Πεζοπορώντας στη Λευκάδα, το νησί των ποιητών

ΠΕΖΟΠΟΡΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ ,ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

(με τον Πεζοπορικό όμιλο Ηρακλείου Κρήτης)

Όλα ξεκίνησαν, πριν από χρόνια, όταν μία φίλη συνοδοιπόρος, στον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου Κρήτης, μου ζήτησε να οργανώσω εθελοντικά και να εντάξω στο πρόγραμμα του συλλόγου, μία εκδρομή στη Λευκάδα, αφού έχω δεσμό εξ αγχιστείας και τη γνωρίζω. Άρχισα να το σκέφτομαι σοβαρά (γιατί όχι!!! να προβάλλω τη Λευκάδα στο Ηράκλειο) και να περπατάω σε διάφορα μέρη, να σχεδιάζω διαδρομές, να προσπαθώ να ανακαλύψω μονοπάτια (όχι δρόμους). Είναι χαρακτηριστικό αυτό  που μου είπε κάποιος κύριος σε δημόσια θέση, όταν του ζήτησα πληροφορίες και χάρτες μονοπατιών.

-Μα εμείς ,κυρία μου, έχουμε κάνει αγώνα να ανοίξουμε δρόμους και εσείς μου ζητάτε μονοπάτια; Μάλλον δεν είχε «ιδέα» από φυσιολατρικό-πεζοπορικό τουρισμό.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα απογοητευμένη να προσπαθήσω μόνη μου και τελικά με υπομονή και επιμονή τα κατάφερα. Αφού την ανέβαλα δύο φορές λόγω covid, τελικά προγραμματίστηκε για το διάστημα 2-8 Ιουλίου 2022. Και αυτό βέβαια, στην πορεία, οφείλεται και στην πολύτιμη βοήθεια απλών, ντόπιων ανθρώπων, συνειδητοποιημένων φυσιολατρών, που κάνουν εθελοντισμό, γιατί αγαπάνε το τόπο τους, τα χωριά τους και προσπαθούν να τα αναδείξουν, να τα κρατήσουν «ζωντανά», με διάφορες δράσεις, όπως άνοιγμα και συντήρηση μονοπατιών, διατήρηση της παράδοσης και της κουλτούρας τους, εκδηλώσεις κ.λ.π. Βοήθησαν να πετύχω το σκοπό μου, που ήταν να γνωρίσουν οι Κρητικοί τη Λευκάδα σφαιρικά:

Α.  Ορεινή-ενδοχώρα και παραθαλάσσια Λευκάδα, με ωραίες πεζοπορίες όπως:

      α) Πολύωρη κυκλική διαδρομή στο βουνό των Σκάρων, με εθελοντή οδηγό τον κ. Χρήστο Σέρβο από την Νικιάνα.

      β)  Πολύωρη κυκλική διαδρομή στο «μονοπάτι των πηγών», στα χωριά Σύβρο και Βουρνικά, με εθελοντή οδηγό τον κ. Βασίλη Δευτεραίο.

      γ)  Πολύωρη διαδρομή στο οροπέδιο του Αγίου Δονάτου, τα φακοχώραφα, τον Πρ. Ηλία και κάθοδο στην Καρυά, με εθελοντή οδηγό τον κ. Νίκο Αραβανή, (πρόθυμος, παρά το φορτωμένο πρόγραμμά του λόγω εκδηλώσεων εκείνες τις ημέρες).

      δ)  Πεζοπορία στον καταρράκτη του Δημοσάρη, Αγ.Κυριακή (Γένι) και στη Παναγία Φανερωμένη.

Φυσικά επισκεφτήκαμε τις πιο γνωστές παραλίες της πόλης και του νησιού, αρκετά χωριά, το κάστρο της Αγίας Μαύρας, έγινε και κρουαζιέρα στα νησιά. Θα ήθελα να συμπεριλάβω στο πρόγραμμα και το φαράγγι της Μέλισσας, αλλά με λύπη μου πληροφορήθηκα ότι αυτό το όμορφο φαραγγάκι, δίπλα στην πόλη, ένα «κόσμημα» όταν το είχα επισκεφτεί, μετά από λίγα χρόνια είναι εγκαταλελειμμένο.Κρίμα!!!!

