Στην Εγκλουβή

Στ’ απόκρημνα, στην Εγκλουβή
δεν είσαι εγκλωβισμένος.
Εκεί ανασαίνεις λεύτερα,
σωπαίνεις μαγεμένος.

Σε βαλαντώνουν οι ευωδιές,
αλίσφακες, θυμάρια,
χρυσόξυλα, αγριόβατοι
και τ’ άγια θυμητάρια.

Η θάλασσα για ονείρεμα,
ο βόλτος για κονάκι
κι ο Άη Δονάτος φύλακας
στ’ ωραίο εκκλησάκι.

Αχνίζει η μέρα ολόφωτη,
σκιάδι δεν φοράει
και σαν λιχνίζει τη φακή
κι η δίψα την ξεχνάει.

Στο ξάγναντο των πηγαδιών
νεράιδες σεργιανίζουν
κι οι δράκοι των παραμυθιών
αδίκως φοβερίζουν.

Τ’ αμπέλια μες στις λαγκαδιές
κι οι μέλισσες στο μέλι,
μα το νερό τ’ αθάνατο
ο διαβατάρης θέλει.

Στον πάτο ρίχνει μαστραπά,
γυρίζει το μαγκάνι
και με το Χάρο στοίχημα
ξελησμονεί να βάνει.