Στις αρχές του 20ου αιώνα η Λευκάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του Πανελλήνιου ενδιαφέροντος

Στις αρχές του 1900 το νησί μας βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας πανελλαδικά εξαιτίας των ανασκαφών του Βίλχελμ Νταίρπφελντ, και τις θεωρίας του περί της Ομηρικής Ιθάκης. Ένα νησί φτωχό, ξεχασμένο και άσημο με την πρωτεύουσα του χτισμένη πάνω σε έναν βούρκο, γίνεται σημείο ενδιαφέροντος και όχι τυχαία.

Ανακαλύπτοντας  ψηφιοποιημένα φύλλα των πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδων: Ακρόπολις, Άστυ και Εστία, διαβάσαμε συνεχείς, σχεδόν εβδομαδιαίες ανταποκρίσεις, για την πορεία των ανασκαφών του μεγάλου Γερμανού Αρχαιολόγου στη Λευκάδα, τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.  Δυστυχώς δεν είναι ψηφιοποιημένες όλες οι παλιές εφημερίδες. Βρήκαμε άρθρα μέχρι το 1905. Το ίδιο θα συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, τουλάχιστον μέχρι το 1915, απλώς είναι δύσκολη η έρευνα και είναι άτακτη η ψηφιοποίηση των εφημερίδων.

Αν σκεφτούμε πως οι εφημερίδες αυτής της εποχής είχαν ελάχιστα φύλλα ύλης, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε πόσο μεγάλο προνόμιο αποτέλεσε για το νησί η παρουσία του Νταίρπφελντ.  Χωρίς υπερβολή  θα λέγαμε σήμερα, πως ο «πάνσοφος σοφός»  Νταίρπφελντ «καθόρισε» με τον καλύτερο τρόπο την πορεία του νησιού, υπήρξε ο… Μίδας του.

Ακολουθούν ενδεικτικά και κάποια άρθρα

Εστία, αρ. φύλ. 361, 28.02.1901

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΟΥ κ. ΔΑΙΡΠΦΕΛΔ ΕΝ ΛΕΥΚΑΔΙ. ΠΕΡΙΕΡΓΟΤΑΤΗ ΣΥΜΠΤΩΣΙΣ. ΜΑΥΡΟΝΕΡΙ – ΜΕΛΑΝΥΔΡΟΣ. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΕΞΙΣ

Τὸ ἀρχαιολογικὸν ὄνειρον τοῦ κ. Δαῖρπφελδ, τοῦ σοφοῦ διευθυντοῦ τοῦ Γερμανικοῦ ἰνστιτούτου, ἡ «Ἑστία» ἀπὸ καιροῦ ἤδη ἀνεκοίνωσεν εἰς τοὺς ἀναγνώστας της.

Εἶνε δ’ ἐπίσης γνωστὸν εἰς αὐτοὺς ὅτι ὁ διαπρεπὴς ἀρχαιολόγος ἀνέλαβεν ἀπὸ τινων ἡμερῶν ἐν συνοδείᾳ τοῦ πλουσίου Ὀλλανδοῦ κ. Γκούκωπ καὶ τοῦ ἑταίρου τῆς Γερμανικῆς Σχολῆς κ. Πρέϊνερ, τὴν ἀνὰ τὴν Λευκάδα ἀρχαιολογικὴν ἐκστρατείαν πρὸς ἀνακάλυψιν τῶν Ἀνακτόρων τοῦ Ὀδυσσέως.

Ὁ κ. Δαῖρπφελδ δὲν συνέλαβε τὸ ὄνειρον αὐτὸ κατὰ τινα θερινὴν νύκτα ῥεμβάζων ὁμηρικώτατα καὶ ἀναπολῶν τοῦ πολυπαθοῦς Ὀδυσσέως τὰ ἀνάκτορα μόνον ἐκ τῶν ὁμηρικῶν περιγραφῶν. Μετὰ πολλὰς τοπογραφικὰς μελέτας περὶ τῆς πατρίδος τοῦ Ὀδυσσέως, διὰ τῆς ἐπιστημονικῆς πάντοτε ὁδοῦ καὶ οὐχὶ διὰ ποιητικῶν ὀνειροπολημάτων, ὁ κ. Δαῖρπφελδ περιελθὼν καὶ ἄλλοτε τὴν σημερινὴν Ἰθάκην καὶ τὴν Λευκάδα καὶ μελετήσας τὴν τοπογραφίαν των, κατέληξεν εἰς τὸ συμπέρασμα, ὅτι ἡ σημερινὴ Λευκὰς εἶνε ἡ Ἰθάκη τοῦ Ὁμήρου, καὶ κατὰ συνέπειαν ἡ πατρὶς τοῦ Ὀδυσσέως, καὶ ὅτι ἐκεῖ πρέπει νὰ γίνουν ἀνασκαφαὶ πρὸς ἀναζήτησιν τῶν περιφήμων ἀνακτόρων.

