Η παρέλαση των Εθνών έχει ξεκινήσει – Προπορεύονται οι μαζορέτες!
Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ Λευκάδας: Ένα ταξίδι στο παρελθόν – Μέρος Γ’
Γράφει ο Πάνος Φέξης
Κυριακή πρωί και η πόλη στολισμένη λάμπει, οι σημαίες των κρατών μαζί με τις ελληνικές κυμάτιζαν στις κολόνες και στα μπαλκόνια. Τα σοκάκια καθαρά και ασπρισμένα κι όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη παρέλαση των εθνών ενώ οι υπεύθυνοι κανόνιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Από νωρίς το απόγευμα και κάνα δυό ώρες πριν την παρέλαση οι γειτονιές άδειαζαν, τα σπίτια ήταν όλα κλειστά, όλοι και όλες μικροί μεγάλοι έτρεχαν να προλάβουν να βρουν μια θέση στα πεζοδρόμια της αγοράς. Μαζί τους κουβαλούσαν καρέκλες και καρεκλάκια, τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ έφερναν κόσμο από όλα τα χωριά με έκτακτα δρομολόγια ακόμα και με τα πόδια έρχονταν στην πόλη από τα πιο κοντινά χωριά, φτιάχνοντας στον δρόμο μικρές παρέες.
Στα καφενεία δεν υπήρχε καρέκλα ούτε για δείγμα, κατάμεστα τα μπαλκόνια και τα παράθυρα στα ψηλά σπίτια αλλά και στην πλατεία, έξω από τον περιφραγμένο χώρο όλοι έπαιρναν θέση στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον και όσο πλησίαζε η ώρα της παρέλασης τόσο πιο δύσκολο ήταν να κινηθείς. Από τα σοκάκια ο κόσμος έβγαινε λες και πήγαιναν σε διαδήλωση, με λίγα λόγια έχανε η μάνα το παιδί…
Τα συγκροτήματα το ένα μετά το άλλο έφταναν στο τόπο της συγκέντρωσης που βρισκόταν στην Νεάπολη στον δρόμο της Απόλπαινας, κάτω από το σπίτι του Μπίλα.
Στη διασταύρωση του γηπέδου οι συνοδοί έδιναν οδηγίες στους αρχηγούς των συγκροτημάτων σχετικά με τις σειρές που θα έπρεπε να παραταχθούν, κυμάτιζαν οι σημαίες και τα λάβαρα, τα τύμπανα χτυπούσαν δυνατά κάνοντας τις καρδιές να χτυπούν τα σώματα να λικνίζονται στον ρυθμό τους, τα βιολιά και τα λαούτα σκορπούσαν στον αέρα μελωδίες που ανακατεύονταν με τα τραγούδια τα γέλια και τις φωνές των νέων από όλον τον κόσμο. Το σύνθημα ειρήνη και φιλία των λαών είχε πάρει σάρκα και οστά ήταν πραγματικότητα ένα ποτάμι από χρώματα και νιάτα που ήταν έτοιμο να πλημμυρήσει για μια ακόμα φορά την πόλη. Η παρέλαση των εθνών είχε ξεκινήσει.
Ο Νίκος ο Μορίνας, ο μαέστρος, σοβαρός μπροστά με την μπακέτα στο χέρι οδηγούσε την μπάντα στον Άγιο Μηνά και μπροστά από την μπάντα ο Γιάννης ο Σπρομήλιος, χαρούμενος κουνούσε πάνω κάτω τα χέρια του. Ακολουθούσε ο Σπύρος ο Κουτσούριας με την ομπρέλα του κουνώντας την ρυθμικά στον αέρα. Παραπίσω ακόμα ο Χρήστος ο Ζακχαίος ντυμένος τα καλά του πολύχρωμα ρούχα χόρευε κουνώντας δυνατά το ντέφι του που ήταν στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες κάνοντας φιγούρες Ισπανού ταυρομάχου.
Όταν η Φιλαρμονική έφτανε στον Άγιο Μηνά έπαιρνε θέση κι όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη παρέλαση των εθνών. Ο Κώστας ο Καμινάρης με την κορνέτα του έδινε το εναρκτήριο λάκτισμα και χτυπώντας δυνατά την γκραν κάσα του δυο φορές ο Λίζας μας προετοίμαζε για την μεγαλοπρεπή παρέλαση που θα επακολουθούσε… Η σημαία της Φιλαρμονικής μπροστά κυμάτιζε και πίσω οι μουσικοί, ο κόσμος χειροκροτούσε με παιδικό ενθουσιασμό, και μια ανατριχίλα περηφάνιας για το όμορφο αυτό και μοναδικό μας έθιμο διαπερνούσε τους ανθρώπους μας τους Λευκαδίτες και τους ξένους τουρίστες.