Επίσης υπήρχε έντονη αποτρεπτική πληροφόρηση για να προσεγγίσει το λεωφορείο το Πόρτο Κατσίκι και τελικά χάρη στις πολύτιμες οδηγίες του κ.Κώστα Π.Λάζαρη,(οδηγού), τα καταφέραμε μέσω του  νέου δρόμου μετά τη Βασιλική. Αλήθεια ο άλλος κόσμος δεν γνωρίζει για αυτή τη διαδρομή;

Β. Να ανακαλύψουν τη πόλη της Λευκάδας με πολιτιστικές και λογοτεχνικές διαδρομές (Πνευματικό Κέντρο, Μουσεία, Βιβλιοθήκες, Οικία-Μουσείο Α. Σικελιανού, Βαλαωρίτη, περιπλάνηση στα σοκάκια, στενά δρομάκια,εκκλησίες και αντιπροσωπευτικά δείγματα αρχιτεκτονικής) με οδηγό την κ. Άννα Γεωργάκη, την οποία μου πρότεινε η κ.Ροντογιάννη Δήμητρα, από το τμήμα πολιτισμού του Δήμου.

Γ. Να γνωρίσουν την κουζίνα και τα προιόντα της Λευκαδίτικης γης.

Εδώ, δυστυχώς, αποτύχαμε!!!!

Το φαγητό στη παραλιακή κυρίως, αλλά και αλλού, ήταν πρόχειρο-τουριστικό, μη ποιοτικό και πολύ ακριβό, τα τραπέζια δίπλα σε φρεάτια που μύριζαν και δεν μπορούσες να μείνεις πολύ. Άραγε δεν υπάρχει λύση για τα φρεάτια;

Εκεί που πραγματικά απολαύσαμε φαγητό –γιατί και τα καλά πρέπει να λέγονται- ήταν στο εστιατόριο «Μαργαρίτα». Οι άνθρωποι αυτό που κάνουν, το κάνουν με μεράκι, σέβονται τους πελάτες τους και την παράδοση.

Το συμπέρασμα από αυτό το οδοιπορικό, είναι ότι η Λευκάδα έχει φυσικές ομορφιές, υπέροχες παραλίες (αλλά χάνουν τη γραφικότητα τους λόγω της υπέρμετρης εκμετάλλευσης και της κερδοσκοπίας, π.χ. παραλία Κάθισμα), εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα, φύση με απίστευτη ποικιλία, ένας οικολογικός παράδεισος, με υψηλή πολιτιστική παράδοση. Και ως προς αυτά η Λευκάδα μας αντάμειψε.

Εκεί που υστερεί η Λευκάδα είναι στην οργάνωση, στην πληροφορία, περιποίηση, φροντίδα του επισκέπτη. Ο καθένας μάλλον σκέπτεται ευκαιριακά και όχι το αύριο.

Αυτά προς σκέψη… γιατί αγαπώ και ενδιαφέρομαι πραγματικά για το νησί και την προβολή του προς τα έξω.

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω, ότι αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που με βοήθησαν, ο καθένας με τον τρόπο του και ζητώ συγνώμη αν ξέχασα κάποιον.

Για μένα ήταν πολύ σημαντική η τηλεφωνική επικοινωνία με την Βονιτσάνου Ειρήνη, του πολιτιστικού συλλόγου «Πλατύστομα-Κόκκινη Εκκλησιά»  και η προθυμία  της να βοηθήσει, άσχετα αν δεν έγινε εφικτό για διάφορους λόγους.

Τέλος ευχαριστώ πολύ το «ΑΡΩΜΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ»  για τη φιλοξενία.

Με εκτίμηση
Βάσω Ματαλλιωτάκη-Λάζαρη