Καὶ ἤδη εἰς τὴν Λευκάδα ἤρχισαν αἱ πρῶται ἔρευναι καὶ αἱ πρῶται ἀνασκαφαί.

Τὸν κ. Δαῖρπφελδ, ἐπανελθόνται προχθὲς καὶ μέλλοντα ν’ ἀναχωρήσῃ καὶ πάλιν αὔριον ἢ μεθαύριον εἰς Λευκάδα, ηὐτυχήσαμεν νὰ συναντήσωμεν καὶ νὰ λάβωμεν πολυτίμους πληροφορίας, τὰς ὁποίας εὐηρεστήθη νὰ μᾶς δώσῃ μετὰ περισσῆς ἁβροφροσύνης, διὰ τὴν ὁποίαν ἡ «Ἑστία» τῷ ἐκφράζει θερμότατα εὐχαριστήρια.

Αἱ πρῶται ἔρευναι τῆς γερμανικῆς ἀποστολῆς ἐστράφησαν ἐκ νέου τὰς πρώτας ἡμέρας εἰς ἐπιβεβαίωσιν τῆς γνώμης τοῦ κ. Δαῖρπφελδ περὶ Λευκάδος.

Αἱ διάφοροι τοπογραφικαὶ μελέται, γενόμεναι εἰς διάφορα μέρη τῆς νήσου, τὸν ἔπεισαν ἀκόμη περισσότερον, ὅτι ἡ Λευκὰς ἦτο νῆσος εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ Ὁμήρου. Μὲ τὰς ἐρεύνας αὐτὰς συμπίπτουν ἀκριβῶς καὶ τὰ ἔργα τῆς ἑταιρίας τῶν Ἐργοληψιῶν, ἥτις ἐκβαθύνει τὸ κανάλι τῆς Λευκάδος καὶ τοῦτο ἀποβοηθεῖ πολὺ καὶ τὸ ἔργον τῶν γερμανῶν ἀρχαιολόγων πρὸς ἑξακρίβωσιν τῆς περὶ Λευκάδος, ὡς νήσου, γνώμης των.

Μετὰ τὰς πρώτας τοπογραφικὰς μελέτας ἔκαμον τοιαύτας καὶ εἰς τὴν ἀρχαίαν πόλιν Λευκάδα, τῆς ὁποίας ἐμελέτησαν τὰ τείχη λαβόντες καὶ φωτογραφίας.

Εἰς τὸ νησὶ τοῦ Βαλαωρίτου, ὡς λέγουν τὴν Μαδουρῆ, κειμένην ἀκριβῶς ἀπέναντι τοῦ λιμένος Βλίχο, καταλύει ὁ κ. Δαῖρπφελδ μετὰ τῶν συντρόφων του. Πρὸς τοῦτο ὁ ὑποδιευθυντὴς τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης κ. Ι. Βαλαωρίτης ἔθεσεν εἰς τὴν διάθεσιν των τὴν ὡραίαν του ἔπαυλιν, τὴν ὁποίαν ἔκτισεν ὁ πατὴρ του, ὁ ποιητὴς τῆς «Κυρὰ – Φροσύνης».

Αἱ ἀνασκαφαὶ ἤρχισαν εἰς τὸν λιμένα τοῦ Βλίχο. Καὶ πρῶτον ἔκαμαν τοιαύτας εἰς τὴν Παλαιοκατοῦναν. Εὗρον δύο οἰκοδομήματα ἀρχαῖα, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν εἶνε τῆς Μυκηναίας ἐποχῆς, ἀλλ’ ἀνήκουν ἴσως εἰς τὴν ἀρχαίαν πόλιν Ἐλλόμενον, τὴν ὁποίαν ἀναφέρει ὁ Θουκυδίδης καὶ τὴν ὁποίαν οἱ γεωγράφοι τοποθετοῦν εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ λιμένος.

