Πασχαλινές κάρτες και ευχές 2021

Σ’ αυτό το άρθρο θα βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις Πασχαλινές κάρτες και ευχές με τη σειρά που φτάνουν στην ιστοσελίδα μας.

Το Άρωμα Λευκάδας εύχεται Καλό μήνα και Καλή Λαμπρή

Μήνυμα για το Πάσχα του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας, Ανδρέα Κτενά

Με κατάνυξη η Χριστιανοσύνη αυτές τις Άγιες Ημέρες του Πάσχα βιώνει το Θείο Δράμα, στην κορύφωση του οποίου βρίσκεται το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου.

Ατενίζοντας τη Θυσία του Θεανθρώπου και το Θαύμα της Αναστάσεως, οι ψυχές μας γεμίζουν με το μεγαλείο της αγάπης και της προσφοράς, ενώ διάχυτη είναι η ελπίδα, η πίστη και η αποφασιστικότητα για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας.

Ειδικά τώρα που όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας εμβολιάζονται, που τα παιδιά μας επιστρέφουν στα σχολεία τους, που ανοίγουν οι επιχειρήσεις, που η ελευθερία μας είναι “προ των πυλών”. 

Το Ανέσπερο Φως της Ανάστασης του Χριστού ας πλημμυρίσει τις καρδιές μας και ας μας δίνει δύναμη, ώστε να ανταποκρινόμαστε σε κάθε πρόκληση, μικρή ή μεγάλη, προσωπική ή συλλογική, με αλληλεγγύη και αισιοδοξία.

Καλό Πάσχα με υγεία, γαλήνη και ευτυχία!

Καλή Ανάσταση!

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Ευχόμαστε η φετινή Λαμπρή να δώσει πίσω  την υγειά και τη λευτεριά μας! 

      https://www.youtube youtube.com/watch?v=sSyOggKXESY

Κωστής Παλαμάς, «Γιορτές» (απόσπασμα)
από τη συλλογή «Ασαλευτη Ζωη»

Η νύχτα των Παθών, Αγία Παρασκευή μεγάλη,
θυμάσαι; Οι κράχτες βροντεροί του δρόμου και χουγιάζουν
«Ώρα, ώρα για την εκκλησιά!» Τα σήμαντρα σωπαίναν,
μήπως ταράξουν του Ιησού τον ύπνο ολογυρμένου
στων επιτάφιων τα χρυσά τα σάβανα που οι βιόλες
χλωμές και τα τριαντάφυλλα τα κοκκινοπλουμίζαν.
Θυμάσαι; Η νύχτα των Παθών μα και τ’ Απρίλη η νύχτα
της χώρας όλα, νόμιζες, να βουβαθούν γυρεύαν
θρήσκα και κατανυχτικά, τη σιγαλιά να κάμουν
μια προσφορά ευλαβική προς του Κυρίου τα Πάθη.
Και μοναχά δε σώπαινε στο περιβόλι μέσα
με τη δικούλα του εκκλησιά, με τη λατρεία δική του,
πιστός και ιερουργός Θεού ψηλότερου απ’ όλους,
τ’ αηδόνι. Η νύχτα των Παθών, μα και τ’ Απρίλη η νύχτα.
Διάπλατες πέρα οι εκκλησιές ολόφωτες και φτάναν
απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα στα σπίτια μας οι θρήνοι
σεμνοί κι αντιθρηνούσανε στου χριστιανού τα χείλη:
«Ζωή εν τάφω… Έαρ γλυκύ… Γλυκύτατόν μου τέκνον..»
Μπρος στην πεζούλα του σπιτιού, της γειτονιάς μελίσσι
κι εμείς, αγόρια αγίνωτα κι αστάλωτες παιδούλες,
ο ύπνος δε μας έπαιρνε, προσμέναμε την ώρα
της εκκλησιάς…