Εκμοντερνίζουνε την πόλη μου

Εκμοντερνίζουνε την πόλη μου
ως που να μην μπορώ να την αναγνωρίσω
εκμοντερνίζουνε την πόλη μου
ως που σ’ αυτήν να μου είναι αδύνατον να ζήσω
εκατομμύρια ευρώ σε τσιμεντόλιθο
μήπως και λείψει το τσιμέντο απ’ την πλάση
εκατομμύρια ευρώ σε τσιμεντόλιθο
που θα μας θάψει ο κόσμος να χαλάσει
μπουλντόζες να γκρεμίζουνε τ’ αγάλματα
και τσάπες όλα τα δέντρα να ξηλώνουν
καθώς των δημάρχων μας τα όνειρα
για πολιτική καριέρα μεγαλώνουν…
Εκμοντερνίζουνε το σώμα μου
ως που να μην μπορώ να το αναγνωρίσω
και βλέπω έναν άλλο στον καθρέφτη μου
βλέπω έναν γρίφο που δεν μπορώ με τίποτα να λύσω
βία δεν είναι μόνο τα καλάσνικοφ
βία είναι να μην με ρωτάνε αφού ψηφίσω
οι εκλεγμένοι απ’ τον λαό λογαριασμό
σε κανέναν να μην δίνουνε
να μην με ρωτάει κανείς ν’ αποφασίσω
γι’ αυτό που πληρώνω με την ζήση μου
γι’ αυτό που πληρώνω μια ζωή με την ζωή μου
γι’ αυτό το νησί που με ανέθρεψε
γι’ αυτό το νησί που είναι νησί μου.

Ποίηση Γιάννης Φαλκώνης 9.6.2023