Ὁ κ. Δαῖρπφελδ ἔστρεψε κατόπιν τὴν προσοχὴν του εἰς τὸ νότιον μέρος τοῦ λιμένος εἰς τὸ Κατοχῶρι καὶ Πόρον, ὅπου ἐφωτογράφησε καὶ τὸν ἀρχαῖον πύργον τοῦ 3ου ἴσως π. Χ. αἰῶνος.

Ἀλλ’ αἱ ἀνασκαφαὶ αὗται ἐχρησίμευον μᾶλλον εἰς τὴν ἀνεύρεσιν τῆς θέσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπέθετον, ὅτι θὰ ἦτο καλλίτερον ν’ ἀρχισουν ἀνασκαφάς.

Τὴν παραμονὴν τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ κ. Δαῖρπφελδ ἐκ Λευκάδος, εὑρέθη θέσις, ἥτις φαίνεται πολὺ κατάλληλος διὰ τὰ Ἀνάκτορα τοῦ Ὀδυσσέως καὶ ἀπὸ προχθὲς ὁ ἑταῖρος τῆς Γερμανικῆς Σχολῆς κ. Πρίενερ μετὰ τοῦ Ὀλλανδοῦ κ. Γκούκωπ ἤρχισαν κατὰ τὴν ἀπουσίαν τοῦ κ. Δαῖρπφελδ τὰς πρώτας ἀνασκαφάς.

Ἡ θέσις τῶν Ἀνακτόρων τὴν ὁποίαν νομίσαν καταλληλοτέραν δι’ ἀνασκαφὰς, κεῖται εἰς τὸ δυτικὸν μέρος τοῦ λιμένος Βλίχο, εἰς τοὺς πρόποδας τῆς Ἐλάτης, τοῦ μεγάλου βουνοῦ τῆς Λευκάδος κοντὰ εἰς τὸ Νεοχῶρι.

Ἐκεῖ ὑπάρχει καὶ μία καλὴ βρύση, τῆς ὁποίας ἠρώτησα τὸ ὄνομα καὶ ἔμαθον ὅτι τὴν ὀνομάζουν μαυρονέρι.

Περίεργον ἀνακάλυψιν ἔκαμεν ὁ κ. Δαῖρπφελδ μὲ τὸ ὄνομα τῆς κρήνης ἐκείνης. Καὶ ὁ Ὅμηρος εἰς ἕνα στίχον τῆς Ὀδυσσείας τὴν κρήνην τοῦ μεγάρου τοῦ Ὀδυσσέως ἀποκαλεῖ «κρήνην μελάνυδρον».

Ἐὰν μετὰ τόσους αἰῶνας ἡ συνωνυμία αὕτη εἶναι τυχαία σύμπτωσις, χωρὶς ἀρχαιολογικὴν σημασίαν θὰ τὸ δείξουν μόνον αἱ ἀνασκαφαὶ αἱ ὁποῖαι μόλις ἤρχισαν.

Εἰς τὴν θέσιν ἐκείνην πρὶν ἀκόμη ἀρχίσουν αἱ ἀνασκαφαὶ εὗρον ἀρχαῖα τείχη καὶ τεμάχια ἀγγείων τοῦ 5ου ὅμως αἰῶνος π.Χ.

Ὁ κ. Δαῖρπφελδ μᾶς ἀνεκοίνωσεν, ὅτι κατὰ τὰς γενομένας μέχρι τῆς στιγμῆς τῆς ἀναχωρήσεως του ἐρεύνας δὲν εὑρέθῃ ἀκόμη τίποτε τῆς Μυκηναϊκῆς ἐποχῆς, οὔτε τεῖχος, οὔτε τεμάχιον ἀγγείου. Ἀλλ’ ἀκόμη δὲν εἶχον ἀρχίσει καὶ αἱ κυρίως ἀνασκαφαί.

Αἱ ἐλπίδες τοῦ κ. Δαῖρπφελδ πρὸς πραγματοποίησιν τοῦ ἀρχαιολογικοῦ του ὀνείρου δὲν ἐκλονίσθησαν διόλου, θὰ ἐξακολουθήσουν δὲ καὶ εἰς ἄλλα μέρη τῆς νήσου ἀνασκαφὰς, ἐὰν ἀποτύχωσιν αἱ γινόμεναι τώρα παρὰ τὸ Νεοχῶρι.

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, καὶ ἐὰν ὑποθέσωμεν ἀκόμη, ὅτι αἱ ἀνασκαφαὶ τῆς Λευκάδος δὲν θὰ φέρουν εἰς φῶς τὸ μέγαρον τοῦ Ὀδυσσέως, ἡ ἀρχαιολογία πάντοτε θὰ κερδίσῃ πολλὰ ἐκ τῆς ἀρχαιολογικῆς ἐκδρομῆς τοῦ σοφοῦ Γερμανοῦ εἰς τὴν Λευκάδα.

