Κι όμως δεν είναι street food!
Ως street food τιτλοφορεί ο Georg Brutalis την φωτογραφία που τράβηξε στην πόλη της Λευκάδας το 1980. Κι όμως είναι οφθαλμαπάτη και θα εξηγήσουμε το συμπέρασμα που βγάλαμε μετά από προσεκτική μελέτη της φωτογραφίας και πληροφορίες αναγνωστών. (Σχόλια παρακάτω)
Ο άνθρωπος με το κάρο ήταν επαγγελματίας στις μεταφορές, ο Βαγγέλης Αρώνης ή “Παξινός”. Ο φακός τον συνέλαβε λίγο πριν ξεφορτώσει τα ταψιά. Στέκεται στην οδό Σταμπόγλη -είναι ο δρόμος που οδηγούσε στην αίθουσα Πάνθεον. Είναι κάθετος στον πεζόδρομο, απέναντι από την Κάτω Βρύση. Στο σημείο που βρίσκεται ο άνθρωπος με το κάρο, βρίσκεται από παλιά (1960), η ταβέρνα «Ευτυχία». Τα ταψιά που μεταφέρει με το κάρο του ο συμπαθής Λευκαδίτης, (γεμιστά, μπριάμ, κοτόπουλο με πατάτες, μπούτι αρνάκι γιουβέτσι…), προορίζονται για χρήση των πελατών της ταβέρνας και μεταφέρονται ψημένα από τον φούρνο του μπάρμπα Τάσου Κοψιδά πίσω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα (στη κεντρική πλατεία).*
Ανανέωση: Μετά από τις χρήσιμες πληροφορίες των αναγνωστών συμπληρώνουμε το άρθρο:
* το όνομα του άνδρα με το κάρο ήταν Βαγγέλης Αρώνης.
τα ταψιά μεταφέρθηκαν από τον φούρνο του Τάσου Κοψιδά που βρίσκονταν πίσω από την κεντρική πλατεία.
The Author All posts
8 Σχόλια
Ήταν ο παππούς μας . Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να τον ζήσουμε ,παρα μόνο όταν ερχοτανε στην Αθήνα ήταν πολύ καλός .Κάθε μεσημέρι μας περίμενε να γυρίσουμε από το σχολείο , έξω από τον φούρνο της γειτονιάς και μας χαρίζε μια σακούλα καραμέλες !!! Ήταν πολύ καλός , μας αγαπούσε ,ποτέ δεν μας στενοχώρισε σαν παιδια . Μακάρι να είχαν και άλλοι την καλοσύνη του . Δημητρα
Εκεί δουλεύα ος σερβιτόρος για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου τα καλοκαίρια .και ο κυρ Νίκος ο Καρφακης που την είχε τότε την ταβέρνα και η κυρά ευτυχία που έρχονταν πολλές φορές και μαγειρεύε φοβεροί άνθρωποι!το φαγητό δε εκπληκτικό τόσο πολύ κόσμο είχε το μαγαζί που πολλές φορές δεν φαγητό για να φάμε εμείς που δουλεύαμε!Πόσος κόσμος που δεν το ξέρει σχεδόν κανείς ελάχιστοι το ξέρουν έρχονταν και έλεγαν ότι δεν έχουν χρήματα και έτρωγαν ότι ήθελαν χωρίς φυσικά να μην πληρώνουν τίποτε απολύτως!νιωθω πολύ τυχερός που δούλεψα εκεί γιατί γνώρισα όλους τους παλιούς λευκαδιτες καλά από θιάσους που έρχονταν δίπλα στο Πάνθεον για παράστασεις όλους τους έχω σερβίρει όπως φυσικά και όλους τους παλιούς είτε οργανοπεχτες η τραγουδίστριες η τραγουδίστες σε δημοτικα γιατί όπως θυμούνται οι λίγο πιο παλιοί ο κυρ Νίκος ο Καρφακης τότε είχε το μαγαζί δίπλα από το γήπεδο του Αμπαλι στα πλατάνια στην πάνω πλευρά του δημοτικού γηπέδου και κάθε βράδυ είχε δημοτική ορχήστρα που έπαιζε!
Την υπέροχη ταβέρνα σας την έζησα 1996 – 1999 που υπηρέτησα στην 4η ΜΣΕΠ, ως εργένηδες τρώγαμε πολύ συχνά εκεί, ήταν ας πούμε το στέκι μας. Πολύ καλό σπιτικό, εξαιρετικό θα έλεγα φαγητό, κ το καλύτερο κρασί!!! Εξαιρετικός επαγγελματίας κ άνθρωπος ο Κος ΝΙΚΟΣ!!! Η γιαγιά τότε πρέπει να ταν η Κα Ευτυχία που αναφέρεις, ακόμα θυμάμαι τον υπέροχο Λευκαδίτικο μπακαλιάρο (σπάνια συνταγή) που έφτιαχνε…..
Είναι ο παππούλης μου, Βαγγέλης Αρώνης (ή “Παξινός” στο παρατσούκλι). Με το κάρο αυτό έβγαζε το ψωμί του. Μέναμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Μας μεγάλωσε ως πατέρας, αφού έχασε πρόωρα τον γυιό του και πατέρα μας, Νικηφόρο Αρώνη. Γι αυτό και φοράει στο μανίκι του αριστερού χεριού του το μαύρο περιβραχιόνιο (μαύρη κορδέλα ή κορέτο), ως ένδειξη πένθους. Η φωτογραφία πολύ μας συγκίνησε και ευχαριστούμε για τη δημοσίευση.
ιερεύς π. Ευάγγελος Αρώνης
Παρατσούκλι μόνο ξέρω Κουτσοπανος λεγόταν έτσι γιατί από το ένα πόδι κουτσενε
ΓΕΜΙΣΤΑ, ΜΠΡΙΑΜ ,ΚΟΤΟΠΥΛΟ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΤΙ ΑΡΝΑΚΙ ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ.
ΨΗΜΈΝΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΤΑΣΣΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΤΟΥ ΑΓΙΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ( ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΉ ΠΛΑΤΕΊΑ). ΕΜΠΑΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ,ΚΟΙΤΑΖΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΕΣ.ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΑΛΙΕΣ ΤΑΒΕΡΝΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΆΔΑΣ…1960
Είμαι η ιδιοκτήτρια της ταβέρνας “ΕΥΤΥΧΙΑ”…Η ταβέρνα “ΕΥΤΥΧΙΑ” δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει κ είναι εκεί από το 1960 με ιδιοκτήτρια τη γιαγιά μου ,τη γνωστή Ευτυχια..Το 1981 ανελαβε τη διαχείριση ο Νίκος Καρφακης για ένα διάστημα περίπου 20 ετων, ακολουθώντας την παραδοση της γιαγιάς μου…Το 2000 ανέλαβε τη διαχείριση της ταβέρνας ξανα η οικογένειά μου η υπάρχει κ λειτουργει μέχρι και σήμερα…
Ευτυχία με περνάς με fast forward τα έτη από όσο θυμάμαι μέχρι τώρα !!! Τρομερές εικόνες εκεί ατο τραπεζάκι ο Γιώργος και ο Κώστας (Ζαχαρένιας) κολλητοί του παππού μου Γιώργου Ράπτη !!! Πολλούς χαιρετισμούς και πολλά φιλιά σου στέλνω !!! Να είστε καλά !!! Καλή Χρονιά αγαπητή μου. Αιώνια η μνήμη όλων αυτών που μας την «έκαναν».
ΥΓ Εξαιρετικά γραφικό και εκπληκτικό φαγητό για τους μη γνωρίζοντες !!!