Ο πολιτισμός της καθημερινότητας

(Γράφτηκε πριν από δυο χρόνια. Επειδή πολλά ακούγονται και θα ακουστούν μέχρι τις εκλογές για τον… πολιτισμό είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ.)

Οι παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν την περασμένη  Κυριακή 24/10/2020, λίγο πριν το μεσημέρι –εποχή, χωρίς τουρίστες.  Εικονίζεται η προσφάτως αναπλασμένη περιοχή, από την εκκλησία του αγίου Μηνά μέχρι την αρχή της οδού Γαζή. Τις καθημερινές, η κατάσταση στην περιοχή είναι τρις χειρότερη.

Και την Κυριακή όμως, τα  πεζοδρόμια ήταν τίγκα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα, παρότι τα εμπορικά καταστήματα ήταν κλειστά, οι τράπεζες και η courier, το ίδιο. Κανένας από όσους άφησαν το αυτοκίνητο τους πάνω στα πεζοδρόμια, δεν μπήκε σε κάποιο κατάστημα για 5 λεπτά, δεν μετέφερε τον ηλικιωμένο θείο του στην τράπεζα, ούτε μπήκε στην courier  να παραλάβει ένα βαρύ δέμα!

 Όσοι  καβάλησαν το πεζοδρόμιο Κυριακάτικα και στέρησαν τον χώρο των πεζών, γνώριζαν πως η πράξη τους δεν θα έχει καμιά συνέπεια.

 Επειδή στα «μέρη» μας έχουμε χάσει τον μπούσουλα, ενημερώνουμε, πως «ανάπλαση» στις πολιτισμένες κοινωνίες  σημαίνει περισσότερος και διακριτός «χώρος» για τους  δημότες -πεζούς. Για τα αυτοκίνητα δεν κάνουμε αναπλάσεις με κόκκινα τουβλάκια. Κατασκευάζουμε χώρους στάθμευσης.  Όσον αφορά τα τραπεζοκαθίσματα, παραχωρούμε ό,τι και, αν απομένει, αφού υπολογίσουμε των ζωτικό χώρο των πεζών.

 Την Κυριακή, ιδιαίτερα, τα πεζοδρόμια  πρέπει να είναι χώρος περιπάτου, χώρος που θα μπορεί  να κινηθεί μια οικογένεια με παιδικό  καρότσι ή με το μικρό παιδί της   πάνω στο ποδηλατάκι του, χωρίς να κινδυνεύουν. Αφήνω κατά μέρος τα άτομα με ειδικές ανάγκες, απέναντι στα οποία η πόλη μας είναι απολύτως εχθρική.

Μια  ανάπλαση γίνεται πολύ εύκολα.  Η  κατασκευή  από μόνη της, δεν σηματοδοτεί κανενός είδος επιτυχία παρά  μόνο ξόδεμα χρημάτων για εντυπώσεις  Είναι  αποτυχία για έναν δήμαρχο να μην  υποστηρίζει τα έργα ανάπλασης, να μην τα παραχωρεί στους δημότες- πεζούς, να μην αστυνομεύει την σωστή χρήση τους. Στο τέλος καταντούν άχρηστα, χρωματιστά τουβλάκια και χώροι μόνο για τραπεζοκαθίσματα.

Οι δημότες σιγά -σιγά αποξενώνονται και εκδιώκονται  από μεγάλα κομμάτια του αστικού ιστού πόλης, τα οποία,   παύουν να αποτελούν σημεία καθημερινής χρήσης και αναφοράς. Ο Άγιος Μηνάς τώρα, η οδός Άγγελου Σικελιανού και η οδός Γολέμη από παλαιότερα, έχουν… «γκετοποιηθεί»: τραπεζοκαθίσματα και αυτοκίνητα.  Αυτή την ποιότητα ζωής μας προσφέρει ο Δήμος, διαχρονικά. Ευχαριστούμε  δεν θέλουμε άλλες τέτοιες αναπλάσεις.

(Σημειώνουμε, πως κάθε καλοκαίρι ολόκληρη η πόλη είναι «ξένη» για τους ντόπιους -λόγω πολυκοσμίας- αλλά τον χειμώνα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.)

Όσοι καταλαμβάνουν πεζοδρόμια και ζωτικό χώρο από τους πεζούς, είναι ασφαλώς παράνομοι. Το μήνυμα που δίνει ο Δήμος, όταν αδιαφορεί για την αστυνόμευση των χώρων που προορίζονται για πεζούς είναι, πως υποστηρίζει τους παράνομους.

Με τους νόμιμους και τα δικαιώματα τους, ποιος θα ασχοληθεί; Τα δικαιώματα των πεζών είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένα.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνεννοηθούμε σε αυτό το νησί  τι ακριβώς σημαίνει πολιτισμός. Γιατί, αν πολιτισμός είναι π.χ. τα βήματα της «Μηλιάς», το λαούτο, και οι χοροί, όλα βαίνουν καλώς.

Οι δείχτες του πολιτισμού, δυστυχώς για μας, είναι άλλοι. Ο πολιτισμός της καθημερινότητας είναι αυτός που στις μέρες μας  καθορίζει τις πόλεις, τις χώρες, τους ανθρώπους. Οι  εικόνες της Λευκάδας με την αναρχία, την ασυδοσία και την μη επιβολή των Νόμων από τις Αρχές, είναι συνώνυμες της παρακμής και της βαρβαρότητας.