Ὁ κ. Δαῖρπφελδ εἶνε ἐνθουσιασμένος καὶ μὲ τοὺς κατοίκους τῆς νήσου, τὸν νομάρχην, δήμαρχον, γυμνασιάρχας καὶ διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι φαίνονται προθυμότατοι ὅπως παρεξῶσι κάθε εὐκολίαν εἰς τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἀνέλαβον εἰς τὴν Λευκάδα οἱ γερμανοὶ ἀρχαιολόγοι.

Εἰς τὴν ἀποψινὴν διάλεξιν τοῦ Γερμανικοῦ Ἰνστιτούτου, διὰ τὴν ὁποίαν ἦλθεν ἐπίτηδες ὁ κ. Δαῖρπφελδ ἐκ Λευκάδος, ἐκτὸς τοῦ κ. Βίλελμ, ὅστις θὰ ὁμιλήσῃ περὶ τῶν ἀνασκαφῶν τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος εἰς Λουσ. παρὰ τὰ Καλάβρυτα, καὶ ὁ κ. Δαῖρπφελδ θ’ ἀνακοινώσῃ ὅλας τὰς μέχρι τοῦδε ἐρεύνας καὶ γενομένας ἀνακαλύψεις εἰς τὴν Λευκάδα, θὰ δείξῃ δὲ εἰς τὸ ἀκροατήριον καὶ διαφόρους φωτογραφίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ μίαν πολὺ ἐπιτυχῆ τοῦ νησίου τοῦ Βαλαωρίτη.

——————————————

 Ακρόπολις, αρ. φύλ. 6865, 11.04.1901

ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

(Ἰδιαίτερον τηλεγρ. «Ἀκροπόλεως»)

ΛΕΥΚΑΣ, 10 Ἀπριλίου. — Οἱ ἀρχαιολόγοι ἀνεῦρον εἰς τὴν θέσιν Κοῦλμον, ἡμίσειαν ὥραν μακρὰν τῆς πόλεως, θέατρον ἀρχαιότατον εὐρυχωρότατον. Ἀνάγκη παρίσταται, ὅπως ἡ κυβέρνησις ἀποστείλῃ ἐφόρους, ἵνα παρακολουθῶσι τὰς ἀνασκαφάς.

——————–

Το Άστυ, αρ. φύλ. 4018, 16.01.1902: 2

ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

Κατὰ χθεσινὸν τηλεγράφημα ἐκ Λευκάδος, κατὰ τὴν ἐκσκαφὴν τοῦ λιμένος «Ἀλεξάνδρας» ἐνεργουμένην ὑπὸ τῆς βυθοκόρου ἀνευρέθησαν σπόνδυλοι κιόνων, πλάκες ἐνεπίγραφοι φέρουσαι τὴν λέξιν «χαίρειν» καὶ ἄλλα ἀρχαῖα ἀντικείμενα πολλοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἐκ τῶν εὑρημάτων τούτων δείκνυται ὅτι δὲν πρόκειται περὶ ἐρειπίων ἀρχαίου ναοῦ, ἀλλὰ περὶ τάφων, ὁποῖοι καὶ ἀλλαχοῦ τῆς νήσου ταύτης εὑρέθησαν.

Τὸ ὑπουργεῖον ἐτηλεγράφησεν εἰς τὸν αὐτόθι ἀντιπρόσωπον τῆς ἑταιρίας τῶν ἀρχαιοτήτων νὰ στείλῃ πιστὴν περιγραφὴν τῶν ἀνακαλυφθέντων εὑρημάτων.

————————————-

 Νέον Άστυ, αρ. φύλ. 44, 22.01.1902: 2

ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

Ἡ γνώμη τοῦ κ. Κόλμπε

Ἐντολῇ τοῦ ἐν Ἀθήναις γερμανικοῦ Ἰνστιτούτου ἀφίχθη εἰς Λευκάδα ὁ νεαρὸς ἀρχαιολόγος κ. Οὐάλτερ Κόλμπε, ὅπως ἐξετάσῃ ἐκ τοῦ πλησίον τὸ μέρος τῆς ἐκσκαπτομένης διώρυγος Λευκάδος – Ἀλεξάνδρου, ὅπου ἀνειλκύσθησαν ὡς γνωστὸν ἐπιτύμβιοι λίθοι.