Λίγα μέτρα πιο πίσω ανέμιζε η Γαλλική σημαία με τις μαζορέτες από το Sandieur πανέμορφα ψηλά κορίτσια ντυμένα στα κόκκινα με λευκές δερμάτινες ψηλές μπότες μέχρι το γόνατο, μίνι φούστες και εφαρμοστά σακάκια με πολλά χρυσά κουμπιά και συρίτια και ένα ψηλό καπέλο στολισμένο με λευκά φτερά και το χαμόγελο τους να λάμπει. Μπροστά η αρχηγός με ένα ασημένιο ραβδί στο χέρι το γυρνούσε με μεγάλη τέχνη στον αέρα και το περνούσε κάτω από τα πόδια της αποκαλύπτοντας το λευκό σορτσάκι που φορούσε και πίσω της τα υπόλοιπα κορίτσια κουνούσαν ρυθμικά και αυτές τα δικά τους ραβδιά και τα πετούσαν δυνατά ψηλά στον αέρα κάνοντας φιγούρες χτυπώντας τα πόδια με ορμή πάνω κάτω. Ακολουθούσαν οι τυμπανίστριες που χτυπούσαν ρυθμικά τις μπακέτες τους στα ταμπούρλα, κρατώντας το βήμα μαζί με τις σαλπιγγίστριες που φυσούσαν τις χρυσές σάλπιγγες τους. Τα χειροκροτήματα, τα σφυρίγματα και ο ενθουσιασμός ειδικά του αντρικού πληθυσμού όλων των ηλικιών ταξίδευαν στον αέρα, πολλές καρδιές χτυπούσαν δυνατά και ο θεός έρωτας έκανε την δουλειά του στέλνοντας βέλη δεξιά και αριστερά…
Εντυπωσιακοί και οι Σέρβοι με αρχηγό τον πανέμορφο ξανθό γίγαντα τον Μπέλι να χορεύει λες και πέταγε στον αέρα , χτυπούσαν ρυθμικά τα ξύλινα τσόκαρα τους οι Ολλανδοί κάνοντας τις φιγούρες τους, εντυπωσιακοί και οι Βέλγοι με τα μεγάλα ξύλινα πνευστά τους ξεσήκωναν τον κόσμο. Αέρινες χορεύτριες του Ισραήλ χορεύοντας το άβα να χιλα χαβα στριφογύριζαν στον αέρα τα πλισέ φορέματα τους κι άφηναν κι άλλους καημούς από τα βέλη του έρωτα στους νεαρούς που παρακολουθούσαν την παρέλαση. Εξωτική και η εμφάνιση της Παραγουάης με τα πορτοκάλι χρώματα και τα χρυσά στολίδια που χόρευαν στους ρυθμούς του ελ κοντόρ πασα… και οι γριές στην εμφάνιση τις Ουγκάντα που χόρευαν πολεμικούς χορούς φορώντας δέρματα λεοπάρδαλης κρατώντας ακόντια και ασπίδες και τα πρόσωπα τους βαμμένα στα χρώματα του πολέμου συμπλήρωναν το σκηνικό της πολυπλοκότητας των πολιτισμών.
Από την άλλη μεριά οι Ιταλοί με τις ταραντέλες τους και τα μαντολίνα τους, ακολουθούσαν δυναμικοί οι Βούλγαροι πιασμένοι από τις ζώνες τους χορεύοντας κυκλικά και τα κορίτσια με στολισμένα τα κεφάλια τους πολύχρωμα λουλούδια έβγαζαν μακρόσυρτες ιαχές.
Χτυπούσαν δυνατά τα τύμπανα των Τούρκων κάνοντας πολεμικές φιγούρες, άτονοι οι Αμερικανοί χόρευαν σε ρυθμούς παραδοσιακούς. Χρωματιστοί και γεμάτοι ζωντάνια οι Ισπανοί με τις Ισπανίδες χορεύτριες να χτυπούν τα ξύλινες κλακέτες τους καθώς χόρευαν αντικριστά ανεμίζοντας τα υπέροχα φουρώ τους φουστάνια με τα πολύχρωμα σχέδια. Δυνατοί οι Ρώσοι χόρευαν καζαντζόκ ξεσήκωναν τον κόσμο κάνοντας φιγούρες καθώς ανεβοκατέβαζαν στον αέρα τα χέρια τους, και οι ντάμες τους στριφογύριζαν γύρω τους σαν κούκλες. Χειροκροτήματα και ενθουσιασμός στην εμφάνιση του Ορφέα, μπροστά η σημαία με το έμβλημα του σωματείου και ακολουθούσαν οι τσολιάδες τα αγόρια του Ορφέα που ήταν ένας και ένας. Ψηλοί και καμαρωτοί και πίσω τους τα κορίτσια ντυμένα νυφιάτικα και τα αγόρια με λευκαδίτικες στολές να κρατιούνται χέρι με χέρι… ήταν όλοι τους χάρμα οφθαλμών.
