Η νόσος

Βιβή Κοψιδά-Βρεττού
Η νόσος
«Βέλτιον θανείν άπαξ ή δια βίου τρέμειν»
(Αίσωπος)

Eνέσκηψε απροσδόκητα η νόσος
Όχι πως δεν την ξέραμε
Αλλά αφύσικη ήταν
Σε τόσο μέρες πιεστικές
Αγχόνη ήταν οι μέρες
Αθέατη θηλειά γύρω από
Το λαιμό τον έσφιγγε τον
Έπνιγε αδίστακτα όλο
Και κάθε μέρα περισσότερο
Ανθεκτικοί λαιμοί προσφέρονταν
Ιδανικοί για όλο και πιο
Σκληρούς πειραματισμούς
Δημίων με γραβάτα λευκή και
Κοστούμι ατσαλάκωτο αυστηρό
ΦΟΒΟΣ ήταν η ασθένεια
Φόβος αδυναμία να εξετάσουν
Φόβος αδυναμία να ζήσουν-όπως
Τουλάχιστον ήξεραν μέχρι χθες
Φόβος αδυναμία να αμυνθούν
Πόσο μάλλον ο φόβος να επιτεθούν
Φόβος αδυναμία να δουν τις φλέβες
Φουσκωμένες από ατιμασμένη οδύνη
Το σώμα ολάκερο χαμένη κυριότητα
Αλλά πόσο να ζήσει και πώς
κανείς φοβισμένος, κανένας φοβισμένος
Ελεύθερος δεν είναι, κανένας
Φοβισμένος δεν ξέρει τη φυλή του
Κανένας φοβισμένος δεν νιώθει
ντυμένο το σώμα του, κανένας φοβισμένος
δεν αγαπά όλοι οι φοβισμένοι στην ώρα
την κακιά προσμένουν καρτερικά το επιμύθιο
Οι φοβισμένοι είναι μαύρο κάρβουνο
Οι φοβισμένοι ντύνονται καταδότες
Οι φοβισμένoι νεύουν φιλικά στον άδικο
Κι αν είν’ανάγκη και στο διάβολο ακόμα
Οι φοβισμένοι το συμφέρον των άλλων
Προσκυνούν νομίζοντας οικτρά δικό τους
πως είναι μιαν ασήμαντη στιγμή
ονειρεύονται όσο η σκέψη
στο προσκεφάλι τους τόσο
ασήμαντη όσο ο σημαίνων
φόβος τους μήπως και χάσουν
Ό,τι ποτέ τους δεν κέρδισαν!

Από την ποιητική συλλογή Όλα καλά αξιότιμοι κύριοι (εκδ. Μελάνι, 2016)