Ὁ ἀρχαιολόγος οὗτος μετέβη εἰς τὸ Δημαρχεῖον ὅπου ἐξήτασε τὰ ἐκεῖ ἐναποτεθειμένα εὑρήματα, μεθ’ ὅ, τῇ συνοδείᾳ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ἑταιρίας τῶν Ἐργοληψιῶν κ. Σακελλαροπούλου, ἐπεσκέφθη τὸ μέρος ὅπου ἀνευρέθησαν οἱ λίθοι οὗτοι.

Ἐκ τῶν ἐπισταμένων ἐξετάσεών του ὁ κ. Κόλμπε ἐμόρφωσε τὴν γνώμην, ὅτι οἱ λίθοι οὗτοι ἀνήκουσιν εἰς νεκροταφεῖον καὶ ὄχι εἰς ναὸν ὡς ὑπετέθη κατ’ ἀρχὰς καὶ δὴ τῆς Αἰνειάδος Ἀφροδίτης, περὶ τοῦ ὁποίου Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἀναφέρει, ὅτι ἔκειτο ἐπὶ τῆς μεταξὺ παλαιᾶς πόλεως καὶ τῆς διωρύκτου κειμένης νησῖδος.

Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἐπιτυμβίων λίθων ἀνήκουσιν εἰς τὴν γ΄, καὶ δ΄ π. Χ. ἑκατονταετηρίδα, δύο δὲ εἰς τὴν πέμπτην.

Κατ’ ἀνακοίνωσιν τοῦ κ. Κόλμπε, αἱ ἀνασκαφαὶ θὰ ἐπαναληφθῶσι τὸν Μάρτιον ἀνυπερθέτως.

——————————————-

 Νέον Άστυ, αρ. φύλ. 87, 7.3.1902: 2

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

ΤΑ ΝΕΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ

Χθὲς τὸ ἀπόγευμα εἰς τὸ Γερμανικὸν Ἀρχαιολογικὸν Ἰνστιτοῦτον ἔγεινε (sic) συνεδρία δημοσίᾳ, εἰς τὴν ὁποίαν παρευρέθησαν πολλοὶ ἀρχαιολόγοι, καθηγηταί, λόγιοι καὶ διακεκριμένα μέλη τῆς ἀθηναϊκῆς κοινωνίας. Ὡμίλησε πρῶτον ὁ κ. Προὺλ περὶ τῶν ἐπιτυμβίων ἀναγλύφων τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ περὶ τῆς ἐποχῆς καὶ τέχνης αὐτῶν.

Τὸ ἰδιαίτερον ὅμως ἐνδιαφέρον τῆς χθεσινῆς συνεδρίας ἀπετέλεσεν ἡ ἀνακοίνωσις τοῦ κ. Δαῖρπφελδ περὶ τῶν νέων ἀνασκαφῶν τῆς Λευκάδος πρὸς ἀναζήτησιν τοῦ ἀνακτόρου τοῦ Ὀδυσσέως. Ὁ κ. Δαῖρπφελδ σχηματίσας ὁριστικὴν πεποίθησιν πλέον ὅτι ἡ Λευκὰς ἡ σημερινὴ εἶνε ἡ ἀρχαία Ἰθάκη, ἀνέφερεν, ὅτι αἱ νέαι ἀνασκαφαί, αἱ ὁποῖαι ἤρχισαν τὴν 1ην τρέχοντος μηνός, ἐπεχειρήθησαν εἰς ἄλλην θέσιν, πλησίον πάντοτε τοῦ λιμένος Βλυχοῦ βορειοανατολικώτερον ὅμως τῆς θέσεως ὁπόθεν ἤρχισαν αἱ ἀνασκαφαί. Εἰς τὴν πρώτην θέσιν ἤρχισαν αἱ ἀνασκαφαὶ διότι ἐκεῖ σῴζεται ἀκόμη πηγὴ ὕδατος καὶ ὁ Ὅμηρος εἰς τὴν περιγραφὴν τοῦ ἀνακτόρου τοῦ Ὀδυσσέως ἀναφέρει καὶ κρήνην «καλλίρρουν» καὶ «τυκτήν». Ὑπὸ τοπογραφικὴν ὅμως ἔποψιν ἡ θέσις ὅπου γίνονται τώρα αἱ ἀνασκαφαὶ εἶνε συμφωνοτέρα πρὸς τὴν περιγραφὴν τοῦ Ὁμήρου. Αἱ ἀνασκαφαὶ γίνονται εἰς τὰς μεσημβρινὰς ὑπωρείας τοῦ ὄρους Σκάρου, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν πεποίθησιν τοῦ κ. Δαῖρπφελδ εἶνε τὸ ἀρχαῖον Νήιον. Αἱ τελευταῖαι αὗται ἀνασκαφαὶ ἔφεραν εἰς φῶς ἴχνη παλαιοῦ ὑδραγωγείου, τὰ ὁποῖα δὲν εἶνε ἀπίθανον νἀνήκωσιν εἰς τὴν «τυκτὴν» κρήνην τοῦ ἀνακτόρου. Ὁ κ. Δαῖρπφελδ ἀνεκοίνωσεν ὅτι ἀνευρέθησαν ἐρείπια κτιρίων ἄλλων ἐποχῶν. Αἱ ἀνασκαφαὶ ἐξακολουθοῦσιν.

