Τι τα θέλουμε τα συντριβάνια αφού δεν… «το ‘χουμε»!

Πάνω από δέκα χρόνια έχουν περάσει από όταν τοποθετήθηκε το συντριβάνι στην πλατεία Μαρκά. Καλόγουστο και «παραδοσιακό». Δεν θυμόμαστε αν λειτούργησε σωστά συνεχώς, τα πρώτα χρόνια ως… καινούργιο κοσκινάκι.

Πάντως τα πολλά τελευταία χρόνια, εννέα στις δέκα φορές που θα περάσουμε από εκεί, είτε δεν λειτουργεί, είτε πετάγονται τα νερά έξω και πλημμυρίζει ο τόπος, είτε, το χειρότερο, η γούρνα θα είναι γεμάτη μότσα, βρώμα και σκουπίδια, όπως και αυτές τις μέρες.

Και ενώ δεν καταφέραμε, ως πόλη, να διαχειριστούμε ένα συντριβάνι, θεωρήσαμε καλό να προσθέσουμε και δεύτερο και μάλιστα σε πιο πολυσύχναστο σημείο, στην πλατεία της παραλίας, όπου,  εκτός του συντριβανιού τοποθετήσαμε και πίδακες νερού!

Το φρέσκο συντριβάνι της παραλίας, όταν λειτουργεί ποτίζει τις πλάκες από τα νερά που πετάγονται έξω. Δείχνει, χωρίς να είμαστε ειδικοί, οι διαστάσεις του να μην είναι ανάλογες μεταξύ τους. Η γούρνα είναι μικρή σε σχέση με  το ύψος που ανεβαίνει το νερό πριν επιστρέψει πίσω. Αλλά και αισθητικά η γούρνα δείχνει ασφυκτικά μίζερη. Όπως είναι φυσικό το νερό πετάγεται έξω. (Προεκτείνετε νοητά την γούρνα δυο πλάκες προς τα έξω και προσπαθήστε να φανταστείτε, πόσο πιο σωστό θα ήταν, σε σχέση με το ύψος του.

Οι πίδακες από την άλλη, όταν λειτουργούν δημιουργούν φανταστικά  ενσταντανέ και ευρηματικά σχόλια από τους  συμπολίτες μας με το… τρεχούμενο νερό στην πλατεία.

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»!