Συντοπίτες γρηγορείτε του Γιάννη Αθηνιώτη

Λευκάδα πόλη γεννήτρα!
Δε θα χρειαστεί δρόμους να πάρω,
Να πλανηθώ για να σε περιγράφω.
Εδώ σ’ ένα παγκάκι θα καθίσω,
Ανάμεσα στο πνεύμα, στην ομορφιά της σκέψης
Και με της μνήμης το κοντύλι θα σε ζωγραφίσω.
Είσαι βιβλίο ανοιχτό πεντάνοιχτο στα μάτια μου.
Σε βλέπω πεντακάθαρα στο κάτοπτρο της μνήμης μου.
Στον κόρφο σου μεγάλωσα,
Στο κέλυφός σου με φυλάκισε η μοίρα…

Σ’ απλώσανε σ’ ένα πλατύ χαρτί,
Το νέο σχέδιό σου, κ’ ήταν το σάβανό σου,
Ενώ το χρήμα σπαταλιώνταν
Για χάρη Καισάρων και σκοπιμότητα πολιτική,
Εσύ Λευκάδα έμενες συντρίμμι μέσα στην προχειρότητα,
-Περιμένοντας τον κεραυνό ν’ ανάψει το πυρ των Εστιάδων….

Εχεις κρυμμένες ομορφιές και χάρες.
Μοιάζεις με τάφο ασύλητο.
Σου λείπει η σκαπάνη αρχαιολόγου,
Στο φως του ήλιου να σε φέρει….
Νερό σου λείπει μάνα το πρόσωπο να πλύνεις,
Να φαντάζεις παστρικιά.
Μια σβάρνα να σβαρνίσεις τα σκουπίδια.
Στρωσίδια στους δρόμους να στρώσεις.
Λίγος ασβέστης να κρύψεις με την πούδρα του
Τ’ αμαρτωλά γκρεμίσματα.
Να γίνει να μην αναβράνε οι βόθροι σου,
Ολοκάθαρη να χυθεί ολόγυρά σου η μυρουδιά απ’ τ’ αγιόκλημα…

Αν δεν σε γράφανε σε λησμονιάς δευτέρι,
Αν το ρουσφέτι δεν έχτιζε οίκους ανοχής,
θάσουν μια πόλη ξέχωρη,
Ντυμένη στης παράδοσης το ντύμα.
Μια πόλη κατοικία καλλιτεχνών.
Ολη μια ζωγραφιά.
Χρόνια και χρόνια κανένας δεν εμπόρεσε
Να σ’ απαλλάξει απ’ τα πολλά ψεγάδια σου.
Σε ξεδιπλώνουν, σε πλαταίνουν,
Σε χαρακιάζουν στα χαρτιά κι έτσι σ’ αφήνουν
Να ξεψυχάς με τις αρρώστιες σου.
Λόγια, συμβούλια, υποσχέσεις
Μα τα προβλήματα κανένας δεν τα λύνει.
Τ’ αγγίζουν μόνο κι ως καίνε τα χέρια τους τραβάνε.
Οποιος τολμήσει να σηκώσει ανάστημα διαμαρτυρίας
Τον κράζουν συκοφάντη, αντιδραστικό
Με όλες τις γνωστές συνέπειες.
Δεν κρύβω μίσος για κανένα στην καρδιά,
Μα την αγάπη μου όλη τη χαρίζω σε σένανε Λευκάδα…

Φταίνε μόνο οι άρχοντες; Δικό μας πρώτα τ’ άδικο:
Η ανοχή μας.
Αν ήταν η ζωή μια διαμαρτυρία,
Στρίγγλα να σκούζει την ημέρα,
Νυχτοπούλι τη νύχτα να θρηνεί.
Περιφρόνηση δίχως ενδοιασμούς,
Οργή, δίκαιη ανταρσία, ταπείνωση εγωισμών,
Ορθή επιλογή ανθρώπων
Μέσα απ’ το σκοτάδι θα πρόβαλλε η αυγή.
Η κραυγή τραγούδι θα γίνονταν….

Συντοπίτες γρηγορείτε.
Μακριά σταθείτε απ’ τα πολιτικά τερτίπια.
Πάνω απ’ όλα η Εστία Λευκάδα.
Το χρυσό λίκνο της παιδικής μας ηλικίας.
Κανένας αδιάφορος. Όλοι με τη ρομφαία
Μπρος στην ψευτιά των υποσχέσεων.
Χτυπάτε τους επίβουλους, τους αρχομανείς,
Τα κάθε λογής κομματικά πιόνια.
Και μη μου πείτε θεός πως δεν υπάρχει
Για τούτη τη γωνιά.
Ενοχοι, υπάρχει θεός.
Ευχή να μη τον δείτε στη δίκαιη οργή του…

Το μάτι αποζητάει τη στήλη των πεσόντων,
Μαρμάρινο έργο τέχνης,
Με ιερά ονόματα πολέμων περασμένων,
Στο χώρο το πρεπούμενο στημένη.
Την ξεχώνιασε, τη συνέτριψε η χούντα.
Δεν εσεβάστηκε προγονικές θυσίες,
Μηδέ τη σμίλη του τεχνίτη, του λεπτουργού του λαξευτή.
Κείτεται πεταμένη στον κήπο της βιβλιοθήκης.
Συντρίμμι μοιάζει αχρείαστο,
Πτώμα αγίου που το ξέβρασε η γη….

Στου λιμανιού την άκρη, κοντά στον τράχαλο,
Στήσαν μαρμάρου τερατούργημα,
Εξω από χώρο σεβασμού σαν κάτι παραπεταμένο,
Της τέχνης προβολή, αμάρτημα στην άγια τη θυσία…

Άρχοντες όποιοι κι αν είστε
Τούτη τη ρήση τη σοφή να μη ξεχνάτε.
Χτίζω μα δε γκρεμίζω.
Ανακαλύπτω χώρους νέους.
Δεν οικοδομώ πάνω στον τάφο της παράδοσης.
Στολίδι την αφήνω να φαντάζει.
Ολοι δεν κόπτεστε για την παράδοση;
Τότε γιατί το χέρι σας κρατάει στιλέτο;

Αποσπάσματα από το Βιβλίο του Γιάννη Αθηνιώτη «Οδοιπορικό της Λευκάδας», Χώρα.

Γιάννης Αθηνιώτης:
Γεννήθηκε το 1914 στη Λευκάδα όπου έζησε και δημιούργησε. Καλλιτέχνης, ταλέντο πολυσύνθετο και πολυδύναμο, στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, στη σκηνογραφία, στην διακοσμητική. Η πνευματική και καλλιτεχνική ιστορία του τόπου είναι άμεσα συνδεδεμένη με το όνομά του. Η ποίηση υπήρξε ένα από τα ενδιαφέροντά του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν δημοσίευσε κανένα έργο του. Μετά το θάνατό του (1988), η αδερφή του Τασία Αθηνιώτη, ξεκίνησε την έκδοση ολόκληρου του λογοτεχνικού του έργου. Έτσι, το 1989 εκδίδεται η ποιητική συλλογή « Λυρικά Ποιήματα». Ακολουθεί το «Οδοιπορικό της Λευκάδας», που αποτελεί καταγραφή της λευκαδίτικης παράδοσης, και στη συνέχεια η «Κατοχική Τριλογία», ένα ποιητικό κείμενο που αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο στη Λευκάδα. Και τελευταίο εκδίδεται το βιβλίο «Τα Θεατρικά Κείμενα και οι Κατοχικές Αναμνήσεις».