Ὁ κ. Δαῖρπφελδ, τὸν ὁποῖον εἴδομεν ὕστερον, εὐηρεστήθη νὰ μᾶς δώσῃ ἀναλυτικὴν ἀνάπτυξιν τῆς πεποιθήσεως, τὴν ὁποίαν ἐσχημάτισεν. Καὶ εἶνε ἀληθῶς πειστικώτατος εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῶν κυρίων ἀποδείξεων τοῦ ἰσχυρισμοῦ, ὅτι ἡ σημερινὴ Λευκὰς εἶνε ἡ ἀρχαία Ἰθάκη.

– Δὲν γνωρίζω (λέγει ὁ κ. Δαῖρπφελδ) ἐὰν θὰ ἔλθῃ εἰς φῶς διὰ τῶν ἀνασκαφῶν ἀνάκτορον μεσαιωνικῆς ἐποχῆς. Ἡ ἰδική μου πεποίθησις εἶνε σχηματισμένη καὶ ἐὰν δὲν εὑρεθῇ ἀνάκτορον ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἐνῷ οἱ ἀντιφρονοῦντες, οἱ ἰσχυριζόμενοι ὅτι ὁ Ὅμηρος ἔπλασεν ἕνα ὡραῖον μῦθον μόνον, ἐνῷ ἐγὼ ἐξηκρίβωσα εἰς τὰς ἀνασκαφὰς τῆς Τροίας ὅτι ὑπῆρξεν ἀκριβὴς ἱστορικός, καὶ ἀφοῦ ἀνευρεθῇ τοιοῦτον ἀνάκτορον, ἠμποροῦν νὰ λέγουν ὅτι τοῦτο ἀνήκει εἰς ἄλλον ἡγεμόνα. Ἴχνη ὅμως μεσαιωνικῆς τέχνης εὗρον εἰς τὰς νέας ἀνασκαφάς. Τὴν τελευταίαν ἡμέραν ὅτε ἐπρόκειτο ν’ ἀναχωρήσω ἀπὸ τὴν Λευκάδα ἀνεκάλυψα εἰς τὰς ὀρυσσομένας ὀπὰς ἓν τεμάχιον βάσεως ἀγγείου. Τὸ ἐξήτασα καὶ εὗρον ὅτι ἦτο μυκηναϊκῆς ἐποχῆς. Τὸ ἔφερα μαζῆ μου καὶ εἶνε καὶ ἄλλοι ἀρχαιολόγοι σύμφωνοι, ὅτι εἶνε μυκηναϊκῆς ἐποχῆς.

– Θὰ ἐκθέσητε τὰς πεποιθήσεις σας εἰς τὸ εὐρωπαϊκὸν δημόσιον;

– Μάλιστα· τὸ καλοκαίρι θὰ ἐκθέσω τὸ πρᾶγμα καὶ θὰ φέρω εἰς φῶς ὅλας τὰς ἀποδείξεις ὅσας συνέλεξα καὶ καθημερινῶς ἔχω νὰ συλλέξω πρὸς ἐνίσχυσιν τῆς πεποιθήσεώς μου.

——————————————————

 Ακρόπολις, αρ. φυλ. 7214, 01.04.1902: 3

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

Ἡ ἔκθεσις τοῦ κ. Βὰν Χίλλε

Κατὰ τὰς τελευταίας ἐκ Λευκάδος εἰδήσεις αἱ ἀνασκαφαὶ τὰς ὁποίας ἐνεργεῖ αὐτόθι ὁ Ὀλλανδὸς ἀρχαιολόγος κ. Βὰν Χίλλε πρὸς ἀνεύρεσιν τοῦ ἀνακτόρου τοῦ Ὀδυσσέως βαίνουν λίαν ἐπιτυχῶς.

