Η εποχή της «αθωότητας» και της ανεμελιάς πέρασε

Η εποχή της ανεμελιάς και της αμεριμνησίας πέρασε, κανένας δεν μπορεί σήμερα να ισχυριστεί πως δεν ήξερε, ούτε πως δεν έμαθε για το θέμα της παραλίας του Κάστρου.

«Μεγαλώσαμε» και πρέπει ως ενεργοί πολίτες να το αποδείξουμε. Τελείωσαν τα αυτονόητα. Η πόλη, το νησί, μας χρειάζονται. Πρέπει να αποδείξουμε την αγάπη και το ενδιαφέρον προς την μικρή μας πατρίδα έμπρακτα.

H  παραλία του Κάστρου αυτό το παρθένο κομμάτι της θάλασσας  και της παραλίας  είναι το μόνο που απέμεινε σε ολόκληρο το νησί εκτός «αξιοποίησης». Όσοι λοιπόν περιμένατε την «ανάπτυξη» στο κάστρο με την εκχώρηση της παραλίας και τον εαυτό σας να παίζει ρακέτες στην άμμο, πρέπει να το ξεχάσετε… Το τίμημα είναι μεγάλο και βαρύ. Η ανάπτυξη δεν έχει σχέση με αυτό που μεθοδεύεται να γίνει εκεί. Αυτό θα είναι η καταστροφή της παραλίας.

Το Κάστρο είναι μια δημοτική περιουσία την οποία οι αρμόδιοι άφησαν στο έλεος του χρόνου να καταστραφεί. Η εκχώρηση της παραλίας δεν γίνεται για να βρούμε… καθαριστές που θα  κάνουν τη δουλειά του Δήμου.

 Είναι μύθος, πως αν γίνει μια καλή συμφωνία θα τρέχουμε και θα παίζουμε αμέριμνοι στην άμμο. Παραδείγματα έχουμε πολλά.  Στο Πόρτο Κατσίκι, στο Αγιοφύλλι και σε όλες τις  παραλίες, στις οποίες δίνεται άδεια μόνο για ξαπλώστρες, όταν νοικιάζονται για το καλοκαίρι, συντάσσονται πολύ αυστηρά συμβόλαια.  Νοικιάζονται λίγα μέτρα και καταλαμβάνεται  ολόκληρη η παραλία. Βουνό οι παρανομίες κάθε καλοκαίρι. Είδατε κάποιος από όσους τις εκμεταλλεύονται να τιμωρηθεί;  Αν για αυτά  τα απλά και εύκολα, υπάρχει τέτοια ασυδοσία, μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει, αν ένας κολοσσός αποκτήσει δικαιώματα στο Κάστρο;

Μην ξεχνάτε οι μεγαλύτεροι, πως και η παραλία στο Κάστρο, πολλά χρόνια πίσω, είχε φραχτεί με αγκαθωτό συρματόπλεγμα από τη μεριά του ΤΑΟΛ μέχρι τη θάλασσα, για ένα ολόκληρο καλοκαίρι, τότε  που την νοίκιαζε το Λιμενικό Ταμείο σε ιδιώτες. Και δεν θα άνοιγε, αν οι Μπρανέλοι δεν έκαναν μποϊκοτάζ, αρνούμενοι να πατήσουν μέσα με εισιτήριο.  Τότε δεν υπήρχαν τουρίστες και αυτή η  κίνησή τους, είχε αντίκτυπο..

Όλοι έχουμε ακούσει το ποσό που δαπανήθηκε για την αγορά του οικοπέδου δίπλα στο σπίτι του  Καλκάνη, το ποσό που προορίζεται για την αγορά του οινοποιείου, πόσα προβλέπεται να δαπανηθούν για την επισκευή του δικού μας ερειπίου, την πιθανή αγορά και  του σπιτιού του Καλκάνη. Μετά από αυτό τι νομίζετε;

Πως θα βρεθεί ένας καλός κυριούλης να καθαρίζει την παραλία, να αδειάζει τα καλαθάκια, να πουλά καφέδες και μείς να σουλατσάρουμε στο Κάστρο;

Αυτό που πρόκειται να γίνει στο Κάστρο είναι η δημιουργία ενός μονοπωλίου. Το οινοποιείο του ΤΑΟΛ, η παραλία μας, το οικόπεδο δίπλα στου Καλκάνη, γιατί όχι και το σπίτι του Καλκάνη, θα βρίσκονται κάτω από την ίδια ομπρέλα. Ένα οικονομικό αλλά και εργασιακό μονοπώλιο.

Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε και να απενοχοποιήσουμε το μονοπώλιο από το βάρος που κουβαλά. Η χώρα μας έχει πληρώσει στην Ευρώπη τεράστια πρόστιμα, παλιότερα,  μέχρι να πουλήσει την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ και πιθανόν άλλα κρατικά μονοπώλια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εναντίον κάθε μορφής μονοπωλίου γιατί ακριβώς αντιστρατεύεται τον ελεύθερο ανταγωνισμό, που είναι η βάση της ελεύθερης οικονομίας. Αυτής της οικονομίας από την οποία ζει το νησί μας.

 Θυμηθείτε   ακόμα πως δυο συμπολίτισσές μας, επιστήμονες, δέχτηκαν αγωγές και πρόστιμα 600 χιλ.ευρώ, από την εταιρεία που θέλει να μισθώσει το Τουριστικό Περίπτερο.  Και κανένας άλλος λόγος να μην υπήρχε και μόνο η προσπάθεια ποινικοποίησης των επιστημονικών και προσωπικών απόψεων, δεν είναι αρκετός να κινητοποιήσει τον πατριωτισμό  και την αλληλεγγύη μας;

Οι φωτισμένοι πρόγονοι στο τέλος της  δεκαετίας του 1950, σε ένα νησί ρημαγμένο, φτωχό, με μικρούς κλήρους και άγονη γη, και την μετανάστευση να αδειάζει τα χωριά, σκέφτηκαν  πρώτοι την τουριστική ανάπτυξη, ως μόνη διέξοδο για το φτωχό νησί μας. Μια τουριστική ανάπτυξη με μοχλό την πνευματική και πολιτιστική προίκα του νησιού, σε  συνδυασμό με την απείρου κάλλους φύση του. Δεν ξεπούλησαν τις παραλίες αλλά τις τραγούδησαν.  Το Κάστρο, η Γύρα, ο Αη Γιάννης  έγιναν ύμνοι στον πεζό και έμμετρο λόγο.

Σαν σύγχρονοι πολίτες  δεν καταφέραμε ή δεν χρειάστηκε  να αφήσουμε το δικό μας στίγμα στην πόλη και το νησί. Αυτό το πολιτιστικό κεφάλαιο, εκείνων των φωτισμένων προγόνων, καταναλώνουμε μέχρι σήμερα.

 Μήπως τώρα με το θέμα του Κάστρου ήρθε η ώρα να αφήσουμε το δικό μας αποτύπωμα στην ιστορία της πόλης;

Η κατάσταση είναι στα χέρια μας. Το διακύβευα είναι μεγάλο και εμείς και μόνο εμείς, με την φυσική μας παρουσία το Σάββατο στις 7:00, μπορούμε να  διεκδικήσουμε τη σωτηρία της παραλίας.

Εμείς, όλη η κοινωνία. Το θέμα του Κάστρου ξεπερνά πολιτικές προτιμήσεις και οικονομικές τάξεις. Αφορά όλους και όλο το νησί. Μην έχουμε την ψευδαίσθηση πως από πίσω από τις διαμαρτυρίες υπάρχουν κάποιοι ηλικιωμένοι με αναμνήσεις από χορούς και πρώτα φιλιά στο Κάστρο. Σαχλαμάρες. Ούτε να φανταζόμαστε πως πίσω από το κίνημα για την διάσωση του Κάστρου βρίσκονται κάποιοι τύποι περιθωριακοί, ή αριστεριστές. Στην υπόθεση αυτή  έχουν συνταχθεί τα καλύτερα μυαλά της Λευκάδας, επιστήμονες, επαγγελματίες, ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η πόλη.  

Σήμερα, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απόμακροι και υπεράνω. Το Σάββατο θα πιστωθούν οι  παρουσίες και θα χρεωθούν οι «απουσίες». Της το χρωστάμε της Λευκάδας. Αυτό το νησί που κάποτε δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους του, απολαμβάνει σήμερα ένα καλό βιοτικό επίπεδο, «πουλώντας»… Λευκάδα, δηλαδή,  την φήμη του, τις φυσικές ομορφιές και τις θάλασσές, που ανήκουν σε όλους.

Όλοι οφείλουμε το Σάββατο, να βρεθούμε στον Άγιο Μηνά στις 7:00, όλοι και μείς οι άμαθοι από πορείες και συγκεντρώσεις, που είμαστε και οι περισσότεροι. Δεν χρειάζεται να φτιάξουμε πανό, που δεν ξέρουμε εξάλλου, ούτε να φωνάξουμε συνθήματα, ας το κάνουν άλλοι που ξέρουν καλύτερα.

 Είμαστε η πλειοψηφία, έστω και σιωπηλή,  μην το ξεχνάμε.  Το Σάββατο πρέπει να το δείξουμε σε όλους.

Υ.Γ: Ελπίζουμε πως θα βρίσκονται μαζί μας και όλες οι δημοτικές και περιφερειακές, παρατάξεις, καθώς και ο Δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης.