Αποχαιρετισμός στην Ματίνα Ράπτη

Αποχαιρετάμε σήμερα την Ματίνα Ράπτη, σύζυγο Ροκοτά. Στην ακρίβεια, μας αποχαιρέτισε ήδη μερικές μέρες πρίν, μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε από τη Λευκάδα όπου απολάμβανε την οικογένειά της μέσα σε περιβάλλον παιδικών αναμνήσεων, στην Αθήνα, ένα ασθενοφόρο που δεν είχε απονιδωτή για να υποστηρίξει την λειτουργία της τραυματισμένης καρδιάς της.* Ο νεκρός της θα αποδοθεί σήμερα στη μητέρα φύση. 

Ο θάνατος είναι πάντοτε σκληρός και αξεπέραστος για την ανθρώπινη μοίρα, όμως είναι ακόμη σκληρότερος όταν αφορά κοντινούς σου ανθρώπους, φίλους με τους οποίους μεγάλωσες και με τους οποίους γαλβάνισες υποσυνείδητα την ιδέα ότι η ζωή είναι ένας ατέλειωτος δρόμος όπου θα είμαστε όλοι πάντα μαζί, όσο κι αν ξέρουμε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση από αυτή.

Αν και μικρότερή μου, η Ματίνα, μαζί με την αδελφή της Μίκα ήταν πάντοτε μέρος της ζωής μου. Κόρες του Γιώργου Ράπτη, σημαντικού εμποροβιοτέχνη  της πόλης της Λευκάδας, άνθρωπου δημιουργικού που αποτέλεσε στα χρόνια του έναν από τους στυλοβάτες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της Λευκάδας, ανθρώπου καλοσυνάτου, στο σπίτι του οποίου ο φτωχός θα έβρισκε πάντοτε ένα πιάτο φαΐ και μάλιστα ως καλεσμένεος φίλος, ποτέ ως ανήμπορος, συνδέθηκαν διαχρονικώς φιλικά μαζί μας, τις αδελφές μου και εμένα. Για μια εποχή, συγκατοικήσαμε κιόλας σε ένα σπίτι δυο διαμερισμάτων στο Παλαιό Ψυχικό.

Ένα από τα δύο “κορίτσια θαύμα” όπως έλεγε με το περιπαικτικό λευκαδίτικο χιούμορ του ο φίλος Τάκης Σταματέλος αναφερόμενος έξυπνα στην ομώνυμη παγωτοβιοτεχνία του πατέρα τους, η Ματίνα έλαβε αποφάσεις που αποτέλεσαν τομές για την τοπική κοινωνία μας της εποχής, ξεκινώντας από τη Λευκάδα και μετοικώντας στην Αμερική νεαρή κοπέλα του Γυμνασίου, όπου και αποτελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Συνέχισε για πανεπιστημιακές σπουδές στο Λονδίνο όπου ολοκλήρωσε επιτυχώς τον κύκλο όχι μόνο πτυχιακών αλλά και μεταπτυχιακών σπουδών. Η καλή της κατάρτιση και η προσωπικότητά της την έφεραν ως ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η Ματίνα όμως τελικά επέλεξε πιο παραδοσιακή, οικογενειακή, ζωή, κυρίως από τον γάμο της με τον Σωκράτη Ροκοτά και την γέννηση του γιου της Αλέξανδρου. Μεγάλη εξαίρεση υπήρξε η περίοδος που βοήθησε την ξαδέλφη της Συλβάνα  Ράπτη, βουλευτή ΠΑΣΟΚ τότε, όπου η συγγενική αγάπη υπερίσχυσε των πολιτικών της πεποιθήσεων.

Την Ματίνα αποχαιρετώ με τα λίγα αυτά λόγια με ιδιαίτερη συντριβή γιατί ο θάνατός της δεν ήλθε μόνο νωρίς, δεν ήταν μόνο αδόκητος, αποτελεί επιπλέον για όλους εμάς που συνεχίζουμε, ένα είδος ακρωτηριασμού, ενώ, σε ό,τι με αφορά, όσο και άν ήθελε φανεί άταιρο να το σημειώσω, χάνω και την προσωπική μου ατέλειωτων ωρών παρέα στις περιόδους ασθενείας μου. Θα την θυμάμαι πάντα, με ένα βιβλίο στο χέρι διαβάζοντας, να περνά τις ώρες και τις μέρες αγόγγυστα για να μου κάνει παρέα σε δύσκολες ημέρες που πέρασα κατά καιρούς για λόγους υγείας.

* Εκανα λάθος. Πληροφορούμαι ότι δεν είχαν βηματοδότη, απινιδωτή είχαν.

Καλό ταξίδι, Ματίνα,
Σπύρος Ι. Φλογαΐτης