Αποχαιρετισμός σε έναν εξαίρετο δάσκαλο, τον Οδυσσέα Μανωλίτση
Νίκος Ασπρογέρακας, Φιλόλογος
Σεβαστέ μου Δάσκαλε! Χθες σε σκέπασε το χώμα της γενέθλιας γης. Η απόσταση από το νησί μας δε μου επέτρεψε να σε αποχαιρετίσω εκ του σύνεγγυς. Η αναφορά μου αυτή σε σένα ας θεωρηθεί ως αναπλήρωση , ελλιπή βέβαια, της απουσίας μου.
Αναπολώ με συγκίνηση τα δύσκολα χρόνια της διδασκαλίας σου στην Ε΄ και Στ΄ του Γυμνασίου Αρρένων της Λευκάδας, τις χρονιές 1966-67 και 1967-68. Πάντα μειλίχιος, πράος και φιλικός με όλα εμάς τα παιδιά σου. Σε θεωρώ ως τον καλύτερο καθηγητή των εφηβικών μου χρόνων. Θυμάμαι τη διαλογική μέθοδο διδασκαλίας σου, την ανοχή σου στις σκανδαλιές μας.
29 Μαΐου 1975, Γυμνάσιο Αρρένων Λευκάδας, ο Οδυσσέας Μανωλίτσης στο νούμερο 2.
Κυρίως όμως το ότι μας επέτρεπες στις συζητήσεις μας, πάνω σε οντολογικά προβλήματα, να αμφισβητούμε με τη νεανική επαναστατικότητά μας ακόμη και την ύπαρξη του Θεού. Δεν ήσουν ποτέ απόλυτος και προσπαθούσες με σοβαρά επιχειρήματα και την θεολογική σου εμβρίθεια να μας πείσεις για τις αλήθειες της επιστήμης σου.
Προπάντων μας δίδαξες μάλλον με τη συμπεριφορά σου και το παράδειγμά σου την αληθινή στάση της ανθρώπινης ζωής παρά με το περιεχόμενο των βιβλίων των θρησκευτικών και της Ηθικής.
Εκδήλωση στις Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες για την εθνική εορτή (Αίθουσα Κατηχητικών Σχολείων στον Άγιο Νικόλαο). Στο μέσον ο καθηγητής Θεολογίας Θεόδωρος Β. Θερμός, δεξιά του ο Οδυσσέας Μανωλίτσης και αριστερά του ο Αθανάσιος Μελάς, Δ’ Γυμνασίου 1953-1954. Αρχείο Αθανασίου Μελά.
Φέρνω στη μνήμη μου ένα απλό περιστατικό ενδεικτικό της δημοκρατικότητάς σου! Όταν την Παρασκευή 21 Απρίλη 1967, παραμονή του Λαζάρου και των σχολικών διακοπών του Πάσχα, μας ανακοινώθηκε στην πρωινή προσευχή το κλείσιμο του σχολείου, με ύφος θλιμμένο και ψιθυριστά μας είπες: “παιδιά γρήγορα στα σπίτια σας, έχουμε δικτατορία”.
Η προτροπή σου μας ώθησε να συγκεντρωνόμαστε στα μαθητικά μας δωμάτια, να συζητάμε για δημοκρατία και ολοκληρωτισμούς, ακούγοντας ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και ΦΟΡΤΗΓΟ του Σαββόπουλου, “στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι….δε σου `φτανε ο αέρας για να ζήσεις”.
Για όλα όσα μας πρόσφερες σε ευγνωμονούμε και είμαι βέβαιος ότι τώρα βρίσκεσαι στον ουρανό, εκεί όπου το αξίζεις, στη χορεία των εκλεκτών, αφού “ΔΙΚΑΙΩΝ δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος”.
Αγαπημένε μας δάσκαλε, όσο ζούμε θα σε έχουμε στη μνήμη μας, εμείς οι μαθητές σου.
The Author All posts
1 Σχόλιο
Θυμαμαι παντα με αγαπη τον αξεχαστο Θεολογο μας να μας διδασκει το χαιρειν και το λυπειν και την αξια τους στην ανθρωπινη ζωη.Ειχαμε την τυχη να εχουμε τους καλυτερους δασκαλους του κοσμου.