Διάλογος γερόντων

Διάλογος γερόντων

Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης

-Πώς  τα περνάς ομήλικε ετούτη τη χρονιά
που περπατάει κορωνογιός σε όλο τον ντουνιά;
Όπως τα πέρναγα και χτες και θα περνώ στο μέλλον
αργά το βήμα σέρνοντας και θέλων και δε θέλων.
-Και δεν φοβάσαι μη σε βρει κορωνοιός στη στράτα
και πάει χαμένη η λεβεντιά και τα λαμπρά σου νιάτα;
– Οι ειρωνίες  πάντοτε σου στάζαν απ’τις μύτες
και σου’χουν μείνει μόνιμα και γίναν σταλαγμίτες.
Τα νιάτα μου κι η  λεβεντιά χαθήκαν από χρόνια
μα να περάσουν πρόφτασαν στα τόσα μου αγγόνια.
Και αν με βρει κορωνοιός χωρίς να τον καλέσω,
τι σήμερα τι αύριο, ηρωικά θα πέσω.
Θα πάρει ο κορωνογιός και τη στερνή μου ελπίδα
μα την μικρή μου σύνταξη θα δώσω στην πατρίδα.
-Δεν θα τη δώσεις, φουκαρά, που’ γινες παλικάρι,
μα είτε θες  είτε δεν θες, αυτή θα σου την πάρει.
Το αν είναι πράξη ηρωική να πας και ν’ αρρωστήσεις
δεν είναι κάλλιο ένα γιατρό να σπεύσεις να ρωτήσεις;
-Βρε άει κολύμπα, γέροντα, πριν μπει βαρύς χειμώνας.
Δεν έμαθες πως η ζωή είναι λαμπρός αγώνας;
– Αν είν’λαμπρός το ξέχασα… μπορώ  να κολυμπώ,
μα θα με πιάσει η γρίπη-εννιά στη θάλασσα άμα μπω.