Είχα το «θράσος» να πάω στις Αλυκές των Καρυωτών…

Διάβασα πρόσφατα στην έγκυρη σελίδα σας για «μια βόλτα στη Γύρα» που ήταν ένας εφιάλτης.

Είπα σήμερα κι εγώ με την παρέα μου να περπατήσουμε στην εξαιρετική τοποθεσία των αλυκών στους Καρυώτες. 

Ξεκινήσαμε από τον Αγ.Παντελεήμονα και απολαύσαμε μια εξαιρετική διαδρομή με πολλά κελαηδίσματα πουλιών, ψαράδες με πετονιές, περιπατητές και ωραία θέα στα δικά μας αλλά και στα απέναντι γειτονικά βουνά. 

Θα απορούσατε γιατί γράφω αυτό το σημείωμα. Θα το πω απλά μήπως και κάνουν κάτι από τον δήμο που είναι απολύτως απών απ’ ότι διαπιστώσαμε. Ο σύλλογος Καρυωτών είναι παρών με τις πινακίδες αλλά  δεν υπάρχει π.χ. ούτε ένα καλαθάκι για οτιδήποτε είναι για πέταμα, ένα μπουκάλι, ένα χάρτινο φλιτζάνι… Πολλά σκουπίδια παντού λόγω έλλειψης καλαθιών, παλιές σπασμένες βάρκες, πλαστικά ένα σωρό, ακόμα κι ένα μόνιμα (!) εγκατεστημένο τροχόσπιτο με μόνιμο επίσης πάνελ φωτοβολταϊκό, σαν κατοικία, χωρίς αριθμό φυσικά.. Αν είναι δυνατόν!

 Μια φορά την εβδομάδα αν περνούσε ένα απορριμματοφόρο, να μάζευε τα σκουπίδια, θα έβλεπε τα κακώς κείμενα και θα βελτιωνόταν η κατάσταση. Αλλά δεν περνάει, ούτε αστυνομία δημοτική ούτε καν ένας αιρετός μια βόλτα. Σας προτείνω κύριοι, να πάτε. Είναι εξαιρετική η διαδρομή. Και ν’ απολαύσετε κι αυτό το «παπουτσωμένο κόκκαλο», έτσι για εμπειρία.

Σκέφτομαι, πως θα   έπρεπε να λειτουργεί έστω και ένα τηγάνι από τις αλυκές, έτσι σαν μνημείο για κείνες τις ξυπόλυτες γυναίκες που κουβαλούσαν το αλάτι στο κεφάλι τους. Θα ήταν ο κορυφαίος φόρος τιμής γι’ αυτές και ευκαιρία να μαθαίνουν τα παιδιά μας τι θα πει μόχθος αλλά και το πώς βγαίνει το αλάτι.

Θυμάμαι ότι είχε γίνει κάποια προσπάθεια αναστήλωσης σε μερικά σπιτάκια των αλυκών αλλά δεν ξέρω την συνέχεια. Όλα πάντως είναι κλειστά και όχι σε καλή κατάσταση.

Επειδή είμαστε θαρραλέα παρέα, θα ξαναπάμε για περπάτημα στις αλυκές, ελπίζοντας ως την επομένη  φορά να έχει βελτιωθεί η κατάσταση.

Μια αναγνώστρια