Λάμδα: ένα ποίημα για τη Λευκάδα – του Δημήτρη Φατούρου

ΛΑΜΔΑ

Του Δημήτρη Φατούρου. Αφιερωμένο στην Ana και στη μνήμη του Αιμίλιου Αρ. Βαλαωρίτη.

Nοιώθω γιὰ σέ στὰ σπλάγχνα χαλασμό,
αβασίλευτη στο πέλαο δόξα,
νησί μου, παραπόδας Ενετού ανόγραμμα.

Αν με ρωτήσεις κάποτε ποιός είμαι
Με τι υλικά με έχουνε φτιαγμένο
Απάντηση πιο εύκολη δε θα ’χω
Γιε μου, ένα γράμμα είμαι μαγεμένο

Το Λάμδα του στατήρα της
Πήγασος της Νηρίκου
Τείχος, αρχαίο, εδώλιο
Οστό, Ακρόπολή της

Ναός θεού Απόλλωνα
Ναυάγιο στη Νηρά της
Κατάδικος που πέταξε
Φάρος και Φάωνάς της

Φράγκος γαμπρός ξεδιάντροπος
το βιός σου δε λυπάται
Ο Ενετός, κυρίαρχος
ο Τούρκος που ηττάται

Και Φωτεινός, αμπελουργός
Μήτρος, επαναστάτης
Ού να χαθείς! Μέ ντρόπιασες!
Βουκέντρα, ζευγολάτης

Λίθος και τάφρος Φρούριου
Μπομπάρδα Μοροζίνη
Αγίας Μαύρας Λέοντας
Αρμάδας φινιστρίνι

Μπρανέλος στην Αμαξική
Κόρη στις αλυκές της
Κέφαλος στο αγκίστρι της
Βαρίδι στις τονιές της

Μια Πολιτεία Ιόνιος
Και Δημοκρατικός της
Γαζέτα Ρωσο-Τουρκική
Brittania, όβολός της

Στου Μαγεμένου οπλαρχηγός
Δάκρυ του Ιωάννη
Σουλιώτης καπετάνιος της
Ένωση, νάτη φτάνει

Περιηγητή περιγραφή
Γκραβούρα στο Λονδίνο
Του Πανοθώμου ομήγυρις
τρομπόνι, μαντολίνο

Ήρωας της Αντίστασης
Εμφύλιος, θύμα, θύτης
Μεταπολίτευση, οπαδός
Κέντρο και λωποδύτης

Το θαύμα του Ορφέα της
Του ποιητή της ο οίστρος
Η μπάντα, οι ζωγράφοι της
Άρια, Ντίβα, Αρίστος

Είμαι ο κάποιος από εδώ
Και ο απέναντί της
Η Πρέβεζα, το ‘Ακτιο
Φλαμίνγκο στην αυλή της

Σουμάδα, αμπέλι, βερτζαμί
Λαδόπιτα και μέλι
Παστέλι στο κουρείο της
Κουλούρι, λάδι, χτένι

Φούστα καφέ χωριάτικη
Πτυχή στο φόρεμά της
Πινιάτα στο κεφάλι της
Σκουτί μεσ΄ τα προικιά της

Φραντζής, άξιο τέκνο της
Και ο απόκληρός της
Είμαι η ενορία της,
Σκούπρο και ο παλαβός της

Τετραταξίου μαθητής
Ελληνικού Σχολείου
Παρέλαση, Διαφωτισμός
Ψαλίδα Αθανασίου

Είμαι η Ελοϊσία, Αιμίλιος
το σθένος, τα παιδιά του
Η μαχαιριά του Παρισιού
Η Μαδουρή, η θωριά του

Ένας Αλαφροΐσκιωτος
Η Ζόρκα στο νησάκι
Γιορτές, Κοιλάδα, Φεστιβάλ
Οι όμορφες, τα πάθη

Τρανού σεισμού ο βρυχηθμός
Φονιάς λοιμός, τσουνάμι
Μούτελη, φαρομανητό
Φάρσα, κάρο, λιμάνι

Κουβέντα στην πλατεία της
Βόλτα στην αγορά της
Νοτιάς και κοσμοσυρροή
Η ζέστη, η μπασιά της

Είμαι νεκρός Απόλπαινας
Πένθιμο βήμα, Δύση
Ένας γνωστός ή άσημος
που ανύπαρκτος θα «ζήσει»

Παλιό σκαρί μονόξυλο
Καμάκι στο Ιβάρι
Πανί, καΐκι, μηχανή
Σκάφους λευκό φανάρι

Άλυσος στο πορθμείο της
Διαύλου κολλημένος
Θεοφανίων βουτηχτής
Πόντε, φυλακισμένος

Κούλουμα και πανήγυρις
Κυρά Φανερωμένη
Eγκώμιο, βεγγαλικό
Εκεί που’ σαι ταμένη.

