Η Ακριβούλα του Αιώνιου Πένθους!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Εφυγε για την αιώνια πολιτεία έτσι ξαφνικά η Ακριβούλα μας, η γυναίκα με τα μαύρα, η χήρα του Κώστα Κόγκα που τίμησε τη μνήμη του συζύγου της από τότε που πέθανε στα 40 του περίπου μέχρι το τέλος της ζωής της. Γεννήθηκε το 1946 στο Βουρνικά της Λευκάδας και πέθανε πρόσφατα από ξαφνικό θάνατο.

Η Ακριβούλα, μητέρα του Πέτρου και του Νώντα, υπήρξε μακρινή συγγενής μας από το σόι του Βουρνικά, μα ήρθε πιό κοντά στην οικογένεια αφότου ο Πετράκης της, το ξανθόμαλλο ευγενικό αγόρι έγινε παπαδάκι και αργότερα βοηθός του πατερούλη στην Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων.

Τότε γνωρίσαμε πιό στενά την όμορφη Ακριβούλα, που καταγόταν από τον απομονωμένο Βουρνικά αλλά παντρεύτηκε τον Κώστα Κόγκα, γιό του κυρ Επαμεινώντα του Κόγκα με το παρατσούκλι Στόγια. Ο κυρ Επαμεινώντας  είχε σπίτι στην αγορά, τρίπατο σπίτι και ήταν οικονομικά καλοστεκούμενος.

Θυμάμαι τους θερμούς χαιρετισμούς του κυρ Παμνώντα στους γονείς μου όταν τον συναντούσαμε να λιάζεται στην ξύλινη καρέκλα του στην αγορά, μα θυμάμαι πιότερο τον παππού τον παπα-Κώστα που συζητούσε μαζί του με τις ώρες για κοινές αναμνήσεις καταγεγραμμένες κάπου εκεί στα πίσω χωριά.

Η Ακριβούλα, λοιπόν, παντρεύτηκε τον Κώστα, ένα όμορφο παλληκάρι που δούλευε στον ΟΤΕ. Και τότε να δουλεύεις στον ΟΤΕ ήταν τιμή μεγάλη αλλά κι ένας μισθός αξιοπρεπέστατος και μια κοινωνική καταξίωση και όλα. Τα πρώτα χρόνια του γάμου τους τα έζησαν στη Βασιλική διότι εκεί ήταν πρωτοδιορισμένος ο Κώστας της.

Και μετά ήρθαν στη Λευκάδα κι έμειναν εκεί στο τρίπατο παλάτι του κυρ Επαμεινώντα. Ή Ακριβούλα κι ο Κώστας έφεραν στον κόσμο δυό παιδιά, το Νώντα και τον Πέτρο. Και πήγαιναν αγκαζέ βόλτες στην αγορά με τα παιδιά τους και τους καμάρωνε όλη η Χώρα. Εκείνη είχε κυματιστά μαύρα μαλλιά κι εκείνος είχε καστανόξανθα μαλλιά και ανοιχτά μάτια.

Θα τους έλεγες πως ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Όμως το κακό δεν αργεί να έρθει κι έτσι μια μέρα ξαφνικά και ανεπάντεχα ο Κώστας έπαθε εγκεφαλικό και έμεινε παραλυμένος για κάμποσο καιρό και μετά πέθανε. Η Ακριβούλα ήταν απαρηγόρητη. Ντύθηκε στα μαύρα κι από τότε δεν τα έβγαλε ποτέ. Ο μεγάλος γιός της ο Νώντας δυσκολεύτηκε να δεχτεί την απώλεια του πατέρα και την διάλυση του οικογενειακού ιστού, όμως ο Πέτρος έγινε οπτικός και δημιούργησε μια πολύ ωραία καριέρα στην Αθήνα σε μεγάλο κατάστημα Οπτικών.

Η Ακριβούλα έγινε η καλύτερη φίλη της οικογένειας καθώς βρήκε καταφύγιο στην μακαριστή θεία Δήμητρα Κακαβούλη, τη μητέρα του Νιόνιου, Κώστα, Λίτσας και Καίτης. Κάθε απόγευμα ανελλιπώς η Ακριβούλα έπαιρνε το δρόμο για τα Περιβόλια να περάσει μερικές ώρες μαζί με την ανεξάντλητη θειά Δήμητρα που μετάγγιζε ενέργεια και δύναμη με τον αλέγρο χαρακτήρα της και όσα ενδιαφέροντα είχε να πει για την κοινωνική ζωή του τόπου μας.

Όταν πέθανε η θειά Δήμητρα, η Ακριβούλα έχασε το στήριγμά της, αλλά συνέχιζε να επισκέπτεται τα κορίτσια μας, ώσπου ήρθε πάλι το θανατικό και πήρε το Λιτσάκι μας πέρσι τέτοιον καιρό περίπου. Κι ορφάνεψε για πολλοστή φορά η Ακριβούλα του πένθους.

Η Ακριβούλα είχε μια καθάρια όψη, ήταν ψηλή και λεβέντισσα. Και είχε μια φωνή πεντακάθαρη και κελαρυστή όταν σου μιλούσε στο δρόμο και σε αποκαλούσε ‘Ψυχή μου, τι κάνεις; Ήρθες; Τι κάνει ο Καναδάς;»

Θα μας λείψει η Ακριβούλα, που ήταν άγνωστη ίσως για τους πολλούς αλλά πολύ δικός μας άνθρωπος. Θα μας λείψει το χαμόγελό της, η ευγένειά της και προπάντων εκείνη η τραγουδιστή φωνή της που την έκανε να ακούγεται σε όλο το παζάρι.

Η Ακριβούλα έζησε πένθη και πένθη, έζησε πόνους και πόνους. Μα τώρα αναπαύεται εν τόπω χλοερώ ένθα ούκ έστι λύπη και στεναγμός…

Καλό ταξίδι αγαπημένη μου. Να χαιρετήσεις όλους τους δικούς μας και να δώσεις φιλιά στην Πεταλούδα και τη Λίτσα μας. Να πεις στα κορίτσια ότι λείπουν απο τη δική μας γειτονιά κι εκεί επάνω μαζεύτηκαν πολλοί. Να τραγούδήσουν Χάρτινο το Φεγγαράκι και για μας.

Συλλυπητήρια Πέτρο της καρδιάς μας! Να την θυμάσαι πάντα με Αγάπη, γιατί η μητέρα του μοίρασε πολλή Αγάπη!

Ιουστίνη, η Καναδέζα