Αἱ τάφροι αἱ ὁποῖαι ἀνωρύχθησαν εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὅρους Σκάρου ἔφερον εἰς τὸ φῶς πλείστους κεράμους τῆς ἑλληνικῆς ἐποχῆς, καὶ ὀλίγα προϊστορικὰ τεμάχια· εἰς μίαν τῶν τάφρων αὐτῶν εὑρέθη τάφος κατασκευασμένος ἐκ πλίνθων ἐντὸς δ’ αὐτοῦ μικρὸν ἀγγεῖον ἓν λυχνίδιον καὶ ἓν νόμισμα χαλκοῦν. Πρὸς νότον δὲ τοῦ Σκάρου εὑρέθη ἐπιτύμβιος στήλη φέρουσα τὴν ἐπιγραφὴν Καρκίνος καὶ πλεῖστα πολύτιμα προϊστορικὰ τεμάχια. Ἐπίσης ὑπὸ αἰσίους οἰωνοὺς βαίνουν καὶ αἱ ἐργασίαι πρὸς ἀναζήτησιν τοῦ ἀρχαίου ὑδραγωγείου.

Μέχρι τοῦδε εὑρέθησαν εἰς θέσιν Παλαιόκαστρον σειρὰ 30-40 σωλήνων τοῦ ὑδραγωγείου, αἱ ὁποῖαι ὡς ἐκ τῶν πολλῶν διευθύνσεων τὰς ὁποίας λαμβάνουν δίδουν τὸ ἐνδόσιμον νὰ εἰκάσῃ τὶς ὅτι ἐκεῖ που εὑρίσκεται τὸ τέλος τοῦ ὑδραγωγείου ἢν βρύσις ἀρχαίου συνοικισμοῦ. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν σχέσει πρὸς τὰς ἀνασκαφάς. Προσθέτει δ’ ἐν τέλει ὁ κ. Βὰν Χίλλε ὅτι πλεῖστοι τῶν ἀνευρεθέντων σωλήνων ἠφανίσθησαν μίαν νύκτα, ἄγνωστόν πῶς, ὡς φαίνεται κλαπέντα.

————————————————-

  Το Άστυ, αρ. φύλ. 5112, 12.04.1904: 2

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

Ἡ γνώμη τοῦ κ. Δαῖρπφελδ

Ὁ διευθυντὴς τοῦ ἐν Ἀθήναις Γερμανικοῦ Ἰνστιτούτου κ. Δαῖρπφελδ συνοδευόμενος καὶ ὑπὸ 45 ἀρχαιολόγων Γερμανῶν, Ἀμερικανῶν, Αὐστροούγγρων, Δανῶν, Ὁλλανδῶν κλπ. μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται οἱ διευθυνταὶ τῆς Ἀγγλικῆς καὶ Αὐστριακῆς Σχολῆς καὶ ὁ πρῴην ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν ὑπουργὸς κ. Νέγρης ἐξέδραμον εἰς Λευκάδα πρὸς ἐπίσκεψιν τῶν ἐκεῖ ἀνασκαφῶν ἀπεβιβάσθησαν δὲ καὶ εἰς τὴν ἔναντι Ἀκαρνανίαν καὶ ἀνῆλθον ἐπὶ ὑψηλῆς θέσεως παρὰ τὸ φρούριον τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὁπόθεν ὁ κ. Δαῖρπφελδ ἐπὶ μίαν καὶ πλέον ὥραν ὡμίλησε περὶ τῆς διορύκτου (διώρυγος), περὶ Νηρίκου καὶ περὶ τῶν σχέσεων μεταξὺ Ἀκαρνανίας καὶ τῆς νήσου Λευκάδος.

Ἐρωτηθεὶς ὁ κ. Δαῖρπφελδ διὰ τὸ πολυθρύλλητον (sic) ζήτημα τῆς ἀρχαίας Ἰθάκης, ἐξακολουθεῖ ἔχων ἀκράδαντον καὶ ἀδιάσειστον πεποίθησιν, ὅτι αὕτη ἦτο ἡ Λευκὰς καὶ ὅτι ἡ ἀνεύρεσις τοῦ ἀνακτόρου τοῦ Ὀδυσσέως εἶνε ζήτημα χρόνου μόνον.

