα σε βράχια, στην παραλία… Αυτό είναι τρελό! Και το νερό είναι ζωή, δεν πρέπει να πάει χαμένο για να δίνουμε την ψευδαίσθηση του πλούτου σε φτωχούς ανθρώπους γεμάτους λεφτά!

Νέες φυλακές μπορούν να χτιστούν οπουδήποτε, ξεθάβοντας λόφους και βράχους, και καταστρέφοντας τη γη της Λευκάδας, τα τοπία της, τη ζωή της.

Για να γίνουν όλο και περισσότερες φυλακές, χτίζονται εκατοντάδες δρόμοι, που καταβροχθίζουν τη γη, αλλοιώνουν το σχήμα και καταστρέφουν την κανονική πορεία του νερού.. . Και φέρνουν στην υπέροχη και μοναδική θάλασσα της Λευκάδας, λευκό γαλάζιο πράσινο, τόση λάσπη που σε λίγο η θάλασσα θα χάσει το χρώμα της και θα γίνει καφέ όπως στον βάλτο.

Οι νέες φυλακές κλείνουν από φράχτες, κανείς δεν μπορεί να δει ποιος μένει εκεί ή να του μιλήσει, αυτόματες πύλες κλείνουν το θέαμα της θάλασσας, των λόφων, του δάσους, οι βιντεοκάμερες ελέγχουν ότι μπορεί να περάσει και οι πινακίδες φωνάζουν “προσοχή, φυλασσόμενο σπίτι, ιδιωτικό ιδιοκτησία, μην πλησιάζεις”… και γύρω από τις νέες φυλακές υπάρχει μόνο έρημος και θάνατος. Κανείς δεν ξέρει τους γείτονες, και δεν νοιάζεται, απλά μείνετε κλεισμένοι μέσα σε ένα χρυσό κλουβί και ονειρευτείτε να είστε πλούσιοι για μια εβδομάδα.

Οι νέες φυλακές δεν καταστρέφουν μόνο το περιβάλλον, αλλά τον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό, τις παραδόσεις, τις καλές συνήθειες, τη γνώση μεταξύ ανθρώπων, τις φιλίες… Είναι το τέλος της φιλοσοφίας της χιλιετίας, της ελληνικής ιστορίας!

Με συγχωρείτε, “τα ελληνικά μου” είναι μικρά, πρέπει να χρησιμοποιήσω Google translate»