Εντυπωσιακός και ο Απόλλωνας Καρυάς με τα κορίτσια που χόρευαν έχοντας στο κεφάλι τους τις χάλκινες τεντζερέδες, κάνοντας περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους και τα αγόρια αντικριστά.
Πολύχρωμα κομφετί και σερπαντίνες είχαν γεμίσει την αγορά που δεν χωρούσε να ρίξεις ούτε βελόνι.
Έτσι λοιπόν με χορούς και με τραγούδια διέσχιζαν όλη την αγορά μέχρι την κεντρική πλατεία της παραλίας κι ο κόσμος ένα ποτάμι που τελειωμό δεν είχε γέμιζε τα καφέ στα τραπέζια του old navy αλλά και στο καφενείο του Κορώτου.
Τα συγκροτήματα είχαν φτάσει και όλοι οι χορευτές πιασμένοι χέρι με χέρι, έμπαιναν στον χορό της ειρήνης και οι σημαίες κυμάτιζαν στο απογευματινό αεράκι, όλα ήταν έτοιμα στην πλατεία, στα εκδοτήρια τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, οι ταξιθέτες δεν προλάβαιναν να εξυπηρετούν τους θεατές και να τους βάζουν στην θέση τους έξω από τον ξύλινο φράχτη.
Από νωρίς επικρατούσε συνωστισμός, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μαζί με τα εγγόνια τους είχαν πιάσει πρώτη θέση με τις καρέκλες που είχαν φέρει από τα σπίτια τους, τα γύρω μπαλκόνια κατάμεστα, ακόμα και τα μπαλκόνια της Νομαρχίας που ήταν φωτισμένα και στολισμένα ήταν γεμάτα, η κεντρική πλατεία φωτισμένη με πολύχρωμες φωτεινές γιρλάντες, οι κολόνες και το μεγάλο Πεντοφάναρο έριχναν άπλετο φως στο μεγάλο σκηνικό που δέσποζε βαμμένο σε σκούρο μπλε χρώμα με μια τεράστια ζωγραφισμένη υδρόγειο και επάνω μια όμορφη λεζάντα που έγραφε:\ «20th international festival». Στο πλάι ένα μεγάλο άνοιγμα σαν τεράστια κορνίζα φωτισμένη με το έμβλημα του Φεστιβάλ.
Η πλατεία κατάμεστη, οι επίσημοι στις πρώτες θέσεις ο νομάρχης, ο δήμαρχος, ο Αντώνης ο Τζεβελέκης, όλες οι αρχές της πόλης. Κάποια άλλη φόρα σε αυτές τις πρώτες θέσεις κάθονταν ο Ωνάσης μαζί με την αγαπημένη του Μαρία Κάλλας-οι ταξιθέτες στην πόρτα μοίραζαν το πρόγραμμα της βραδιάς όλα τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί και ο κόσμος έξω από τον ξύλινο φράχτη στριμώχνονταν για να μπορέσουν να έχουν καλύτερη θέα.
Τα φώτα του Πεντοφάναρου έσβηναν, οι πολύχρωμες γιρλάντες άναβαν χαρίζοντας στον χώρο μια αρχοντιά και από τα μικρόφωνα άρχιζε η αναγγελία της έναρξης με τις σημαίες των κρατών να ανεμίζουν ψηλά στα κοντάρια τους και την Φιλαρμονική να παιανίζει τον εθνικό ύμνο… μια ανατριχίλα και μια περηφάνια κατέκλυζε τους θεατές, οι προβολείς του παταριού άναβαν εμφανίζοντας την σημαία της Γαλλίας και του Πύργου του Άιφελ σε ένα τεράστιο καμβά που είχε φιλοτεχνήσει ο Θανάσης ο Σίδερης… επιφωνήματα θαυμασμού και θερμά χειροκροτήματα γέμιζαν την μικρή μας πλατεία….
The Author All posts
Δεν υπάρχουν σχόλια