Τὰς εἰς Νυδρὶ ἀνασκαφὰς θὰ ἐπαναλάβῃ, ὡς εἶπε, τὸν ἐρχόμενον Σεπτέμβριον ἢ τὸ πολὺ τὴν ἄνοιξιν τοῦ ἐρχομένου ἔτους.

Μεταξὺ τῶν ἀρχαιολόγων οἵτινες ἠκολούθησαν αὐτὸν ἦτο καὶ ὁ ἀξιωματικὸς τοῦ γερμανικοῦ ἐπιτελείου Φὸν Μαρί, ὅστις θὰ μεταβῇ εἰς Λευκάδα τὸ προσεχὲς φθινόπωρον καὶ θὰ παραμείνῃ ἐπὶ 6 μῆνας ὅπως γράψῃ τέλειον χάρτην τῆς Νήσου.

—————————————————-

 Νέον Άστυ, αρ. φύλ. 1149, 15.02.1905: 1-2

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΡΩΣΣΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Εἶνε γνωστόν, ὅτι ὁ διευθυντὴς τῆς ἐνταῦθα Γερμανικῆς Ἀρχαιολογικῆς Σχολῆς κ. Δαῖρπφελδ ἐνήργησεν ἀπὸ πολλοῦ ἀνασκαφὰς εἰς τὴν Λευκάδα, δαπάναις τῆς Σχολῆς, ὅπως πιστοποιήσῃ τὴν γνώμην ἣν ἔχει καὶ ἐπιμόνως ὑπεστήριξεν, ὅτι ἡ σημερινὴ Λευκὰς εἶνε ἡ πραγματικὴ νῆσος τῆς περιπλανήσεως τοῦ Ὀδυσσέως καὶ ὄχι ἡ σημερινὴ Ἰθάκη.

Πρὸς συστηματικωτέραν καὶ εὐρυτέραν ἤδη διερεύνησιν τοῦ ζητήματος ἡ γερμανικὴ Κυβέρνησις ἀπέστειλε δύο Πρώσσους ἀξιωματικούς, τοὺς κ. κ. Νόνε καὶ φὸν Μάτε, ὅπως συντάξωσι πλήρη τοπογραφικὸν χάρτην τοῦ μέρους τῆς νήσου, ὅπου ἔγειναν (sic) αἱ ἀνασκαφαὶ ὑπὸ τοῦ κ. Δαῖρπφελδ.

Οἱ ἀποσταλέντες ἀξιωματικοὶ ἀφίχθησαν εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ παρουσιάσθησν εἰς τὸν ὑπουργὸν τῆς Παιδείας κ. Καραπάνον, ὅπως ζητήσωσι παρ’ αὐτοῦ τὴν ἄδειαν νἀπέλθωσιν εἰς Λευκάδα.

Τὸ ὑπουργεῖον ἐχορήγησε ταύτην διατάξαν ταὐτοχρόνως τὰς ἀρχὰς νὰ παράσχωσι πᾶσαν εὐκολίαν εἰς τοὺς ξένους, ὅπως φέρωσιν εἰς πέρας τὸ ἔργον των.

———————————————

 Εστία, αρ. φύλ. 4099, 04.07.1905: 3

ΑΙ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

Κατὰ σημερινὸν τηλεγράφημα πρὸς τὸ ὑπουργεῖον τῆς Παιδείας, ἐν Λευκάδι ἐνεργοῦνται ἀκόμη ἀρχαιολογικαὶ ἀνασκαφαὶ εἰς τὰς θέσεις Νυδρὶ καὶ Μαργαρίτι. Μέχρι σήμερον ἀνευρέθησαν πλεῖστα ἀρχαιολογικὰ εἴδη σπουδαίας σημασίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἀρχαῖος τάφος, πέριξ τοῦ ὁποίου ὑπάρχει ἀρχαῖος τοῖχος. Ἐντὸς τοῦ τάφου τούτου ἀνευρέθησαν ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα ὁ διευθυντὴς τοῦ Γερμανικοῦ Ἰνστιτούτου κ. Δαῖρπφελδ ἀπέστειλεν εἰς Γερμανίαν ὅπως ἐξετασθῶσιν ἂν εἶνε κεκαυμένα ἢ ὄχι.

Εἰς τὸ Νυδρὶ ἀνεκαλύφθησαν ἐπίσης τοῖχοι, ἐφ’ ὧν ὑπάρχουν κέραμοι ἀρχαίας ἑλληνικῆς τέχνης.