Το έργο της αποχέτευσης δεν «εγκρίθηκε», δεν «απεντάχθηκε» και «το φως που νικάει το σκοτάδι…»!

Όταν ξεκίνησαν τα Ευρωπαϊκά προγράμματα ελάχιστα ήταν τα δικαιολογητικά που απαιτούνταν για την διαχείριση τους από τους ιδιώτες καθώς και τους φορείς. Ήταν τότε που τις χρηματοδοτήσεις τις κάναμε τζιπ, αστακομακαρονάδες και γαρίφαλα στα μπουζούκια, με αποτέλεσμα να χαθούν  τεράστια κονδύλια των Μεσογειακών προγραμμάτων, τα γνωστά μας πακέτα Ντελόρ, στη δεκαετία του ’80. Ήταν τότε που δημιουργήθηκαν τα νέα τζάκια…

Κάποια στιγμή όμως, οι «κουτόφραγκοι», κατάλαβαν με ποιους είχαν να κάνουν και καθιέρωσαν αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις σε όλα τα προγράμματα πόσο μάλλον τώρα, σε αυτά του Ταμείου Ανάκαμψης.

Στο Δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης αποδείχτηκε περίτρανα ότι η διαδικασία ολοκλήρωσης του αποχετευτικού έργου (14.500.000), από την προηγούμενη δημοτική Αρχή, έμεινε ημιτελής, δεν ολοκληρώθηκε το τελευταίο βήμα: ανάθεση σύμβασης, η οποία αποδεικνύεται με κατ’ ελάχιστον κοινοποίηση απόφασης κατακύρωσης προσωρινού αναδόχου. Η οικονομική επιτροπή δεν συνεδρίασε για να λάβει τέτοια απόφαση. Όπως ακούστηκε, από τον Σεπτέμβριο μήνα η δημοτική Αρχή  δεν ασχολήθηκε καθόλου με το έργο, παρά μόνο τις τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου και μάλιστα, δεν το ολοκλήρωσε.

Ο κ. Καλός παρά στην συναινετική διαδικασία που ακολουθήθηκε από όλους στο ΔΣ, δεν παραδέχτηκε ότι υπήρξε παράλειψη από μεριάς του. Αντίθετα έκανε  ετυμολογία των λέξεων: δεν εγκρίθηκε –  απεντάχθηκε, παρότι ο  Γενικός Γραμματέας  Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων  Μανώλης Γραφάκος, στην επιστολή του ήταν σαφής: δεν ολοκληρώθηκε το 1ο ορόσημο

 Αυτό που έλειπε, ήταν το ανάλογο ορόσημο, το οποίο, η ίδια Δημοτική Αρχή είχε ολοκληρώσει και αποστείλει και για το έργο  του Θεάτρου και της ανάπλασης της παραλίας.

Ο κ. Καλός προσήλθε στο δημοτικό συμβούλιο με τον δικηγόρο του κ. Γράψα,  ο οποίος προσπάθησε να πείσει  πως αυτά που εστάλησαν ήταν αρκετά και Νομικά μας κάλυπταν. Μα αν είναι έτσι, αν δηλαδή ο κάθε Δήμος ορίζει από μόνος του τι χρειάζεται και τι όχι, τι αρκεί και τι περισσεύει, τότε θα επικρατούσε κάτι σαν το χτίσιμο του πύργου της Βαβέλ. Αν ήταν στην διακριτική ευχέρεια του κάθε Δήμου να ορίζει την σπουδαιότητα ή την χρησιμότητα του κάθε απαιτούμενου βήματος, γιατί μέχρι τώρα, κατά πάγια τακτική, έγιναν τα ανάλογα βήματα στα  έργα που εκτελούσε ο Δήμος στην ώρα τους; Που ήταν τόσο καιρό ο δικηγόρος, να τους συμβουλέψει πως δεν χρειάζονται όλα, αλλά αρκούν μερικά, γιατί τα υπόλοιπα καλύπτονται από το… προηγούμενο ορόσημο, για να μην μπαίνουν σε παραπανίσια δουλειά;

Τελειώνοντας η συζήτηση του θέματος από το ΔΣ, αναρωτήθηκα  -παραξενιές της  ηλικίας μου-  τι κατάλαβαν όσοι το παρακολούθησαν, οι παρατάξεις αλλά και ο κόσμος, δεδομένου του τρόπου που συζητήθηκε.  Αν δηλαδή αναδείχτηκε η σπουδαιότητα του και το μέγεθος της παράλειψης ή αν δόθηκε η εντύπωση πως είναι κάτι ασήμαντο και λίγο με το σπρώξιμο του βουλευτή, λίγο με την μεσολάβηση του δημάρχου θα το ξεπεράσουμε και: τέλος καλό, όλα καλά.

Ο κόσμος που έχει εθιστεί σε κόντρες και  λεκτικές κορώνες μπερδεύτηκε από την συναινετική τακτική που ακολουθήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο. Παραξενεύτηκε για τους χαμηλούς τόνους που κράτησε ο Δήμαρχος. Δεν ύψωσε ούτε μια φορά τον τόνο της φωνής του, δεν χτύπησε το χέρι στην έδρα, δεν είπε ούτε μια παραπανήσια λέξη, δεν χρησιμοποίησε υπερβολές, ούτε κατηγορίες, όταν περιέγραφε με ντοκουμέντα τις παραλήψεις, που μας οδήγησαν να μείνουμε έξω από το πρόγραμμα. Κανένας δεν θα τον κατηγορούσε αν το έκανε, το θέμα είναι όχι απλώς σοβαρό αλλά μέγιστο για το νησί μας.

Επέλεξε να απευθυνθεί  στη λογική  και όχι στο θυμικό μας. Η παρέμβαση του δημάρχου αποτελεί ένα υψηλό δείγμα πολιτικού πολιτισμού στο οποίο δεν έχουμε συνηθίσει.

Τους ίδιους χαμηλούς τόνους ακολούθησαν και οι υπόλοιπες παρατάξεις.

 Αυτός είναι ο λόγος που αναρωτήθηκα, όπως γράφω παραπάνω, τι καταλάβαμε από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.  Η απάντηση ήρθε λίγο μετά, μόλις ολοκληρώθηκε η συζήτηση αυτού του θέματος και το ΔΣ συζητούσε άλλο θέμα. Ο προηγούμενος  δήμαρχος και κάποιοι «αψείς» της παράταξης του, σχεδόν «πανηγύριζαν» στο facebook, αναρτώντας:  «Το φως νικάει πάντα το σκοτάδι. Και προσωρινός ανάδοχος υπάρχει και απένταξη δεν έγινε».

Ο Δημοτικός Σχολιαστής