Βουτιά μακριά καλοκαιριού,
Ο ήλιος σου στην πλάτη,
Σαμπρέλα του ποδήλατου
Μεσημεριού ραχάτι

Κυρά δίπλα στην πόρτα της
Πλυμένα, λαμαρίνα
Μισάνοιχτο παντζούρι της
Το γιασεμί, το κλήμα

Δύο έργα ένα εισιτήριο
Άγαλμα στο μποσκέτο
Γιεγιές στην παραλία της
Έκανες μπάνια φέτο ;

Λευκός ανθός της Γύρας της
Τα θαλασσοπουλιά της
Αι- Γιάννης, Μύλοι, οδήγηση
Του Σπύρου η φωλιά της

Είμαι τ’ αρχοντολόι της
Ψαράς, αγρότης, ναύτης
Είμαι το λίμπρο ντ’ όρο της
παπάς, σέμπρος και ψάλτης

Είμαι ο Τηλυκράτης της
Του αμπαλί ο κρότος
Το γήπεδο, η Κουζούντελη
Περιπτεράς, Κορότος

Είμαι ο ξενιτεμένος της
Ο «Γλάρος» που με παίρνει
Η προκοπή που γνώρισα
Αυτή που περιμένει

Ιταλικό επίθετο
Καλάβρια, Ευγηριώτης
Σουλιώτη παρατσούκλι της
Λευκάδας Ηπειρώτης

Το σπίτι πίσω απ’ το ΤΑΟΛ
Κατώι, γραφείο, μπαλκόνι
Το φως το ανατολικό
Ο δρόμος του, ο Δέλτα Φι που συνεχώς μ΄αμπώνει

Της εφηβείας μοναξιά
Αδέσποτος και μούλος
Βυθός που δεν ακούμπησα
Των κυριών ο δούλος

Είμαι το έξω, ξεμπουργιό
Το ανοιχτό πορτόνι
Μια αμαρτία θερινή
μια νύχτα που θαμπώνει

Είμαι εσύ ο ζωντανός
Η Εύγηρος, η Χώρα
Γιος, εγγονός, δισέγγονος
δικός σου πάντα, τώρα.

Είμαι εσύ Λευκάδα μου,
Αρχή της θάλασσάς μου,
Ο ήχος τ΄ελαιώνα σου,
Η θέα απ’ τα βουνά σου.

Είμαι όσα έγιναν εδώ
Ή ήθελα να κάνω
Τα όσα δεν επρόλαβα
Μέχρι να αποθάνω

Τότε που θα΄μαι η τέφρα μου
Που με γερό μαϊστράλι
Από το Λευκάτας θα βρεθεί
Στο Άστρο Λάμδα πάλι.

Ο Δημήτρης Θρ. Φατούρος γεννήθηκε το 1965.  Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1992 ζει στις Βρυξέλλες ενώ από το 2004 εργάζεται για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Από τους γονείς του Θρασύβουλο και Ελένη και τον αείμνηστο παππού του δικηγόρο Λευκάδος Δημήτριο (Μήτσο ) Φατούρο κληρονόμησε την μεγάλη αγάπη για το νησί μας την οποία έχει μεταδώσει στους δύο γιους του Αλέξανδρο και Πέτρο.

Το “Λάμδα” γραφτηκε πριν από περίπου ένα χρόνο αλλά δημοσιεύεται τώρα, όχι γιατί φοβάται μη δε προλάβει να το δει δημοσιευμένο, αλλά γιατί σε αυτή τη δύσκολη περίοδο αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την αγάπη του για τη Λευκάδα, για τους ανθρώπους της όπως και για κάθε συνάνθρωπό μας που δοκιμάζεται. Το αφιερώνει στη σύζυγό του Ana και στη μνήμη του Αιμίλιου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη που, το 1882, στην ηλικία των 25 ετών έχασε τη ζωή του από φυματίωση στη Μαδέιρα της Πορτογαλίας όπου και αναπαύεται.